Stukje van niks.
5
En buiten het veld waren Volkers en Rie, die óók mee-jubileert, pret
tige en vrolijke sportvrienden. Ze botterden met ons mee naar Marken,
hadden het hoogste woord op reis, hielden de stemming er in als de
uitslag niet zó geweest was als we gehoopt hadden, kortom, waren
Ajacieden in merg en been.
We hebben Wim 'n juweel van een goal zien maken tegen Feijenoord
toen de hele Rotterdamse verdediging meende, dat er een aanval over
de vleugel zou komen en die drommelse Volkers plots als n weer
licht door het centrum op hun doel afstoof.
We hebben Wim gezien als aanvoerder van een groep extremisten,
die het bestuur wilden stenigen voor 'n niet erg vlot verlopende
auto-tour in Joego Slavië, we hebben hem z'n slobkousen het raam
uit zien keilen ergens tussen Haarlem en Leiden. Maar Rietje had het
ons al direct gezegd: „Die malle is tot alles in staat." En dat bleek
waar te zijn, hij werd zelfs penningmeester, hetgeen ik altijd als de
ergste afwijking heb beschouwd waaraan men in verenigingsverband
kan lijden. Denkt U zich maar in, wat het zeggen wil, zes dagen van
je vrouw te horen, dat je niet royaal genoeg bent, om dan op de
zevende dag hetzelfde refrein te horen zingen door je clubgenoten!
Maar Wim met z'n onverwoestbaar optimisme en z'n Amsterdamse
humor, speelt het achter de groene tafel met hetzelfde gemak klaar als
destijds op het groene veld. En dat zegt wat!
Wim en Rie, nog vele jaren! Adé.
„Krijg ik nog wat van je?"
Ik keek Brown verschrikt aan. „Nü nog? Zullen we maar
niet eens stoppen? Waar moet ik het over hebben?"
„Weet ik veelJij kan overal over schrijven voor
mijn part over dat mooie stopperspil-systeem."
Nee, dat was al te leukdan liever een stukje-van-niks
over niksda's eigenlijk het zelfde.
Gek, zo'n verzoek om een bijdrage, om het maar eens deftig
te zeggen, laat je toch niet los. Je weet zélf maar al te goed,
hoe ellendig het is, als je krant niet volloopt. En om het
Ajax-Nieuws te laten vollopen, is Uw dienaar naar het Ajax-
stadion gelopen, ofschoon hij wist, dat er niks, maar dan ook
niks te doen was.
Een der hekken stond wagenwijd open en rustig wandelde
ik langs de lege kassa-hokjes. Wat doen die bordjes met
prijzen erop dwaas aan, als er geen mensen in de rij staan, om
die prijzen te betalen wat is dat bordje belasting gek
De belasting, die je overal achtervolgt.
Nu hoor je, hoe ook het grint onder je voeten knarst en
knerpt, als je langzaam, genietend van de zomerzon en lente-
weelde, doorwandelt. Nu hoor je de vogels nu kijk je even
naar de tennissende buurdames, wier witte shorts fel afsteken
tegen de rode gravelbaan. Als je zo met duizenden tegelijk die
zelfde brede laan oploopt, merk je niets van dat alles dan
heb je geen tijd, dan heb je haast om naar je plaats te komen
of je hebt haast weer terug te gaan. Nu kijk je tussen de tri
bunes door heel even naar het lege, mooi-groene veld naar
de lege onoverdekte, die als een Oosterse moskee ligt te
blakeren in de heldere zon.
Zo wandel je om het machtige bouwwerk heen. Een man
op grote, witte klompen slentert je voorbij. Hij groet precies
alsof wij ergens ver buiten de hoofdstad zijn in een streek,
waar alle mensen elkaar kennen. Ja, het is hier wat vreemd
en toch zo lekker vertrouwd
Over de sloot lag een brede plank. Die heb ik genomen. En
plotseling zit ik midden in de drukte.
„Ha, daar komen ze, die goede slagenToe maar, Wim,
laat hem daar eens aan ruikenVooruit, Harry! Sla ze
maar naar Diemen, jongen, dat hindert niks!"
Er is een man met een knuppel er is een vent, die zwaar
gemaskerd daar achter hurkt er is iemand, die daar weer
achter staat als een rots in de branding, maar ook hij heeft
een masker voor. Die rots schijnt voor Churchill te spelen
met beide handen.
En de menigte staat of zit rondom in het gras. Die menigte
kent alles van het edele honkbalspel. Ze loeit en schreeuwt en
als ik aandachtig luister, merk ik op, dat die spelende mensen
in het veld alleen maar voornamen hebben ik merk ook,
foto Jjesmit
Één van de sterkste elftallen waarover Ajax ooit beschikte en waarvan Volkers deel uitmaakte.
