Honkbal.
het eindsignaal (n.m. 11 uur) is alles goed gegaan en knikken-
bollend spatte de ploeg, met een bedankje, uit elkander.
Het is nog niet zo lang geleden, dat wij een afscheidswoord
moesten schrijven aan het adres van Piet Leemhuis en nu
moeten wij weer in onze vulpen klimmen voor een vaarwel aan
Ger Stroker. Ger heeft het Ajax-shirt uitgetrokken, opgevou
wen en voorgoed weggelegd. Dat stemt een tikkeltje wee
moedig, want Ger was een van die sportmakkers, die geen
pretenties hebben. Rustig, zonder een onvertogen woord, altijd
gentleman, ging hij zijn weg, kwam door serieuze training in
het eerste elftal enin de nationale ploeg. Het Amster
damse publiek mocht hem gaarne en genoot van zijn spel.
Nu is het dan voorgoed afgelopen en gaat good old H.F.C.
profiteren van zijn voetbalkennis en -kunde. Ger, kerel, houd
je taai, bedankt voor hetgeen je op het grastapijt voor de club
deed, succes en tot kijk!
Drager, Van Dijk en Stoffelen hielpen mede de Engelse
profclub „Millwall" met 93 te kraken. Volgens de pers deden
onze clubgenoten het lang niet gek, zodat de serie „Ajax-
spelers in het Nederlandse elftal" wel weer uitgebreid zal
worden.
Fischer, v. d. Linden en v. d. Hart kwamen in een andere
bondsploeg uit. De Deense ploeg ,,Frem" fungeerde als tegen
standster en klopte de Hollandse combinatie met 42. Dat
was van onze kant bekeken niet daverend. Fischer en v. d.
Linden speelden zeer behoorlijk, doch Cor v. d. Hart viel niet
op. (Volgens ooggetuigen.
Het tweede elftal maakte een paar aardige trips naar de
provincie. Het sportieve succes was niet groot, doch de heren
schijnen zich best geamuseerd te hebben en dat is natuurlijk
ook iets waard.
Met het oog op de a.s. competitie een D.W.S.Ajax-dag
gehouden. De jongens van voorzitter de Bruyne waren niet
erg fortuinlijk, doch bij het begin van de competitie is het
altijd zoeken en tasten, zodat de blauw-zwarten nog wel
anders uit de hoek zullen komen.
Henk v. d. Linden, Guus Drager, Joop Stoffelen en Gé van
Dijk werden gekozen voor het Nederlandse elftal. Gefeliciteerd
lui enlaat de Zwitserse kaas niet van je boterham eten.
Succes
Der traditie getrouw werd de openings-oefenwedstrijd van
het nieuwe seizoen verloren. Het enthousiast spelend P.S.V.-
team slaagde er in, met 31 te winnen en alhoewel o.i. de
cijfers iets te hoog lagen, was de zege volkomen verdiend. De
P.S.V.-ers speelden zeer behoorlijk voetbal en vooral de links
buiten en rechtshalf vielen op. P.S.V. nam de leiding een
hard schot van de linksbuiten, dat doelman v. d. Heyden, die
Keizer niet onverdienstelijk verving, liet glippen doch
Wolfers maakte nog voor de rust gelijk. Een kwartier na de
thee was het weer de linksbuiten, die zijn club de leiding gaf
en was het met onze ploeg gebeurd. Slap verdedigen gaf de
P.S.V.-ers gelegenheid er 31 van te maken en mochten wij
tot het eindsignaal kijken naar een vlot spelend P.S.V. en een
prutsend Ajax-elftal. Van Dijk, Drager en Stoffelen spaarden
zich zichtbaar voor de wedstrijd van a.s. Zondag, doch dat lijkt
ons niet de aangewezen weg, daar door b.v. het gepingel van
Van Dijk, de risico voor blessures veel groter wordt.
Debutant Wolfers deed het voor de rust niet gek, maar de
tweede helft hebben wij hem niet meer gezien.
Aldus een slechte generale, die weer hoop geeft voor dave
rende voorstellingen.
Ziezo, rood-witte schare, de eerste „Kroniek" is opgeleverd,
het lief en leed der laatste weken staat weer op papier en U
hebt kennis kunnen nemen van hetgeen er is geschied. Mogen
wij dan besluiten met onze spelers veel succes in de nieuwe
competitie toe te wensen en daarbij de hoop uitspreken, dat de
sportiviteit hoogtij zal vieren en de redactie aan het einde
van de wedloop om de punten van vele kampioenschappen kan
gewagen. Luitjes, goede start, happy landing en so long!
BROWN.
Het eerste negental faalt in de eindspurt. Ajax A.
jeugdkampioen van Amsterdam.
Het is ons eerste negental, dat door velen als de kampioen
was gedoodverfd, niet gelukt de zware taak, waarvoor het zich
geplaatst zag, tot een goed einde te brengen.
