4
AjaxKamraterna 32.
De Zweedse hoofdklasser „Kamraterna" uit Göteborg, werd
de eerste buitenlandse club, waartegen wij dit seizoen in het
veld kwamen. In feite was deze match dus de première van
Ajax' internationale seizoen. Achteraf bekeken is het optreden
van de Zweedse cracks, die met de beroemde Gunnar Gren, de
niet minder beroemde doelman Andersson en de beide interna
tionals Hansson en Emanuelsson verschenen waren, eenigszins
tegengevallen. Hun positiespel, balcontröle, lichaamsbeheer-
sing was dik in orde, doch het tempo veel te slow en schieten
stond bepaald niet op het Zweedse programma. Neen, het was
niet „je dat" en toch is deze wedstrijd, èn door het spel van
onze gasten èn door het goed partij geven van ons team, een
best stukje reclame geweest voor de voetbalsport voor
zover dat dan nog nodig is. De Zweden namen maar direct het
spel in handen, liepen losjes voorbij onze jongens, schoven de
bal langs denkbeeldige liniaaltjes, enfin, U kent dat tik-tak-
schuifie-schuifie-spel wel. Vier maal zestig seconden was de
wijzer pas rond geweest, of de bal lag voor de eerste maal
achter Leentvaar. Eerlijk, Beb kon er geen snars aan doen. De
Zweden vonden het best, „schoven" nog even verder, maar ja,
Ajax' eerste elftal is soms een heel rare ploeg. Cor v. d. Hoe
ven liet plotseling zien, dat voetballen een kunst is, die niet
alléén door buitenlanders wordt verstaan; ging enige Göte-
borgers op Amsterdamse manier in de luren leggen, hetgeen
zeer aanstekelijk werkte op de voetbalsnaren van zijn team
genoten. Fischer begon langs de lijn te snorren en Michels
jongleerde met het bruine geval, alsof dat de gewoonste zaak
van de wereld was. Wij konden er weer eens goed voor gaan
zitten; er stond iets te gebeuren. En al vielen er dan direct
geen Ajax-goals; er gebeurde iets. De Zweden gingen moei
lijker draaien, konden zo vlot niet meer langs onze jongens
komen en moesten soms alle zeilen bijzetten om onheil te voor
komen. Tweemaal kropen zij door het beroemde naaldenoog.
't Was op het kantje af, maar dank zij doelman Andersson
kwamen zij door" dat nauwe, spreekwoordelijke gaatje. Groot
meester Gren, die al een serie dribbles had weggegeven, begon
schijnbaar lont te ruiken. Zijn toch al zo haarfijne passes wer
den scherp gelijk een scheermes en zijn meesterlijke handig
heidjes gingen dingen naar de betiteling: weergaloos. Onze
jongens hiélden de kop er echter voor. Cor v. d. Hart kreeg er
hoe langer hoe meer leut in, groeide, niettegenstaande enige
fouten je wordt te zelfzuchtig, boy ,geef de bal toch direct
af tot zeer behoorlijke hoogte en daar ook Jan Potharst en
Gerrit Beumer er bijzonder veel trek in hadden, bleef de
score ongewijzigd en de kans op een behoorlijk resultaat be
staan. Het is tot de rust een aantrekkelijke, boeiende strijd
gebleven, die, met alle respect voor de prestaties van ons
team, de bloemen aan onze nieuwe Zweedse relatie bracht. Bij
de aanvang van dit verhaal schreven wij, dat ons eerste elftal
soms een heel rare ploeg is. De tweede helft bracht dit feit
wel heel sterk aan het licht. De Zweden, die toch duidelijk te
verstaan hadden gegeven met een bal beter overweg te kun
nen dan ons team, kregen na de pauze een voetbalschotel
voorgezet, die helemaal niet deed denken aan de kruiige Smör-
gaassild of Gaffelbitter. Een echte Hollandse stamppot van
lange likken en korte passes, met een scheut harde knoerten
als garnering, werd hen opgediend. De mannen uit het land
der houtvlotters hadden lepel noch vork om dit gerecht de
eer aan te doen, die het verdiende en toen Michels deze
match de centrale figuur uit onze voorhoede langs tal van
tegenstanders daverde, was Drager precies op tijd naar binnen
gezwenkt om Rinus' voorzet met een fraaie kopbal langs
Andersson te plaatsen (11). Amper was het gejuich van
het enthousiaste publiek verstomd, of Drager gaf een scherpe
pass naar Michels, die razendsnel langs de Zweedse backs
stoof en de bal in het net knalde (21). Onze ploeg speelde
nu als in haar beste dagen en de Zweden kregen het hard te
verduren. Opgestuwd door Stoffelen en v. d. Hoeven, ging ons
aanvalsquintet hoe langer hoe meer het Zweedse doel be
stoken. Gé van Dijk en Drager combineerden oogbekorend en
toen Brokmann een lange center naar de linkervleugel gaf,
kreeg Guus de kans om er 31 van te maken. Wij zagen een
schijnbeweging, Kamraterna's doelverdediger uit balans gaan
en vervolgens het net bollen. Het werd Gren en zijn makkers te
gortig. Het tempo ging omhoog, doch de match was voor de
Zweden verloren. Onze achterhoede hield zich taai, Leentvaar
stopte meesterlijk een kogel van de linksbinnen en het was
bepaald jammer voor hem, dat door nonchalance van een
onzer achterspelers, de Zweedse linksbuiten een minuut voor
tijd de bal in ons doel kon glijden. Aldus kwam met een 32
overwinning het einde van deze match, die, niettegenstaande
het goede spel van onze ploeg, toch duidelijk onderstreepte, dat
er voor de Hollandse voetballer nog veel, zelfs heel veel te leren
valt. De leden van Kamraterna verdroegen de nederlaag zeer
sportief, waren vol lof over ons stadion en de gastvrije ont
vangst, doch daar zal voorzitter Koolhaas wel het een en ander
van vertellen.
