S. 0. s.
Voetballen of systeem spelen?
14
(Spaar Onze Senuwen).
't Gebeurde vóór de wedstrijd
Men draaide wat muziek,
Om 't wachten wat te korten
Van 't aanwezige publiek.
Tot plots'ling klonk een hels kabaal
En akelig gekrijs.
Ik dacht: verschil van mening,
Men raakt weer eens van de wijs.
Doch 'k had me schromelijk vergist,
't Was niet zoals ik dacht!
Er werd ons via gramophoon
Amusement gebracht!
Als men wat platen voor ons draait,
Daar ben ik sterk vóór.
Maar. laat het dan MUZIEK zijn,
Dat ligt beter in 't gehoor
Een flinke mars, e,en mooie wals,
Die stelt publiek op prijs.
Maar spaar ons als het U belieft
Dat mis'lijk jazz-gekrijs!
W. H. DRONKERS.
Het gaat met het Stopper Spil Systeem verder afgekort
als S.S.S. net als met „Zwart", sommigen doen er prin
cipieel niet aan, anderen alleen als het onvermijdelijk is
(cigaretten!) en de overigen zeggen: „Met m'n bonnen kom
ik er niet, dus koop ik Zwart.
De aan de laatste groep analoge in de voetbalwereld zeg
gen: „Met voetballen komen we er niet, dus spelen we S.S.S.
Alvorens verder te gaan wil ik even vastleggen, dat ten
eerste: de naam stopper-spil misleidend is. Men zou deze
lieden 3e back of mid-back kunnen noemen, maar met spil
heeft het hele geval niets meer te maken.
Ten tweede: dat we het S.S.-S. net zo min weer kwijt zullen
raken als bijvoorbeeld de lopende band. Nóch 'n beroep op
het algemeen voetbalbelang, nóch spandoeken met: „Ouders
laat Uw kind geen stopper-spil worden" zullen er iets aan
veranderen.
Ten derde: dat er twee variaties bestaan, n.l. stopper-spil
en stopper-spil-systeem. Onder het laatste versta ik dan een
regeling waarin „Het gat in het midden", door het weg
vallen van de spil onvermijdelijk veroorzaakt, op de een of
andere manier wordt aangevuld. Meestal bestaat de oplossing
daarin, dat men een der binnenspelers terugtrekt en deze
nieuwe functie met de minder vleiende naam van zwerver
aanduidt.
Deze „Zwerver" moet cfan uitgerust zijn met „longen als
van 'n paard plus 'n dosis voetbalhersens" (die met gewone
hersens niets te maken hebben, al sluit het een het ander
niet uit).
Er zijn natuurlijk nog meer mogelijkheden, bijvoorbeeld
het terug trekken van beide binnenspelers, welke formatie
men dan met „Het magische vierkant" pleegt aan te duiden.
Een derde mogelijkheid, de centervoor in teruggetrokken
positie, de aanvalsteunende taak van de spil over te laten
nemen, zag ik nog niet toegepast.
Verm)oedelijk niet omdat middenvoor's, die zo'n taak aan
zouden kunnen er niet of bijna niet zijn. Abe Lenstra zou het
geloof ik kunnen en 'n centervoor zoals vroeger Theo Broek
man Sr. was ook. De .„oude" Theo was altijd meer regisseur
en spelverdeler dan goalgetter en bij zijn afwezigheid viel
het brillante Ajax aanvalsquintet altijd uiteen in een aantal
solisten, zij het dan van uitzonderlijke qualiteit.
Zuiver zakelijk bekeken, als men het vergaren van wed-
strijdpunten, hoe dan ook, als de hoogste voetbalwijsheid
accepteert, hebben de S.S.S.-aanhangers gelijk.tenminste
zolang er nog clubs zijn, die het systeem niet spelen, dus
zolang als er, om met Knegt te spreken (zie „Moment
opnamen" in het voorgaande nummer) andere clubs er „in"
trappen.
Zijn we eenmaal zover, dat alle clubs S.S.S. spelen, dan is
het voordeel zoek en kan men op het S.S.S dezelfde mop
toepassen als op vroegere devaluatiemethoden, n.l. van Jan
en Piet die met elkaar om 'n tientje wedden dat ze een
kikker durven doorslikken. Eerst wint Jan en dan Piet en
daarna komen ze tot de conclusie „weer precies even ver"
te zijn en beiden alleen een raar gevoel in de maag te hebben
overgehouden. De clubs hebben dan een raar gevoel in het
„midden".