Ajax verkreeg tegen de outsider S.C. Haarlem terstond een
voorsprong. Wel is waar slaagden de zwartjes er daarna in,
gelijk te maken, doch onze jongens wisten toch opnieuw de
leiding te nemen. Mede door het matige werpen van Geestman,
gaven de Haarlemmers echter geen krimp en toen onze velders
tot overmaat van ramp door onzuivere en bovendien onnodige
aangooien hun tegenstanders een aantal punten schonken, was
de kans op een gunstige uitslag verkeken.
De leiding was lang niet feilloos, doch het zou onjuist zijn,
de nederlaag hieraan toe te schryven. De wapendragers won
nen volkomen verdiend met 126. André Kraan, die in de
plaats van Van Lobberegt was opgesteld, verrichtte op het
tweede honk goed werk.
Met het oog op ons nachtfeest werd toestemming gevraagd
om de wedstrijd AjaxBlauw Wit op Zondag te doen houden.
Enkele spelers der tegenpartij hadden hier echter bezwaar
tegen, hoewel hun argument niet erg steekhoudend was. (In
tussen heeft een bespreking er toe geleid, dat beide vereni
gingen voortaan elkaar zoveel mogelijk tegemoet zullen
komen.) Zodoende vond deze belangrijke kamp des Zaterdags
op ons hoofdveld plaats. Ondanks dit nadeel was ons slag
werk superieur en ook de resultaten van onze werper waren
beter dan die van zijn collega. Dat Ajax nochtans verloor,
kwam doordat haar velders enige malen tekort schoten. Twee
fouten waren voldoende om de Stadionclub, die op oorlogs
sterkte was, een 30 voorsprong te verschaffen. Om dergelijke
fouten mag men de spelers niet hard vallen; dit is nu eenmaal
het risico van de arbeid. Iets anders is het echter met het
helpen. Dat een helper bij het 3e honk een loper bij het'le
honk instructies geeft, sticht slechts verwarring, weshalve
het geen aanbeveling verdient. Verder zou Prins, nadat Ajax
de achterstand tot 32 had verkleind, ongetwijfeld de gelijk
maker hebben gescoord, als niet een aantal van zijn mede
spelers in hun enthousiasme bij het 3 e honk hadden staan
roepen. Nu raakte Wim de kluts kwijt, waarom hij het zekere
voor het onzekere nam en op het 3e honk bleef staan. Gelegen
heid om thuis te komen, kreeg hij echter niet meer. Deze
verliespartij was zeker niet nodig geweest.
In de stedenwedstrijd AmsterdamHaarlem, welke op het
Olympiaplein werd gespeeld, was Ajax rijkelijk vertegenwoor
digd. Geestman, Ter Heide, Kok, Losekoot en Prins waren uit
verkoren om de hoofdstedelijke kleuren te verdedigen. In de
laatste innings werd ook Beumer nog in de strijd betrokken.
De partijen wogen in de eerste helft goed tegen elkaar op, doch
daarna gaven de Haarlemmers meer productieve slagen.
Door een verdiende, ietwat geflatteerde 61 overwinning,
ging de beker voor de tiende maal in successie naah de
Spaarnestad.
Nu het Blauw Wit-tournooi wegens terreinmoeilijkheden
niet kon doorgaan, nam O.V.V.O. de kans waar om ter ge
legenheid van het 10-jarig bestaan van haar honkbalafdeling
een sportdag te organiseren.
Ajax ontmoette een wel erg gehavend V.V.G.A., waardoor
het haar niet moeilijk viel een 90 zege te behalen.
In de demi-finale kwamen Ajax en O.V.V.O. voor de derde
maal in dit seizoen tegenover elkaar te staan. Met een 40
voorsprong waande Ajax zich op rozen, doch dit bleek een
misrekening te zijn. Toen bij bezette honken de bal tot twee
maal toe op een oneffenheid in het veld kwam en daardoor niet
onschadelijk kon worden gemaakt, lieten onze vertegenwoor
digers de moed zakken, waarvan O.V.V.O. dankbaar profi
teerde. Al kan een wedstrijd in een tournooi niet met een
competitiewedstrijd worden vergeleken, toch was het spel van
de Kruislaanbewoners aanmerkelijk beter dan zij gemeenlijk
plachten te vertonen. Ook in de eindstrijd tegen Blauw Wit
kwam de club van Boersma verrassend goed voor de dag. Dank
zij een 62 zege bleef de beker in haar bezit.
Al had Ajax theoretisch nog kampioenskansen, voor een
ieder was het wel duidelijk, dat de titel bij Schoten of H.H.C.
terecht zou komen. In ieder geval hadden de onzen jegens
H.H.C. de sportieve plicht, het Schoten zo lastig mogelijk te
maken. Hoewel dit zeker in de bedoeling van onze spelers
