Aangeschreven en Aangenomen.
Berichten uit Indonesië.
H.E.D.W. 35 jaar.
Wie zijn nieuwe bonnen goed wil besteden, bestelt bij Vert. J# Hageman
2e Jan Steens
Amsterdam-Z.
«t /v /v n mt i wk -m i aa 2c Jan Steenstruut 30, Tel. 23606
VOORN s Brandstof! enliandel
M'n halve huishouding is er gek van geworden, maar Arie
de Wit weet van niks die wast z'n handen in onschuld. Gelijk
heeft-ie. Maar mensen, die zélf een zoon hebben, die aspiraties
voor Ajax heeft zo'n jog, dat op de nominatie staat, z'n
eerste proefwedstrijd voor welpen of adspiranten te spelen,
zullen mijn hartekreet begrijpen.
Het begon heel onschuldig. Op een mooie Maandagmorgen
zit „meneer" in m'n post te grasduinen. Krantjes en brieven
smijt hij stuk voor stuk op zij en als ik verontwaardigd vraag:
„Hé daar, wat moet je met die post?" krijg ik als tegenvraag:
„Is t'r geen aanschrijving voor me gekomen?"
Ja, na die Maandag is de narigheid begonnen. „Is de post
al geweest?" De eerste dagen vroeg de jongen het om het half
uur alsof we, als vóór de oorlog, vier of vijf postbestellingen
per dag krijgen. Toen was hij op de hoogte van de tijden en
voor hij naar school moest, zat hij stil op het stoepje om
dadelijk de postbode tegemoet te snellen, als de brievenbestel
ler onze straat inkwam. Hij hoefde niet te vragen, of er wat
voor ons was. Uit hoofde van mijn beroep, krijg ik elke dag
een hele stapel. Dan zat de knaap onder in de trap en grab
belde in de voorraad op zoek naar de aanschrijving de
mededeling, dat de elftallencommissie rekende op zijn mede
werking.
Om onnaspeurlijke redenen bleef het zo zeer begeerde bericht
uit en toen een vriendje wèl een aanschrijving had gekregen,
wilde hij z'n vader ertoe pressen „meneer de Wit" op te bel
len, om te vragen, of dat geen vergissing was.
Maar vader liet zich niet overhalen. Als je bellen wil, doe je
het zélf maar. Hier is het nummer. Ik dacht niet, dat hij het
zou durven. Maar een jog dat graag iets wil, doet daar alles
voor. In één keer draaien had hij de secretaris aan het toestel.
En beleefd pratenJe sloeg er van achterover! Het was
„ja meneer" voor en „o ja, meneer" na en met een „dèg
meneer" legde hij tevreden de hoorn neer. „En?" vroeg ik,
toch een beetje nieuwsgierig.
„Als we onderling spelen, kom ik aan de beurt," was het
antwoord. „Wat is dat eigenlijk, vader, onderling spelen?"
Ik legde het uit en probeerde hehi wijs te maken, dat daar
geen aanschrijving voor nodig was. Het hielp niet. De belang
stelling voor de post bleef bestaan één keer tot ergernis
van de post zelf, die de jongen de stapel brieven had toever
trouwd en daarna een met port belaste zending uit de trap
moest grabbelen, waar de lieverd het hele pakket had neerge
smeten. Post zonder Ajax-aanschrijving was waardeloos!
Natuurlijk kwam de aanschrijving, toen hij net een keertje
niet naar de post had gevraagd. Ik hield de mij zo bekende
uitnodiging even apart, maar toen ik zei: „Er is wat voor je
gekomen," zei hij dadelijk gretig: „M'n aanschrijvingwaar
is-t-ie
Mensenlief wat werd die eenvoudige briefkaart bekeken en
met glinsterende ogen bestudeerd. Bekeken en vergeleken, met
die van het vriendje, dat dadelijk aanwezig was. Ze waren
haast gelijk alleen bij het vriendje stond de datum-afstem
peling een beetje schuiner!
De hele familie moest aanwezig zijn, toen hij z'n proefwed
strijd speelde. Het was of de knaap naar een gala-bal ging, zo
poetste hij zich op. „Ik zou het zo zielig vinden, als hij niet
goed genoeg was," vertrouwde m'n vrouw me toe. Vrouwen
zijn in die dingen wat sentimenteler dan wij, mannen, en ze
wou warempel hoe krijg je me zo gek? dat ik naar de
officials toe ging om te vertellen
„Dat ie goed genoeg is voor het eerste?" vroeg ik schamper.
