Ajacieden in andere sporten.
r t
Onze oud-mede-clubblad-ploeteraar „James", de man, die bij zijn
„redactionele troonsafstand" ons de idee aan de hand deed, deze
„A jax-Clubnieuws"-versierende rubriek te beginnen, is in zijn Ever sharp
geklommen. V en wij, doen dat als V het tenminste doet (voor het
clubblad kunt U gerust Uw gang gaan; dank U!) zo echt huis-, tuin- en
keukenachtig. Zo gewoon, aan tafel met een kladje en een misschien
afgekloven stompje potlood. Simple comme bonjour!
Onze oude-sobat „James" echter niet. Als man in bonus, doet hij
alles in stijl, in grootse stijl. De post leverde kortlings 't bewijs. Op
een Zaterdagmorgen wij stonden net startklaar voor de dagelijkse
tred in de mallemolen van het leven plofte er een missive uit Nice
in de bus. Nice, La FranceNu hebben wij wel een stukje
buitenland gezien, maar aan Nice helaas geen kenniseerlijk, aan
de Cóte d'Azur zijn wij nog nooit geweest. En of wij er ooit zullen
komen, lijkt ons een met zekerheid ontkennend te beantwoorden vraag,
of, ehA fax zou de redactie, eventueel de J eugdcommissie, eens
mee op reis moeten nemen.
Frans Couton heeft er een paar jaar geleden, tijdens een algemene
commissie-vergadering, zo echt „succesvol" zijn best voor gedaan. Maar
enfin, Nice lag dan plotsklaps aan de Molenkade en U begrijpt het
zeker wel, vriend „James" was de aanwijsbare dader.
Deze Ajax-nabob vertoeft al weken onder de citroen- en sinaasappel
bomen en op een zoele-, zwoele- Azur-avond, dacht hij aan Holland,
aan Mokum, aan zijn rood-witte cluppie. Toen kreeg „James" de
uitvinder van de schaarbeweging, ook wel „hondentruc" genaamd, be
rouw. Berouw, omdat hij de redactie van het „kakkineuze" Ajax al
maanden in de steek had gelaten. Nu kan een mens berouw krijgen,
maar daarmede heb je nog niet de inspiratie om een „stukkie" ie
plegen. En toen „James", daar in dat bij dag en nacht zo fee-
erieke Zuiden, afgeleid door de feeëriekste feeën hij is „an old
bachelor" zijn draai niet kon vinden, zocht hij het hoger op. Trok
naar Valberg (2000 m.) en zong onderstaand loflied over Sir Bachelor,
over de paardensport.
Wij behoren niet tot de afdeling kleingeestige-, enghartige-, egocen
trische mannetjes en daarom, „James", old-little-plateclub-chap, bedankt
voor je bijdrage, bonne chance aan de „rouge-et-noir"-speeltafel, en nog
vele prijzen met Sir Bachelor.
BROWN.
Als je zo plotseling op een idee komt, kan dat wel eens
aardig zijn, vooral als je bij voorbaat weet, dat het een succes
moet worden. Dit klinkt misschien wel heel erg arrogant, maar
vergeet dat maar, ik bedoel, dat een rubriek Ajacieden in an
dere sporten een succes moet worden, omdat onze vereniging
niet alleen een bijzondere plaats inneemt als voetbalclub, maar
ook op velerlei ander sportgebied een keur van sportsman ge
leverd heeft, hetgeen toch zeker waard is aan de vergetelheid
ontrukt te worden.
Zo klonk ongeveer mijn inleiding een half jaar geleden, toen
ik de clubblad redactie voor mijn plannetje rijp moest maken.
Enfin het plan is gelukt, de rubriek is er, minder leuk is na
tuurlijk, als je ook over je zelf moet gaan schrijven, dat is
verduveld moeilijk.
Daar het ,,Befehl ist Befehl'" (in het nette dan natuurlijk) bij
onze redactie commissie nog bestaat, begin ik dan maar.
Als je koekebakker bent, en je merkt dat het niet erg
slaagt, waarom zou je dan geen slager worden, ziedaar het
begin.
Toen ik een jaar of twintig geleden, als voetballer nog geen
eenzame hoogte bereikt had, doch integendeel met mij nog
enigen duizenden voor de lift die ons naar het voetbal walhalla
omhoog moest voeren, stond te verdringen, begon het mij
plotseling een beetje te vervelen, ik stapte uit de rij, en zonder
ook later mijn interesse voor de wachtende schare te verliezen,
stapte ik over naar de afdeling paardensport.
Enthousiast bevolkte ik de ruggen van deze edele viervoe
ters, voorlopig meer tot eigen genoegen, dan wel tot vreugde
dezer trouwe dieren. Gelukkig maar, dat ze niet kunnen pra
ten; wat ze echter wel kunnen, en wat ze zeker niet nalaten
met je uit te halen, als je him te veel pijn in de mond of op
de rug doet is een heel arsenaal van grapjes,die je meestal in
het zand doen deponeren. Verder is bij een pikeur vergeleken,
een voetbaltrainer, een lieftallige nurse, zodat de vocabulaire,
SIR BACHELOR met zijn berijder, onze clubgenoot „James", in volle actie.
Foto Archief
