Moment-opnamen
Bonthuis „DE BLAUWVOS"
Hoe is de stand, Mieke?
Zeeburgiania.
Langs de Funenkerk en de nog steeds stand houdende molen, het
Zeeburgerpad op! Op zanderige terreinen, waar in de loop der jaren
allengs de Indonesische buurtschap is gegroeid, vonden we daar
(het is zo'n slordige veertig jaren geleden) de voldoening van onze
jongensjaren, in bescheiden dienst van pa Soccer. Daar werd funest
gevoetbald in die jaren en er waren kanjers van clubs bij, wier namen
me zijn ontschoten; doch als ik het wel heb, deden ook Blauw Wit en
A.V.V. en T.O.G. en de hemel weet wat al clubs meer, dikke duiten
in het voetbalzakje. We sleepten de goalpalen moeizaam vanuit een of
ander kroegje naar de zandgronden en het spul was elke Zondag
gaande, ginds op Zeeburg, onder de koelte van het „Zuidersoppie",
aan welks boorden we in het begin van deze eeuw plachten pootjes
te baden en garnalen te verschalken.
Zeeburg!
Een jeugdboek vol herinneringen gaat voor ons open. Clandestiene
voetballerij (uit godsdienstige principes verboden met alle fatale conse
quenties van dien), stiekeme vlucht uit het huis des Zondagsmiddags
met behulp van een goedgezinde dienstbode en 'n kwartje omkoop
premie! Dat is alles voorbij en lang geleden.
En nu Zeeburgia! Zeeburgia in de Meer! Zeeburgia behoorde op
Zeeburg te spelen, ergens aan het ljsselmeer of bij de Oranjesluizen.
Doch dat komt wellicht nog, want deze kranige club, waarmede wij
vandaag (26 October 1947) hebben kennis gemaakt, zal het verder
brengen dan haar overigens knus veldje aan de Kruislaan. Die Kruis
laan, met alweer „memories"(Maar dan aan wandelen in het maantje.)
We danken het aan de altijd gastvrije vrienden van de Ajax-manage-
ment, met Elzenga als de machtige man met de kaartjes voor vandaag,
dat we temidden van onze rood-witte familie op het tribunetje terecht
komen en we daar zullen beleven, precies wat we verwacht hadden
een narrow escape en 'n hap uit onze eventuelenieuwe kampioens
illusies. Mijn compliment aan Zeeburgia. We zijn eerlijk van mening,
dat ze het gelijke spel verdiend hebben, tot welke overtuiging we
overigens eerst in de tweede speelhelft zijn gekomen. We hadden
ongetwijfeld met behoorlijke cijfers kunnen winnen, gezien de tech
nische superioriteit van onze elf, doch het klopte nu eenmaal vandaag
niet. De storm laat geen mogelijkheid van een juist spelbeeld toe (om
te beginnen), maar afgezien daarvan is het de oude, oude geschiedenis:
in die derbies zit geen normale kans voor de sterkere ploeg. Zijn het
zenuwen of zijn het over schattings-factor en? We weten het niet. Maar
we hebben het vooruit aangevoeld, dat dit wedstrijdje weer zo'n speciale
derby-note zou hebben.
Enfin, het is 'n kranige prestatie van de babies en, good losers als
we zijn, gunnen we hun dit succesje, 'n Ouderwets partijtje „thriller"
met een scherpe Noordooster! Om te onthouden!
Roem!
De reactie op een niet- Ajax-ov er winning is altijd vermakelijk. Dat
schijnt toch wel 'n gebeurtenis te zijn en je houdt je hart vast, als
we nu eens niet kampioen worden dit seizoen. Ergens op 'n mooi
geveltje op de Brink in Deventer staat te lezen: „als het Godt behaget
beter benijdt als beklaghet"We honden ons daaraan. Maar ons krijgen
ze voorlopig niet „op de kast" met „nou, Ajax doet het niet best,
hè?" (met een gemeen lonkje in het oog, natuurlijk), of: „niet veel
hè, Ajax, in de nieuwe start naar het kampioenschap"Enzovoort.
We hebben eens rustig (in die wedstrijd tegen Zeeburgia) naar onze
ploeg zitten kijken, de eerste maal, dat we Ajax dit seizoen in actie
zagen. Welnu, afgezien nog van het uitvallen van 'n paar cracks als o.a.
Guus Drager, zijn we helemaal niet in twijfel, dat we binnen een
maand naar boven klimmen. Het is best mogelijk, dat het zo nu en dan
nog eens zal „lekken" en dat onze vervaarlijke captain in overmoed
zich aan caprioles zal bezondigen, maar we zijn nog lang niet bang.
A. F. STRIKKERS
BONTBEWARING
MODERNISEREN Koninginneweg 255,
REPARATIE Amsterdam-Zuid
Telef. 95701
Alleen dit: roem is 'n zware last. De prijs van glorie is hoog. Dat
moeten we bedenken en aangezien de psychologische factor voor de
drommel meetelt in elke en zelfs de knapste ontwikkeling van kracht
en techniek: weest paraat. Roem verkrijgen is moeilijk, roem conser
veren is een kunst.
D. K.
Be QuickAjax voor de A.V.R.O.-micro.
Ja, dat was wel goed bekeken van de Ajax-hersengymnastiek-commis-
sie. Er moest een team naar Hilversum waar van alles inzat, een stel
kerels, die gezamenlijk van alle markten thuis waren en zich door de
heren Jan Boots en Bob Wallag niet in het zonnetje zouden laten
zetten. Gerard van Krevelen, de vleugelman van de A.V.R.O., U weet
wel, een paar vragen over de toetsen en dan ping, ping, werd afge
stopt door onze oud-spil en piano-virtuoos Roef Vunderink. Jan
Koomen, de man van de Wereldbibliotheek, nam de boekenafdeling
voor zijn rekening, captain Wim Volkers het financiële gedeelte plus
belastingzaken, Gerard Fischer, antiquiteiten, de studiekoppen Gerard
Bruins, Tom Losekoot, Rinus Michels, Henny Meyér, de medische en
wetenschappelijke vragen en voor de techniek en eventuele „linke"
opgaven, Dolf Desmit en Arie de Wit.
Neen, dat zat wel goed en met Ajax-grapjas no. 1, Joop Stoffelen,
aan de kop, lieten circa veertig leden van de Ajax-familie zich naar
de studio sleeën. De ontvangst door de organisator, de heer Henk v. d.
Berg, was in A.V.R.O.-stijl, dus O.K. Onder het genot van een kop
thee, werd nog even het te volgen systeem besproken en toen kon het
hersen-gepijnig beginnen. De heren Boots en Wallag legden de regels
van het spel uit, stelden de examinandi op hun gemak en Mieke, ge-
secundeerd door Stoffelen en Drager die twee knapen waren dood
leuk naast die charmante jongedame gaan zitten, maar werden met het
oog op „unfair play" snel door Jan Boots buitenspel gezet liet
haar zoemer zoemen. Nog even een paar technische inlichtingen, een
rood-gele bloemenhulde van Be Quick en een rood-wit gelinte dito van
Ajax aan het adres van Mieke, een sein naar de man-achter-de-ramen,
nog vijf seconden en toen gloeiden de rode lichten aan. Wij stonden
ingeschakeld en Jan Boots deed de aftrap.
„Meneer van Be Quick, wat is de stelling van Pythagoras?" „Het
vierkant op de schuine zijde van een rechthoekige driehoek etc." ratelt
uit de mond van de Be Quicker. Prachtig, mijnheer, 10 voor Be
Quick. Hoeveel leeuwen staan er op een bronzen cent? Twee, luidt het
antwoord, doch Volkers schiet toe en redt de situatie door er één
leeuw op te zetten. Stand dus 11. Zo gaat het door: Mata Hari,
Maurits Dekker, Kapokzeef, doffe of glimmende knopen etc., passeren
de revue. Be Quick loopt iets uit en als Mieke de stand, mag zeggen,
is het 86 voor Groningen. Ajax laat dat niet op zich zitten en dank
zij snelle rennen naar de micro van Losekoot, Koomen en Vunderink,
wordt het 1111. Fischer en Desmit scoren dan een paar punten en
door falen van rood-geel wordt de stand 1312 voor Ajax. Groningen
zet zich echter schrap en neemt na een serie vragen de leiding weer
over, ió/216. Het wordt spannend, en beide partijen geven elkander
niets toe. Met nog twee minuten voor de boeg staat het 21}/221 voor
Ajax en is nog van alles mogelijk. De laatste vragen worden Be Quick
echter fataal en als Mieke met een lange zoem (geen zoen) het af
laat weten, heeft Ajax met 24}/222 gewonnen. Onze ploeg heeft zich
dus best gehouden en door goed team-work de zege in de wacht ge
sleept. Hulde, mannen!
De sportieve Groningers bieden direct hun felicitaties aan en dan
gaan wij onder leiding van de heren Boots en Wallag de studio be
zichtigen. Wij laten ons uitleggen, hoe een hoorspel de aether inge
zonden wordt, hoe met enige plankjes en wat brandhout een mar
cherend leger wordt geïmiteerd en hoe het komt, dat men vogels
hoort fluiten, als zij of hij in het maanlicht „I love you" lispelt. Jan
Boots demonstreert de voetstappen-op-het-grind, de klap van het lose
loket en de krakende-tred-op-de-trap. Als luisteraars naar hoorspelen
zijn wij vele illusies armer geworden, maar voldaan over alles wat de
heren Boots en Wallag ons vertelden, verlieten wij dit „kerkhof-der-
verloren-illusies"Met de gehele ploeg en de niet-voetballende Be
Quickers zijn wij naar ons stadion getogen, waar in de gezellige bar
de hersengymnastiek werd voortgezet. Bob Wallag, Hans Tetzner,
enige Be Quickers en Wim Volkers wisten nog vele vragen te stellen,
doch helaas, of gelukkig maar, zijn de antwoorden ons ontschoten. Dt
volgende morgen om zes uur waren de Be Quickers thuis. Of het ook
gezellig was en waar zo'n hersengymnastiek-partijtje al niet goed voor
is! De vriendschapsbanden tussen rood-geel Groningen en rood-wit
Amsterdam zijn stevig aangehaald. A.V.R.O.- en Be Quick vrienden,
onze dank en tot de volgende ronde. BROWN.
