1948.
mages, gevolgd door een appèl voor goal, de spanning binnen
en buiten de lijnen verhoogden, voor zover dat nog kon.
Het werd steeds drukker voor het Haarlem-doel, waar Smit
die aanvallend spil voor Haarlem speelt zoals U weet
en Van Veen die, zoals U eveneens weet, Ajax' stopperspil
is elkaar geregeld ontmoetten, soms in het Haarlemse
strafschop-, doch ook wel in het doelgebied. Het werd er
vreselijk gezellig, maar toch wel 'n beetje druk en het is goed,
dat het geen dames-voetbalwedstrijd was, want dan had
mevrouw er beslist migraine van overgehouden.
Bg ons achter stond Potharst in twijfel, of hij zich al dan
niet maar bij de rest van het voetbalgezelschap zou aansluiten.
En toen kwam, eindelijk en op een ogenblik, dat bijna nie
mand er meer aangeloofde, toch nog de gelijkmaker van
Bruins uit een vrije schop van ter Horst.
En zo werd het éénóén voor Haarlem, want het hand
haven van de status-quo was winst voor de leiders.
Een mooie wedstrijd was het niet, daarvoor speelde Haarlem
te verdedigend en te destructief, al gebeurde dat alles in het
nette en zonder dat de ongevallenwet er bij betrokken werd.
Verdiend was de 11 naar mijn mening wel, want een
veld-overwicht geeft geen claim op een overwinning en pech
hebben we niet gehad. Ballen tegen paal of lat zijn er niet ge
weest en Kluit had, ondanks alle drukte voor z'n lijntje van
732 cm, niet zo heel veel te doen. Z'n makkers lieten weinig
schietkansen en de schoten, die gelost werden, gingen over of
naast, óf en dat waren er heel wat kaatsten terug van
een of ander Haarlem-lichaamsdeel.
Onder het motto „zoek de zon op" kan ik alleen nog zeggen,
dat het erger gekund had, als de verlossende goal nog net niet
gekomen was. En als winst valt verder ook te noteren, dat
v. d. Linden weer 'n prima partij speelde, Potharst's spier het
hield en onze linkervleugel haast weer haar volle gewicht in
de schaal legde.
En tenslotte is 'n woord van hulde voor het doorzwoegen tot
het einde van onze hele ploeg zeker op zijn plaats.
ADé.
Herdenkingsnummer Go Ahead.
Go Ahead, Deventer zond ons ter gelegenheid van het 45-
jarig jubileum een keurig verzorgd herdenkingsnummer,
waarmede wij de redactie van de Go Ahead-Revue hartelijk
feliciteren. Uit ervaring weten wij, wat het betekent, een
extra-nummer te moeten samenstellen en zijn dus enigszins
bevoegd hierover te oordelen. Aan onze vrienden van de „rood-
gele-krant" onze oprechte hulde!
Bij d' intree van het Nieuwe Jaar
Wens ik de ganse Ajax-schaar
Geluk en voorspoed, weinig strop.
Ons Ajax blijve aan de top.
Ik zeg tot heel het spelerscorps
Wij gaan in '48 door
Met training, 's is maar, dat U 't weet,
En dit vooral toch niet vergeet.
Laat het nu eind'lijk over zijn
Met dat gezeur en gechagrijn,
Omdat het grootste deel niet traint
Is ons Rood-Wit dan niet vereend?
Ik heb het al zo vaak gezegd
En steeds het loodje nog gelegd.
Dus mannen, geen gezanik meer.
Ik kank're voor de laatste keer!
W. H. DRONKERS.
