Het lied is uit, onze sneeuwhut is gesmolten, de kolen zijn
op, de flesch levertraan is leeg en moeder de vrouw gaat
aan de schoonmaak. Het is lente en, dat hebben wij ergens
gelezen onze vacantie is om. Wij gaan weer voetballen,
't Werd tijd. Een paar voetballooze Zondagen is wel aardig,
maar elk week-end ganzeborden of een partijtje ping-pong
met de kinders bij een temperatuur van om en nabij 54
graden, wordt ook ijzig-melig. Neen, schaatsenrijders en elf-
stedenbedwingers ('t zal ons benieuwen, wie nu werkelijk
die moorddadige monster-race heeft gewonnen), wij gunnen
je gaarne de pret, maar een sappig modderballet om de
punten is ons wel zoo lief. En als wij in de sportbladen bla
deren, dan krijgen wij zoo den indruk, dat de beroeps-sport-
kroniekers ook geen traan zullen laten over het vertrek van
Mr. Thialf himself! 't Valt ook niet mee je kolommen vol
te krijgen als die amateurs een zacht grastapijt prefereeren
boven een betonvloer. En aldoor schrijven over futuristisch
voetbal of over psycho-technisch onderzoek van voetballers,
gaat ook de lol af.
Wij raken schijnbaar uit den tijd. Altijd hebben wij ge
meend, dat „iets bereiken" in het leven van primair- en de
franje, dus ook de sport, van secundair belang was. Wij
schijnen ons leelijk vergist te hebben. Gelukkig maar, dat er
lieden zijn, met een helderen kijk op het ley en eens sport-
mans. De wereld wordt er maar beter door.
De verjaardag van onze club hebben wij braaf gevierd.
Eerst met de „bordjesclub", eenige dagen later met de Ajax-
familie in „Kras". Tjerk de Munnik, promotor van de „bord
jes-club", had zijn schouders er weer onder gezet en dies
kwamen op Zaterdag 15 Maart 1.1. 65 oud-gardisten bij el
kaar. Er werd een borreltje geschenken heel serieus
een strijkje deed zijn best, Fons liet zijn sonoor geluid hoo-
ren en zoo haalden wij in stijgende stemming door tot
acht uur.
Dinner-time! Een feestelijk versierde tafel, candle-light en
speeches. Te veel en te lang. Tafelpresident: volgende jaren
iederen spreker twee minuten. Dat is genoeg en als wij
critiek mogen uitoefenen, dan moet er o.i. een accordeonist
liefst met kweelend geluid bij, nu was de bezetting te
zwak, alhoewel de heeren hun best hebben gedaan. Er gin
gen na afloop stemmen op, om het diner te laten vervallen
en in het vervolg alleen een borrel-avond met stoffeering
te houden(. 't Is te probeeren, doch nu kwamen wij Zondag-
fnorgen om 4 uur netjes thuis de laatste man moet om
6 uur binnen zijn geweest -maar ja, als het twaalf uur
borrelen wordt!!! Hoe denkt de oude garde er over? Het
comité zal het gaar.ne vernemen.
Alex de Haas had de leiding van het familie-feest. En
Alex is Alex, dus er was geen speld tusschen te krijgen.
Chairman Koolhaas opende den score, sloeg in no-time
een paar klaterende zessen en toen kwam Alex op de mat.
Geen stone-waller, die knaap. Vlot, sportief en geen blad
voor zijn mond. De doopceel van ons elftal sloeg in, gewoon
weg een hit over de boundary. „De jongens met de jasjes
met de slippen" kregen bij hun afscheid een ovatie en de
„harmonische-£USters" harmoniëerden zoo in zang, lijn en
kleeding, dat ook zij het volle pond applaus kregen. Ver
wacht van ons geen recensie van het geheele menu, dat ons
dien avond werd voorgezet. Het was dik in orde en den
samenstellers en verzorgers een lofwoord en onzen dank.
Tot diep in den nacht ging het feest verder en menigeen zal
den volgenden dag met een kater aan zijn dagtaak zijn
begonnen.
Vraag! Waarom houden wij maar éénmaal per jaar een
feestavond?
-- m *t mm ifilPll m
De V.S.V.-doelman onderschept een Ajax-aanval.
