ASBEEK BRUSSE
Brief van André Brokmann.
St. Nicolaas en onze jeugd.
Borneostraat 8-14 - Tel. 54251
Radio, Haarden, Kachels, Rijwielen,
Stofzuigers, Wasmachines, Wringers,
Keukengerei etc.
Adspiranten 6, aanvoerder Robbie Dukker.
Jongens, het kan nog. Jullie staan op de 3e plaats met
slechts 2 punten achterstand en hebben het zelf nog in handen.
Adspiranten 7, aanvoerder Arie de Wit.
Het jongste elftal, doch niet het slechtste. Staan slechts 2
punten achter, dus alles is nog mogelijk.
Over het algemeen genomen, gaat het met de adspiranten niet
slecht, alleen zijn er enkele jongens bij, welke nooit trainen. Wij
geloven echter wel dat de Jeugd-commissie weet, welke jongens dit
zijn en deze jongens, indien hiervoor geen goede reden is, zal af
voeren.
Jongens, Ajax is een mooie en fijne vereniging. Jullie hebben alles,
wat maar mogelijk is. Goede training, kleedkamers, wasgelegenheid,
honkbal in de zomer, wat willen jullie meer.
Alleen staat hier tegenover, dat je zelf zorgt, dat je door training
je voetbal steeds verbetert, niet alleen voor Ajax, maar bovendien
voor je zelf.
Misschien kom ik volgend jaar terug en hoop dan nog hetere
berichten te krijgen over jullie, tot heil van Ajax.
Beste Ajaxvrienden!
Hier is dan weer eens een berichtje van mij. Ik zal trachten
U een kleine indruk te geven wat wij, 1 - III - 7 R.I., sinds
het aanvangen van de politionele acties en de tijd daarna, mee
gemaakt hebben. Reeds enige weken dwarrelden er allerlei
geruchten om ons, de gekste verhaaltjes kreeg je te horen,
zodat wij ze allemaal maar aan de kant schoven en rustig
onze tijd afwachtten wat het wel worden zou. Wij zaten toen
met de compagnie op het vliegveld van Semarang ter be
waking van de toestellen, die daar in afwachting stonden, in
afwachting, net zoals wij allemaal.
Ja hoor, op de avond van de 20e Juli, ik stond juist in de
can tine te tafeltennissen, daar kwamen de officiële berichten
in de vorm van een bekendmaking van generaal Spoor. Gelijk
werd het spel gestaakt en zetten wij met z'n allen een boom
op. Wat zou het worden, wat stond ons te wachten? Maar de
grootste vraag, die ons bezig hield, was: hoe zouden „zij" in
Holland het bericht opnemen, ja dat was nog onze grootste
zorg van dat ogenblik.
De volgende dag begon de artillerie van ons al te bulderen
en was de actie begonnen naar de kant van Salatiga. Wij
namen geen deel aan die actie ,daar het vliegveld natuurlijk
te belangrijk was, om het zonder bewaking achter te laten.
