Ons protest tegen het niet-toekennen van de „klassieke"
penalty werd gegrond verklaard en dies bleven de penalty
protest-penningen, die men „bij ongelijk" moet neertellen, in
Wim Volkers' brandkast. Dit was niet naar genoegen van
„zekere zijde". Van alle kanten was de affaire belicht, „es
even fijn uit de doeken gedaan", en nu won Ajax, dat „U weet
wel" Ajax, toch haar protest. Hoe bestaat het! Door deze uit
spraak was het hek van de dam. Waar gaan wij naar toe? De
eerste de beste clubgrensrechter behoeft maar met z'n vlag te
zwaaien en het is voor de bakker. Een mooie boelkracht
termpunt, krachttermuit!
Laten wij het geval even recht zetten. De referee had niets
gezien, had dus ook niet geconstateerd, wie het laatst de bal
aanraakte voor hij de lijn passeerde, wist dus ook niet, of
Ajax een corner moest nemen, of dat hier sprake was van een
doodgewone „outball". Zonder de grensrechter te raadplegen,
liet de „ref" de S.V.V.-doelman de bal weer in het spel brengen
en hoe de protest-commissie hier over dacht, kan zelfs een
kind op zijn vingers natellen. Wij zullen over dit onpleizierige
geval verder niet nakaarten, doch wel de goed ingelichte „des
kundigen", die deze gelegenheid aangrepen hun gal over onze
hoofden uit te storten, de raad geven, zich voortaan eerst goed
te oriënteren voor zij hun haatgevoelens de vrije loop laten.
Het liep nu wel heel erg in de gaten
Vier Ajacieden, t.w. Jan Potharst, Gè van Dijk, Rinus
Michels en Guus Drager trokken met het Amsterdams elftal
naar België. Het sportieve succes was gering een 4—2
nederlaag doch zo'n dikke dag de grens over met een stel
gezonde jongens is toch ook iets waard en dat de heren zich
hebben geamuseerd, kunnen we gerust aannemen.
Joop Stoffelen was de enige vertegenwoordiger van onze
club, die medehielp de Belgische nationale ploeg in eigen huis
te bedwingen. Gezien de samenstelling van de voorhoede van
het Oranje-team weer was onze beste man, Abe, op de
vleugel geplakt een glanzend succes. Onze felicitaties, Joop!
Vele beschouwingen en verslagen van deze match gelezen
en viel het ons op, dat „men" niet zo erg enthousiast was.
Zelfs gelezen, dat wij een andere kant op moeten. Gut, gut, na
„het" systeem ,de techniek-ziekte en nu plots een andere
kant op. Laat ie fijn zijn! Dat voetjebal is toch een rare sport
en dat met al die „deskundigen". We zijn benieuwd wat er nu
weer gebrouwen zal worden.
Van D.F.C.; 't was lang geleden, dat Wim de Bois met zijn
corps naar ons veld kwam, konden wij niet winnen. In een
aardige wedstrijd, die vriendschappelijk begon en vriendschap
pelijk eindigde hebben wij kortelings van soortgelijke match
heel anders gelezen bleven Litz en zijn boys met 31 in de
meerderheid. Een goed oefenpartijtje, waaruit voor beide
teams iets te leren viel en dat, misschien een tikje geflatteerd,
maar toch niet onverdiend, door de Dordtenaren werd gewon
nen. Over het geheel genomen speelde ons team iets beter,
maar de D.F.C.-ers wisten de weg naar het doel gemakkelijker
te vinden en zo kwam de zege bij de rood-hemden terecht.
Met Helmondia hadden wij nog een afspraak lopen en daar
onze Helmondse sportbroeders, evenals wij, de laatste Zondag
in November een vrije dag moesten zoek brengen, hebben wij
die oude overeenkomst maar afgewikkeld, 't Werd een ge
zellige dag. Na een vlot partijtje aantal toeschouwers ca.
6000 door ons team met 1—0 gewonnen (een heel goede
doelman stond meerdere doelpunten in de weg) een gezond
etentje en voor iedere speler een legpenning. Natuurlijk laat
thuis, maar dat was voor het goede doel. Dank U, Helmon-
dianen
XerxesAjax 04.
Dat wij een behoorlijke kans maakten de gehandicapte Xer-
xanen een paar punten lichter te maken, stond voor ons vast,
maar dat het zo'n eclatant succes zou worden, zal wel niemand
van de rood-witte familie hebben gedroomd. Helaas hebben
wij de strijd niet bijgewoond, maar afgaande op de vele en
thousiaste verhalen, die wij te horen kregen, moeten onze
jongens een best partijtje hebben gespeeld, beter nog, dan
tegen Sparta. En in die match, waarvan wij wèl getuigen
waren, ging het toch gesmeerd. Vooral na de rust, toen Fischer
ons de leiding had gegeven, was er geen houden meer aan.
Guus werd hoe langer hoe beter en gaf in samenwerking met
Van Dijk weer vele staaltjes goed voetbal weg. Theo Brok
man, Michels en Fischer lieten zich ook voortdurend gelden en
zo stond de Xerxes-achterhoede voor een taak, waartegen zij
niet opgewassen bleek. Die taak werd nog verzwaard door het
prima spel van Stoffelen, v. d. Hart en Krist, die de zonder
overtuiging" spelende Rotterdamse voorhoede Faas Wilkes
werd hier wel heel erg gemist weinig of geen kans gaven
iets tegen onze defensie te beginnen en daardoor vrijwel geen
gelegenheid kreeg haar achterhoede wat opluchting te bezor
gen. De weinige keren, dat het Beun c.s. gelukte naar ons doel
door te stoten, vonden zij een Potharst, Beumer, Leentvaar-
combinatie op hun weg, die vast besloten was de voorsprong
niet in gevaar te laten komen en dan ook zonder pardon op
ruimde wat er op te ruimen viel. Voor de rust waren er nog al
wat moeilijkheden geweest, kropen wij een paar maal door het
beroemde oog van de naald ook Xerxes haalde dit kunst
stukje enige keren uit maar na de thee was er geen vuiltje
meer aan de lucht. Op het laatst was alleen onze ploeg nog
aan bod en ging het op een demonstratie gelijken.
Zoals reeds gezegd, nam Gerrit Fischer uit een bekeken
balletje van Guus, de eerste goal voor zijn rekening. Rinus
Michels werd, op weg naar een doelpunt, getackeld en mocht
Stoffelen een penalty benutten, hetgeen Joop met één harde
pil deed. Na een prachtige ren van Fischer kreeg Theo de
kans om voor nummer drie te zorgen, maar Brokman liet de
bal heel onbaatzuchtig en heel tactisch voor Guus lopen, die
prompt inschoot. Theo zou toch nog loon naar werken hebben
gekregen, toen hij, bij een nieuwe aanval, hard inkogelde, doch
spijtig voor hem, sloeg één der Xerxanen de bal uit het doel.
Weer moest Stoffelen naar voren komen om zijn schietkunst
te demonstreren, maar nu had Joop twee harde pillen nodig
de eerste werd teruggeslagen om de score op 04 te
brengen. Alzo kwam het einde met een onverwacht grote
zege. Onze felicitaties, mannen! Voorlopig zijn wij uit het
gedrang en mogen wij „de Koningin der Aarde' 'geloven, dan
tellen wij nog mee. Nu, dan houden wij het daar maar op.
AjaxStormvogels 10.
We hadden met de Stormvogels nog een balletje op te
blazen; iets goed te maken vanwege die dikke nederlaag, daar
aan de rand van Hollands blonde duin. Dat wisten die IJmui-
denaren natuurlijk ook; kwamen naar Amsterdam met het
vaste voornemen om daar nu eens een meer dan stevig been
voor te zetten en dies kregen wij weer een match te aan
schouwen waar de klonters vanaf vlogen. Geen meter Meerse-
modder werd elkander toegegeven, geen stap voor elkander
opzij gegaan. Hard was het begin van de wedstrijd en hard
het einde. Een einde, dat ons een welverdiende, maar zwaar
bevochten 10 zege bracht. Mooi is de strijd niet geweest,
'maar spannend, tot en met. Tot ruim een kwartier voor het
eindsignaal bleef het onzeker wie met de punten zou gaan
strijken en alhoewel ons team het meest in de aanval was en
ontegenzeggelijk de beste kansen heeft gehad, waren de door
stoten van het IJmuider-aanvalsquintet uiterst gevaarlijk.
Ware de kracht der voorhoede van onze tegenstanders gelijk
geweest aan die harer voorhoede, het trio Leentvaar, Potharst,
Beumer had het deze miezerige middag heel wat moeilijker
gehad. Dit houdt niet in, dat zij er in deze match gerust een
stoel bij hadden kunnen nemen, integendeel, door de steeds
maar blanco blijvende score, stond onze achterhoede voor een
moeilijke taak. Eén ongelukje, één ogenblik van onoplettend
heid en de rapen waren gaar geweest. Een achterstand tegen
deze stormachtige Stormvogels had vrij zeker de nederlaag
betekend. Onze jongens bleven echter op hun qui vive en
daar bovendien Leentvaar een heel goede wedstrijd speelde,
konden de IJmuidenaren geen succes boeken. Zij troffen het
met orize achterhoede dus niet, maar ook Cor v. d. Hart stond
weer een partijtje weg te geven, dat moeilijk door de IJmui
denaren te verteren viel. Overal zat Cor tussen en elke bal
die binnen zijn bereik kwam ging onverbiddelijk retour. Neen,
over onze defensie en middenlinie ook Stoffelen en Krist
speelden verdedigend heel goed, alleen het plaatsen van de
bal liet zo nu en dan te wensen over mochten wij niet
mopperen en over onze voorhoede in feite ook niet, doch daar,
in de Stormvogels-goal, stond iemand bijgestaan door een