Ajax—H.V.V. 2—3.
In het clubblad van Januari 1.1. schreef vriend „Tjedem" een
paar herinneringen bij elkaar, 't Ging over Sparta en H.V.V.
Hij eindigde zijn H.V.V.-oude-doos-verhaal metnog een
klein rukje en misschien beleef ik het weer eens„Zondag
a.s. H.V.V.Ajax." De Hagenaars hebben het klein rukje ge
geven, zijn kampioen geworden onze felicitaties heeft voor
zitter Koolhaas, onder het aanbieden van een fraaie vlag, met
een paar vlotte woorden naar* voren gebracht - en „Tjedem"
heeft zijn zin gekregen. Vermoedelijk eerder, dan in de lijn
zijner verwachtingen lag. Toch maar service tot en met,
wat wij onze geachte cliëntele geven. Of de match onze club
genoot best bekomen is, trekken wij sterk in twijfel en of
H.V.V. het in de promotie-wedstrijden, niettegenstaande de
zege op ons team, ver zal brengen, kunnen wij haast niet aan
nemen. De. achterhoede der Hagenaars, met de doelman en
linksback aan het hoofd, is goed. Ook de midvoor speelt een
behoorlijke partij, doch de overige spelers geven maar weinig
schoons te genieten. Misschien hadden de heren een slechte
dag; is dat inderdaad zo geweest, ja, dan zullen de andere
candidaten voor een plaats in het voetbal-Wahalla aan de
herrezen Haagse Leeuw een harde noot hebben te kraken. Onze
ploeg ging er in ieder geval in. Dat speelde zich als volgt af.
Wij begonnen met H.V.V. in de hoek te drukken waar de
klappen moeten vallen. U weet wel, zo van uit de middenlinie
met een paar vegen via v. d. Hart, Stoffelen en v. d. Hoeven
naar de voorhoede. Daar een paar combinaties plus wat snelle
rennen van Fischer of Drager, gevolgd door een voorzet en
daneen H.V.V.-been. Weg de bal en maar weer opnieuw
beginnen. Plotseling een Haagse uitval, een sohotgoal.
Leuk, voor die lui, vindt de kijkersschare. Wij maken spoedig
gelijk en als even later één der H.V.V.-ers de bal uit het doel
slaat, mag v. d. Hart ook eens een penalty nemen. Zijn loeiend
schot vloog onhoudbaar in het net.
Zonder veel animo zoeken wij na de thee onze plaatsen maar
weer op. 't Zal wel een dikke overwinning worden. Het kwam
anders uit. Och, het spelbeeld was weinig veranderd, de strijd
speelde zich hoofdzakelijk af voor Dankelman's heiligdom,
doch doelpunten-maken kwam niet in het stuk voor. Een
hopeloos geval. Éénmaal rolden Theo en Wim Huis, die zeer
verdienstelijk v. Dijk verving, op de doellijn over elkaar, maar
de bal huppelde de verkeerde kant uit. H.V.V. deed het beter,
scoorde twee doelpunten en won de pot. Schande, boys!
AjaxLegnano 22.
Er ging een grote roep van de Italiaanse profclub „Legnano"
uit. Zij had in Utrecht tegen D.O.S. een best partijtje voetbal
gedemonstreerd en de kanaries met 15 overtuigend geslagen.
Bovendien waren de Italianen zeer sportief opgetreden
daaraan mankeert nog wel eens het een en ander bij die tem
peramentvolle Zuidelijke voetbalbroeders zodat, niettegen
staande de big match in het Olympisch Stadion, toch nog ca.
12.000 liefhebbers de Meer ingetrokken waren.
Zij hebben heel goede waar voor hun geld gehad. Fraai voet
bal van beide elftallen, drie schone doelpunten, een penalty
zo uit het boekje en het laatste half uur heftige Italiaanse
tonelen. Macaroni en tomatenpurée (geen bloed) aan de paal.
Wat gingen de Italianen prachtig van start en wat zetten
onze boys zich meteen schrap. Wim Huis, die wederom Van
Dijk verving, gaf direct al een dribble weg, die de kenners
goedkeurend liet knikken en mompelen. En Cor v. d. Hart