De gehele dag en de dagen daarop vlogen de jachttoestellen
maar af en aan, de piloten hadden geen dag rust, die hebben
het die tijd dan ook zwaar gehad. Na een week ongeveer wer
den ook wij ingezet, de actie gold nu om contact te maken
met de troepen, die vanuit Bandoeng oprukten. Veel gevoch
ten werd er gelukkig niet, daar alles al op de vlucht ging voor
de tanks en vliegtuigen; om de waarheid te zeggen, heb ik
geen vijand gezien. Het doel was dan ook gauw bereikt, wij
bleven met een peloton bij een belangrijke brug liggen en
hadden daar een bruin leven. Voor een paar centen konden
wij eieren en bananen kopen, die de bevolking ons kwam aan
bieden. De mensen waren daar werkelijk blij, dat wij gekomen
waren en dat deed ons werkelijk goed. Daar hebben wij een
week gelegen en wat mg betreft waren wij daar gebleven
ook, maar er werd ons geen rust gegund en wij trokken weer
naar andere oorden. Wij hadden in die dagen toch net een
zigeunerleven, wij trokken maar heen en weer, nergens werd
ons rust gegund. Nu trokken wij weer naar het gebergte de
Pengaran, waar hier en daar benden aanwezig waren.. Wij
hebben daar grote patrouilles gelopen, en het waren me lieve
dingen hoor, niets dan klimmen en klimmen, tot op een hoogte
van 1200 meter, daar zagen wij voor het eerst in Indië bloe
men, ook was daar veel groente, zoals sperciebonen, sla enz.,
dat ons aan Holland deed denken. Op de avond van 4 Augus
tus, wij kwamen juist met ons peloton van een patrouille
terug, kwam het bericht van „staakt het vuren". De reactie
daarop was zeer verschillend. De een was blij, de ander vond
het beter meteen maar door te gaan, maar in ieder geval was
het weer vrede. Ja, vrede, maar later zouden wij ondervinden,
dat het nog ver van lachen was, heel ver zelfs. Na een paar
dagen kwamen wij terecht op een vooruitgeschoven post ten
Westen van Salatiga. Het klimaat was daar heerlijk, als je
's nachts wacht had, zat je met twee uniformen aan en soms
moest je nog een deken omslaan ook. Dat deed onze Hollandse
botten weer eens goed, maar toch waren wij na drie weken
maar weer wat blij, dat wij vertrokken want het was daar
zeer onrustig, vooral 's nachts hadden ze nog wel eens voor de
gewoonte een bezoek bij ons af te leggen en geen nacht konden
wij daar dan ook rustig slapen. Het ergste was echter nog,
dat wij op een patrouille twee van onze kameraden verloren,
die in een vuurgevecht het leven lieten. Daarna gingen wij
naar rustiger oorden en ook op dit moment zitten wij rustig,
maar desondanks loop ik toch maar liever op de Dam. Alles
bij elkaar genomen gaat de tijd hier in Indonesië snel en ik kan
mij dan ook haast niet voorstellen, dat ik al meer dan een
jaar van huis ben en dat is maar goed ook, want hoe eerder ik
weer off-side sta op de Middenweg, des te liever het mij is.
Momenteel heerst er een iet of wat bedrukte stemming onder
de jongens, een gevolg van de nieuwe maatregel, dat wij niet
onbeperkt meer naar Holland kunnen schrijven, daar wij met
ingang van morgen gebruik moeten maken van de postbladen,
waarvan wij er maar 20 in de maand krijgen. Waarom is dit
nu gedaan, is het nu werkelijk zo noodzakelijk, dat ons dit
genoegen nog afgenomen wordt? Het logische gevolg is, dat
wij nu ook minder post ontvangen, want de mensen die je
schrijven, verwachten ook antwoord en dat kan niet, wil je je
plichten tegenover je ouders, vrouw of verloofde voldoen. Ik
L_L_
Bij zijn komst op 6 December
Bleek de Bisschop zeer verheugd
Over de glorieuze daden
Van de wakkere Ajax-jeugd.
Slechts een enkel juniorlid
Of ondeugend adspirantje
Kreeg in 't bijzijn der kornuiten
Van de Heilige een standje.
Pieterman had voetbalbenen,
Helaas, hij was al veteraan,
Anders zou mijn raad geweest zijn:
Bied hem een plaats in 't eerste aan!
Deze jongens onze toekomst
Genoten volop van dit feest.
Waar een beste stemming heerste:
Het toonbeeld van de Ajax-geest.
Na vlot meegezongen liedjes
Werden er fraaie films vertoond,
Verder werd de hoop van Ajax
Met warme drank en spijs beloond.
Dit festijn is verleden tijd,
Sint en Piet zijn weggereden.
Hartelijk dank, actief bestuur,
Alsook jeugdcommissieleden.
Voorts degenen die/ hun steentje
Ruimschoots hebben bijgedragen,
Zonder hun steun had deze dag
Stellig niet zo kunnen slagen. fj VAN TUIJL.
Tevens Reparatie-inrichting.
Electrisch- en Autogeen-lasbedrijf.
Haarden en kachels schoonmaken.
Het adres voor:
