11
Ajax - B.V.V.
Michels demonstreert „koppen in zweefstand".
(Foto: R. v.d. Randen)
„Dank U wel". Een laatste zetje was voldoende om de stand
op 21 en een twintigduizend-koppige menigte in extase te
brengen. Nog was er misschien niets gebeurd, als een onspor-
tiviteit van één onzer verdedigers niet had plaats gevonden.
Nu kreeg B.V.V. een vrije schop toegewezen, die onder dave
rende toejuichingen in een doelpunt werd omgezet. Verslagen
en ontredderd keek onze defensie toe, hoe de geëxalteerde
B.V.V.-ers in een orkaan van vreugdegehuil der Bossche sup
porters ons doel in steeds rapper aanvalsgolven bestormden
en de reeds uitgestippelde Ajax-zege in flarden sloegen. Nog
drie maal werd de veiligheidsklep der tot berstens toe gevulde
Brabantse heksenketel opengetrokken, nog drie maal hing
een wolk van Bossche voetbalvreugde over „Heidelust" en
mocht Keizer, die toch zo goed zijn doel had verdedigd, even-
zovele malen de bal uit zijn net halen. Met 52 gingen wij
onder, werden het slachtoffer van een defensie-collaps, die
bovendien nu een dubbele betekenis kreeg. Hadden de Bossche
naren verloren èn dat kon gemakkelijk, daar wij feitelijk op
Ajax' derde doelpunt zaten te wachten, dan was het vrijwel
zeker geweest, dat de B.V.V.-ers zich over de return-match
op ons veld geen illusies zouden maken en dus bij voorbaat
geslagen waren. Een te rechter tijd voor B.V.V. dan
gescoord doelpunt, veranderde een minder- in een meerder-
waardigheidscomplex en toen de deur van de Bossche kleed^-
kamer achter ons dichtviel, wisten wij heel, heel zeker, dat
onze jongens een hoopvol gestemd B.V.V. te bestrijden zouden
krijgen, maardat een Ajax, behept met een revanche-idee
fixe geen om een domino-spelterm te gebruiken „dubbel
blank" doch „krentenbrood" op tafel zou leggen.
Ajax—B.V.V. 2—0.
't Is uitgekomen. Een moreel gesterkt B.V.V., vergezeld
van honderden supporters, betrad vol strijdlust ons zo dierbare
plekje grond, dat naar de naam Ajax-stadion luistert. De
B.V.V.-ers trappelden a.h.w. van ongeduld om rood wit slag te
leveren en twee punten te veroveren, maar je reikt nu eenmaal
zo hoog als je arm lang is en aangezien ons team een langere
reach bezat, bleven de punten in de Meer. Verdiend, volkomen
verdiend en feitelijk door een scheidsrechterlijke mistake met
minstens één doelpunt te weinig uitgedrukt. Wij lagen naast
de goal van doelman Saris en constateerden vijf medelig
gers waren er eveneens van overtuigd dat de B.V.V.-goalie
een ingeschoten bal, die geheel de lijn was gepasseerd, uit zijn
doel grabbelde. Even daarvoor werd Fischer binnen het straf
schopgebied gehaakt, waardoor een vrijwel zeker doelpunt ons
ontging. Scheidsrechter Aussem had echter niets gezien, het
geen natuurlijk zeer goed mogelijk is, en liet gewoon door
spelen. Op de uiteindelijke uitslag hebben deze feiten gelukkig
geen invloed gehad, maar dat dergelijke tegenslagen funest
kunnen zijn, staat onomstotelijk vast. Voor de benadeelde
partij is het een hard gelach, zich een paar zuivere doelpunten
te zien ontgaan en de bevoordeelde slaat uit zo'n buitenkansje
meestal nog dubbele winst.
In deze match gebeurde dit echter niet, daar onze mensen
zich geen ogenblik uit het veld lieten slaan en onvermoeid op
Saris' heiligdom afstormden. De Bossche doelman, uitstekend
geassisteerd door backs en halflinie, weerde zich echter kranig
en hield enige moeilijke schoten prachtig uit zijn doel. Een
maal had hij echter geluk. Guus Drager was in snelle ren de
Bossche achterhoede gepasseerd en kwam geheel alleen voor
Saris' heiligdom. Een doelpunt leek onafwendbaar, doch wat
Guus nu overkwam, gebeurt hem vrijwel nooit. Inplaats van
de bal in te kogelen of naar de meegelopen en geheel vrij
staande Fischer te centeren, bleef Guus draaien en talmen,
waardoor één der backs gelegenheid kreeg zich te herstellen
en met behulp van de zich voorover stortende Saris het ge
vaar af te wenden. Een unieke kans ging verloren. Ook
Michels, die weer een gave partij weggafverknoeide een kans
en Gé van Dijk zocht in geheel vrije positie het doel ergens op
de staantribune. Onder de bedrijven door zat de B.V.V.-voor-
hoede ook niet met de handen in de schoot en probeerde met
lange, harde trappen onze verdediging te overrompelen. Pot-
harst en v. d. Linden gaven echter niet thuis en in laatste
instantie stond daar nog altijd captain Keizer om de B.V.V.-
