Some senses and some nonsenses.
Uit het land van Saïdjah en Adinda.
Hoewel ik aan mag nemen, dat er in dit blad nog wel enige
woorden aan het adres van Marius gericht worden, zou ik
toch niet gaarne achter willen blijven. Ik weet nog goed, dat ik
destijds als jeugdig clubblad-redacteur bij Marius thuis kwam
(hij was toen nog mijnheer Koolhaas voor mij), om hem ter
gelegenheid van een of ander jubileum te interviewen. Als ik
mij nog goed herinner, zat ik toen tegenover „the big boss"
een beetje te knijpen, maar ja, dat is nu alles een beetje
anders geworden, als ik hem nu tegenkomt, dan is het: „Ah,
die Maar," en tegen zijn zoontje Jan zeg ik nu mijnheer, ter
wijl ik toentettijd een voetbalspeldje voor hem mee nam,
(eerlijk gezegd om zijn Pa een beetje soepel te stemmen). Zo
ziet men, alles is anders geworden, behalve Marius, hij is nog
steeds jeugdig en vol levenslust, en ik ben er zeker van, dat
zijn doublet van zestig en dertig nog wel eens negentig en
zestig zal worden. Misschien zal ik het niet meemaken, maar
de eeuwig jeugdige wel, en voor het zover is, zal er nog wel
eens een jeugdig interviewer een zweetje halen. Maar dat
alles mag niet hinderen, want ieder jaar, dat Marius zijn
leidersrol in Ajax blijft vervullen, zal een voordeel voor onze
vereniging betekenen. En zo zal het goed zijn.
Doet U ook aan systemen, reuze interessant, bent U ook
voor stopperen, of is U anti-verstopping. Vroeger begon
K.F.C. er mee, en toen vonden wij het allemaal sof, en voor
zag men de ondergang van ons mooie spel. Nu schrijft men
het reeds van hogerhand voor. Tegen Engeland Was men nog
niet zover, wij verloren dik, tegen België werd het voorschrift
en wij wonnen. Er zal dus wel iets inzitten, ik voor mij blijf
maar neutraal, dit terrein is even gevaarlijk als praten over
politiek, het zal allemaal wel een tikkeltje voor en een tik
keltje tegen hebben. Voor de spelers lijkt het mij overigens
niet altijd even gezellig, spil Vermeer verdween na één wed
strijd, en Jan Potharst werd m.i. ook de dupe van de gein,
nu met Moring hebben de backs het eenvoudiger, maar gaat
het weer ten koste van spelers als Wilkes en Rijvers, die
nooit hun vorm meer te pakken gekregen hebben, omdat er
te veel gat voor hen te overbruggen was. Enfin, de heren
zoeken het maar uit, als ik tijd heb kom ik toch wel kijken,
want ik heb vrijkaartjes, maar als ik het wel heb, deed
Wim Anderiessen het toch altijd heel anders, hij was een
pracht verdediger, maar was aanvallend zo sterk, dat hij ver
schillende doelpunten op zijn naam boekte, en over het spel
van Wim spreekt men toch nog altijd met diepe bewondering.
Waarmede ik maar zeggen wil, dat de spelers vroeger beter
waren, of zou er toch met dat systeem
Met dat hele gedoetje komt onze deviezenpositie toch wel
lelijk in de verdrukking. Bieden ze me daar eerst voor die
Wilkes 15.000.-.-, en loopt hij daar na Engeland tegen het
Restje eventjes terug naar enkele penny's. Jammer voor
Faas, en jammer voor onze Nylons en Players, hij had er best
een stelletje bij elkaar kunnen trappen. After all, blijft hij
nu misschien hier en al is hij dan ook geen Ajacied, ik
vind hem toch maar een moord speler, en voor ons voetbal
landje zou ik het fijn vinden, als hij terugkomt van zijn
buitenlandse inspiratie's. Met de rest was het overigens niet
best, en wat die spil na afloop vertelde, zit wel iets in, het
lijkt mij niet zo grappig, als je schreeuwt „vangen", en je
keeper denkt dat je roept „lopen laten". In het vervolg zou
ik willen adviseren, stop alles maar, zolang je nog geen vijf
of zes talen onberispelijk machtig bent. Kunnen wij in ons
trainingsprogramma niet beter esperanto opnemen, het lijkt
mij een reuze voorsprong bij dergelijke cocktail-elftallen.