„Dat kan je aan de commissie overlaten die ziet zó wel of
er wat in zit."
Die wedstrijd
„Moet je dat kind daar nu in die grote goal zien staan,"
sprak m'n vrouw medelijdend. „Die andere jongens zijn toch
veel groter?"
Daar zat wat in. Hoewel m'n zoon heel verdienstelijk een
paar ballen uit „z'n heiligdom" hield, moest hij voor een kanjer
van een schot in letterlijke zin bezwijken. Hij werd ten aan-
schouwe van z'n bibberende moeder, met bal en al in het net
geschoten. We kregen er haast ruzie om. „Die kon dat kind
toch met geen mogelijkheid tegenhouden Hij kan niet eens bij
de deklat!"
„Klets toch niet," zei ik ontevreden. „Dacht je nu heus, dat
de commissie dat niet ziet?"
„Zou je denken, dat-ie er komt? Het zou zo'n geweldige
teleurstelling zijn als
„Ja, dat weten we nu zo langzamerhand wel," antwoordde
ik ontevreden.
Omdat nu eenmaal Ajax z'n lust en z'n leven is, doet het
me voor „de aap" genoegen, dat hij goed genoeg was om in de
toekomst de rood-witte kleuren te verdedigen. „Aangenomen!"
gilde hij, toen-ie lang na ons thuis kwam.
„Mooi zo als je maar weet, dat je voortaan met je
vingers van de post af blijft," was mijn repliek
VLINDER.
Bij het secretariaat kwamen brieven binnen van André
Kraan, Jan Koolhaas en Dick de Sterke.
Onze clubmakkers maken het goed, doen natuurlijk veel aan
sport en kruipen 's Maandags in de radio om de voetbaluit
slagen niet te missen. Als ons eerste elftal gewonnen heeft,
dan is het feest. De Ajax-pakketten zien onze jongens met
vreugde tegemoet, dus, vrienden, vergeet het Ajax-Indië-
comité niet. André, Jan en Dick, met belangstelling wachten
wij jullie verdere berichten af. Ontvang de groeten en de beste
wensen van de Ajax-familie. Kerels, houdt je goed.
BROWN.
De club van Verdoner, Rabbie, Benjamins en al die andere
H.E.D.W.-vrienden bestaat 8 November 35 jaar, waarmede wij
deze sportmakkers, die in de verschrikkelijke oorlogsjaren zo
ontzettend veel leed hebben geleden, van harte feliciteren. Wij
hebben diep respect voor de prestaties van de clubgenoten van
wijlen S. Farro, de sympathieke tegenstander uit onze jeugd
jaren, waartegen wij ruim dertig jaren geleden zo vaak een
balletje trapten. In enkele jaren hebben de H.E.D.W.-ers het
gepresteerd, hun club weer op te bouwen tot een organisatie,
die er zijn mag. Zes senior-, één junior- en drie adspiranten-
elftallen is H.E.D.W. weer rijk, een leger donateurs (trices)
vormt een hecht fundament waarop rustig verder gebouwd
kan worden en een goed verzorgd clubblad die buitenmodel
Kroniek zag er best uit, redactie vertelt ons iedere maand
hoe de HortusE.D.W. combinatie reilt en zeilt. En zij reilen
en zeilen goed, de H.E.D.W.-ers, hetgeen wij van harte toe
juichen. H.E.D.W.-vrienden, namens de Ajacieden, onze geluk
wensen en nog vele gelukkige jaren in een vredige wereld.
BROWN.
ONTROUW
Ja, Ajax ze heeft je eertijds wel bemind,
Toen hield ze nog van je, dat grillige kind.
Toen kon je haar nog echt waarderen
Nu lonkt ze naar anderen, dat stuk schandaal!
En treft je in 't hart, week aan week, telkenmaal!
Zo wil ze je smachtend verteren
Maar, Ajax, al mag je haar held niet meer zijn,
Tóch krijgt jou die VROUWE FORTUNA niet klein!
Ze legt jou toch niet in de luren.
Je houdt koppig vol, want je bent toch een held?
Hoe menige vijand heb je reeds geveld?
Je stond wel voor hetere vuren!
W. H. DRONKERS.
