Aan Jack
Momenten, die je nooit vergeet.
Zonder schoenen.
WIin Sacksfoni
Tot onze spijt konden wij wegens plaatsgebrek onderstaande
ode aan Jack Reynolds in ons vorig clubblad niet opnemen.
Daar het een geestesproduct van de zo langzamerhand alge
meen bekend geworden sport-poëet B. S. Ie Marché, oud-voet
baller en oud-vriend van Jack, betreft, hebben wij zijn gedicht
(onder dankzegging) alsnog aan de openbaarheid prijsgegeven.
Hoelang is het reeds geleden,
's Zondagsavonds op 't terras
bij „de Weduwedat wij dronken
een koel, goedgeschonken glas?
Toen was 't reeds, dat jij betoogde
dat het spel in Holland leeft,
dat het afhing van de leiding
die de club bezieling geeft
Maar je wist of beter wou niet
weten, dat het Reynolds was
die de jongens kon bezielen
zelfs niet na ons vierde glas
Reynolds, nu ga ik wat zeggen
waar je zéér op bent gesteld
maar nou lieg ik doch ik moet Jack:
„Wijl het mij uit 't herte welt
Dit zijn theatrale woorden,
maar, geloof me, ze zijn écht.
Als je denkt, het zijn maar smoesjes,
nu, dan ken je me nog slecht
Ernstig: Jack, 'k wil je bedanken
voor wat j ij deed voor m ij n club!
Jou en Ajax, dat helaas ik
nooit meer zie bij dArolcup
Dank voor wat in14 dagen
jij bereikte bij de Reds,
voor die pil die resulteerde
in 91 voor club van Mets
Dat was Mets-match, maar nog grootser
wordt jouw match, jouw „benefiet"
Dan loopt Mokum uit, want Mokum,
heus, vergeet z ij n Reynolds niet
Zwaluwen of Bohdsploeg of zij,
die dan lans met Ajax breekt,
krijgt een wedstrijd voorgeschoteld
waar men jaren nog van spreekt!
Want het zal niet slechts een eer zijn
doch voor elke Ajacied
is 't een VREUGD te mogen geven
t beste voor Jack's benefiet
Met die ZEKERHEID voor ogen
trekken allen, jong en oud,
naar dé match dit is in orde
opdat benefiet niet worde
tot een: „Benefit of the doubt
B. S. LE MARCHE.
„Ha, die Smitje," riepen m'n vrienden, toen ik schuin het Haar
lemmerplein overstak en ze onderbraken even het gevecht om de
perrybal. Het is lang geleden, Naatje stond nog op de Dam en wat
ze nu mieters noemen, was toen voor ons jofel.
Ik overzag het slagveld eens en constateerde, dat de strijd ging
tegen 'n vertegenwoordigend elftal van de Vinkenstraat. Ik mocht die
lui uit de Vinkenstraat niet, ze scholden me altijd voor kale neet,
waarschijnlijk in de overigens verkeerde veronderstelling, dat ik
later V.V.D. zou stemmen.
Speel je mee? Dat was 'n gemene vraag, het was duidelijk te zien,
dat ik een zakenreis maakte, want ik torste een grote melkkan met
inhoud, 't Was een mooie kan, beige met een blauw patroontje.
Dan mag je centervoor, werd er geboden en ieder zal moeten toe
geven, dat zo'n aanbod niet maar zó genegeerd kon worden.
Met de psychologische feeling van 'n marktkoopman, die z'n klant
over het dode punt wil brengen, werd er plotsklaps ongeduldig aan
toegevoegd, nou, te ja of te nee.
U begrijpt het al, het werd te ja en ik plaatste de melkkan zo
achter een tevens als goalpaal dienstdoende boom, dat de kans op 'n
voltreffer zo gering mogelijk was. We wonnen van die rotjongens uit
de Vinkenstraat, gingen met verhitte koppen en verwarde haren naar
huis en ik liet me welgedaan op een keukenstoel zakken. Waar is nou
me melk, vroeg m'n moeder Vrouwen kunnen altijd op de meest onge
legen momenten de gekste dingen vragen, zonder begrip voor hetgeen
een man bezighoudt.
Me melk? O, de melk, die staat nog op het Haarlemmerplein, ver
telde ik, maar was toen waarschijnlijk de deur al uit. M'n hart bonsde,
doch zonder reden, want met een trouw, die je van géén melkkan had
kunnen veronderstellen, stond ie daar achter de boom op me te
wachtenbeige met 'n blauw patroontje. Hij stond er nog net zo
als ik hem er een uur geleden had neergezettenzij de honden
Adé.
Zo iets mag je natuurlijk niet zeggen dat mag je alleen maar
dénken, maar tochik geloof, dat er meer enthousiasme is bij de
adspirant-welpen, dan nou, vooruit, dan bij de mannen van het
eerste.
Je moet ze horen kwetteren als hongerige spreeuwen, als ze hun
toelatings-examen-wedstrijd moeten spelen. Daar heb je als groot,
laten we zeggen wereldwijs mens, toch altijd weer plezier in. Merk op,
hoe ze alles wel willen doen voor die mensen met papier en potlood,
die straks als elftalcommissielid over hun voetbalwei en -wee zullen
hebben te beschikken.
Merk op, hoe die voetbalkenners, die al zo vele malen met dat bijltje
hebben gehakt, al die kleine enthousiastelingen naar hun hond zetten:
„Allez, jongens: allemaal op die banken stil zitten, tot je wat
wordt gezegd."
Dan zitten ze stil en ze wachten in spanning op de wijze woorden,
die Arie de Wit tot hen zal richten. „Wie van jullie is er keeper?"
Vier tegelijk springen er op: „Ik meneerik meneer!"
De Wit pikt er twee uit. „Jij daar jij daar. Hoe heet je?" Twee
namen worden tegelijk opgegeven, maar stuk voor stuk worden ze
genoteerd.
„Wie is er links back?"
Je moet er niet verbaasd over zijn, dat de kleine, die zich net nog
een reuze-keeper voelde, plotseling links back is. Het zal hem zo een
zorg zijn als hij maar mee kan spelen!
Want bij heel veel van die pukken is er de grote angst, dat de
grootmachtigen met hun papier en potlood straks hun naam niet
zullen hebben opgeschreven ze hebben al lang de koppen geteld
ze weten, dat er meer dan 22 liefhebbers zijn en dat er voor die
eerste wedstrijd tenminste een paar zullen afvallen.
Ik geloof dan ook, dat de animo steeds groter wordt, naarmate er
meer spelers het veld zijn ingestuurd en naar mate het troepje wach
tenden vermindert. „Links-buiten?"
Vijf tegelijk melden zich aan, maar midvoor willen ze allemaal wel
spelen.
„Jullie komen straks aan de beurt," verzekert Arie rustig. Die troost
geeft hun kracht. Als waardige reserves zitten ze op hun bank aan de
kantallemaal, op één na. Die is, in tranen achtergebleven in de
kleedkamer, omdathij geen schoenen had.
Hij had geen schoenen. En dan moet je een uurtje later die India-
nezen zonder schoenen zien spelen. Dan heeft Arie de Wit nog geluk
gehad Als die schoenenloze huilende knaap dat door z'n tranen heen
had gezien hij zou z'n tranen hebben gedroogd hij zou een
lapje om z'n tenen en om z'n enkels hebben gedraaid en hij zou naar
Arie zijn toegekomen en brutaalweg hebben gezegd: „Ik speel altijd op
m'n blote voeten!"
VLINDER
Sportvrienden
Uw tabaksbonnen het best besteed bij
Damstraat 38, Tel. 49571, Amsterdam C.
Volksherstel sigaretten import zonder bon 2.68 per pakje
Grootste sortering in Tabak, Sigaren,
Sigaretten en Rook-artikelen.