Ter ere van ons kampioenschap ergens gelezen, dat ons
clubblad zo goed is, omdat Brown en James zo goed zijn. Ter
voorkoming van verder geroddel, wil ik even zeggen, dat deze
opmerking noch van mij afkomstig is, noch dat ik er een
cent of een sigaret voor uitgegeven heb. Wel wil ik even
vaststellen, dat schrijver van deze wijsheden niet met de
situatie bekend is, want ik moet jammer genoeg erkennen,
dat ons clubblad momenteel Brown, en alleen maar Brown
is, overigens met alle respect voor de schrijvers, welke hij
rond zich heeft weten te scharen. Hij heeft de zelfde moeilijk
heden gehad, waarmede ik destijds ook stumperde, n.l. gebrek
aan medewerkers, maar hij heeft dat keurig opgelost, nu in
het vervolg niet al te veel gedichtjes let wel, niet al te veel),
en ook op dit gebied heeft Ajax weer zijn leidende positie
ingenomen.
Hoewel het in de wereld nog een rare boel is, zijn onze
jongens toch maar weer eens kampioen geworden, dit gaat
alles dus weer zijn oude gangetje. Na dat gedoe met Linker-
jatje hadden we dit opfrissertje wel nodig, Jack zou zeggen,
mei dat Linkerjatje kan het nooit goed gaan, als je iets be
reiken wilt, moet je toch minstens over twee benen beschik
ken, en als Jack zoiets zegt, reken dan maar dat het waar
is .Onze jongens beschikken stuk voor stuk over twee benen
en een klaar hoofd en ik gaf er een Liefding voor, als het
overal zo was. Enfin, onze spelers hebben het, en wij kunnen
allemaal weer op ons borst slaan, Ajax is weer kampioen,
en nu nog even een paar weken door drukken, want ik per
soonlijk reken dit jaar weer vast op een landskampioenschap.
Voor heden echter vast mijn hartelijke gelukwensen en veel
geluk bij de eindspurt. JAMES.
Eindelijk weer een levensteken van collega „James", 't
Werd tijd, maar er is een excuus. James, verwoed paard
rijder en race-hor se-eigenaar, is in training voor de Olympic
games. Klopt ontzettend hoog te paard zittende sportsmen
en wint zelfs eerste prijzen. Houdt de Ajax-kleuren hoog, old
fellow enwhat about a free-ticket for London? Als je een
supporter-reporter nodig hebtdon't forget me?
BROWN.
Semarang, 17 April 1947.
Hier ben ik dan eindelijk eens met een berichtje uit het
Oosten. Ik ben nu een half jaar van huis en ik zal dan
trachten in grove lijnen te schrijven, wat ik al zo meegemaakt
heb.
Ik was dan op 10 October van mijn inschepingsverlof in
mijn kazerne, maar ik had vooruit al beloofd, dat ik een
paar dagen nog zou proberen te pikken om afscheid te nemen
en dat is mij gelukt ook. Zodoende zag ik de wedstrijd Ajax
Sparta ook nog en dat was lang geen slechte wedstrijd,
zodat ik een mooi afscheid van Ajax kreeg. 15 October 's mor
gens om 7 uur gingen wij per trein uit 's Hertogenbosch op
weg naar Rotterdam. In een oogwenk was de trein beschil
derd met allerlei spreuken en groeten. Wij hingen uit de
coupéraampjes en gooiden al onze sigaretten naar de wui
vende mensen. Om twaalf uur ongeveer waren wij te Rotter
dam en daar begon het lieve leven pas goed. Want om op
het kadeterrein te komen moest de trein rangeren vlak bij
een straatweg. De mensen sprongen op de zachtrijdende trein
en stopte ons fruit en ander snoepgoed in de handen. Toen
wij dan na veel vijven en zessen op de boot waren, geloof ik
wel, dat de meeste jongens daar blij om waren. Om 5 uur
's avonds ging de „Kota Baroe er vandoor. Op de kade
stond het zwart van de mensen zelfs in de kranen hingen ze,
het was een hard ogenblik, dat weet ik wel. Hoek van Holland
passeerden wij 's avonds laat, ook hier lieten de mensen zich
niet onbetuigd. De kade was verlicht met koplampen van
Het iuniores-team, dat ongeslagen Lijnden's Int. Jeugdtournooi won.