Voorlopig, zolang er dus clubs zijn die „er in" trappen,
biedt het S.S.S. de kans op de meeste punten, want om er
niet in te trappen is moeilijk, dat heeft onze club al sedert
jaren ervaren. Denk bijvoorbeeld maar terug aan de kam
pioenscompetitie in 1934 met K.F.C., hoewel we met een
zekere genoegdoening kunnen constateren, dat uiteindelijk en
zij het met de hakken over de sloot, toch Ajax en niet K.F.C.
de hoogste titel behaalde.
Het veldoverwicht dat een S.S.S. spelende club aanbiedt,
verleidt de tegenpartij haast altijd tot een riskant opdringen
en een verwaarlozing van de verdediging, vooral als „het
niet lukken wil".
Nu de nadelen. In de eerste plaats het wegvallen van de
spil, die alleen nog maar op 't programma te vinden is, maar
in feite op 't veld ontbreekt.
Dat is geen gering nadeel, vooral niet, zoals ik al gememo
reerd heb, in een tijd, die arm is aan werkelijke middenvoor's.
Een „echte" spil (let op deze kenmerkende Nederlandse
vertaling van centre-half) kan de taak als spelverdeler en
stuwer van de aanval overnemen als geen ander in het elftal.
Wie, onder de ouderen herinnert zich niet de lange ketting
van prima midhalfs die ons Nederlands voetbal gekend heeft,
van Bok de Korver en Dirk Lotsy tot Bas Pauwe en Wim
Anderiesen, welke twee laatsten naar mijn oordeel de
laatste schakels in deze gouden keten waren.
De spil, waarom het elftal „draaide", die de ziel was, zowel
van de verdediging als van de aanval, die op 't psychologisch
moment dikwerf het getij wist te doen keren en z'n voor
hoede opstuwde tot het beslissend offensief, deze spil is met
het S.S. Systeem verdwenen. Over blijft een taai verdedigen,
met afbraak als primaire taak en een uit 4 en soms zelfs uit
slechts 3 man bestaande min of meer in de lucht hangende
voorhoede, die maar op de gelegenheid moet wachten tot het
maken van een uitval-doelpunt. De ruïneuze resultaten van
dat al kan men week in week uit in de diverse sportverslagen
terugvinden. „Rommelige wedstrijd", „Het aankijken niet
waard", „Kleurloze vertoning", dat zijn de opschriften, die op
onze le klasse wedstrijden geplakt worden. En behalve het
spelpeil wordt ook de geest in het veld systematisch verpest.
Midvoor spelen is van een genoegen tot een corvee ver
worden, ook daarvan getuigen wekelijks de voetbalverslagen.
Ik zal me tot één citaat beperken, n.l. het verslag van
Blauw-WitD.F.C. in „Het Parool" van 14 April j.l.:
„Een iets minder geleidelijk, maar blijkbaar even
onvermijdelijk karakter hadden de botsingen tussen de
zwaargewicht-spil Swaen en de Amsterdamse midvoor
De Wekker Als je er zo'n tweehonderd pond tegenaan
kunt gooien, trek je al gauw de aandacht, maar wat
deze D.F.C.-er in de tweede helft met De Wekker uit
haalde, schreeuwde werkelijk om een strafschop."
Laten we onze conclusie aldus samenvatten:
Het stopperspil-systeem heeft het voetballen én om te
spelen èn om naar te kijken lelijk naar beneden gehaald en
is tevens één der oorzaken van de onaangename sfeer die
zo dikwijls op onze velden hangt.
We hebben pas 2 interland-wedstrijden achter de rug,
waarin beide partijen „Het" systeem speelden. Nog nooit was
de verstandhouding in en buiten het veld zó rot. (Een droeve
„bijdrage" tot de NederlandsBelgische aaneensluiting!)
En tot de hoera-roepers van vandaag, die ons „succes"
menen te moeten danken aan het feit, dat ook Nederland
„Stopperspil" heeft gespeeld, zeg ik: Denk terug aan de
eerste HollandBelgië na de oorlog. De 63 overwinning
toen behaald, niet met een stopperspil, maar met Kuppen
uit de „Oude Feijenoord"-school, was royaler en beter ge
fundeerd en. bleef, ondanks alle felheid waarmee ge
streden werd, een sportief genoegen, voor spelers en publiek.
Het is misschien een wat ouderwetse opvatitng, maar nog
steeds veronderstel ik, dat we voetballen voor ons plezier en
dat de vreugde daarin groter wordt naarmate we het beter
en mooier doen. Een cm dat te bereiken is er slechts één
systeem: Voetballen en niet beletten te voetballen.
Adé.
