Wedstrijden die je nooit vergeet.
13
Dat geeft spelverbetering.
En dan zullen we nog wel eens over „systemen" gaan
praten.
18 Maart 1947.
Feest in onze tent.
Ajax 47 jaar!!
Allemaal omhelsd. Dames voor.
Wij vonden het programma in Kras daverend. Dènderend.
Moord!
Een moord-programma, met een keurig lied van Alex op
de jongens van ons eerste. Was dat eigenlijk niet het num
mertjedat het meest tot ons aller hart sprak? Stel je voor,
Ajacieden, als we 50 zijn, een revue. Een heusche Ajax-revue,
waarin de ouderlingen onder ons eens terug kunnen dwalen
in den tijd, dat zij broekjes en snotapen waren, die tusschen
een lantaarnpaal en een vuilnisbak als geïmproviseerde goal
de buurtstraten onveilig maakten!
Nu, dat komt, bij leven en welzijn, in 1950.
Hulde aan Alex voor zijn geestige conférences.
Over Crochet gesproken. Wat 'n toover-primus is me die
kerel!!
Maar we hebben hem na afloop gevraagd, waarom hij niet
„de clou" heeft gebracht door in plaats van een melkmaagd
uit de bus te halen (waarin hij zijn 12 emmers kalkwater,
gesmeten), een Ajax-adspirantje uit het blik te hijschenü!
Wat denken jullie, dat de goochemerd antwoordde??
Ajax-adspirantjes zijn toch geen „melk-jongetjes"!!!
Zat die even!!
Enfin, het was joviaal en ons bestuur wordt bedankt voor
den fijnen avond. Hoe die heeren rondliepen te geuren met
hun deftig pik-zwartü Je voelt je maar petieterig in je
colbertje!
D. K.
Deze rubriek, die we een tijdlang in ons clubnieuws konden
volgen, is echter den laatsten tijd (tijdelijk?) van het tobneel
verdwenen.
Toch zijn er onder dit hoofdstuk inderdaad „onvergetelijke"
gebeurtenissen uit het vroegere Ajax-leven te memoreeren.
Gebeurtenissen, die een kostbaar bezit zijn omdat ze een
toetssteen vormen met alles van het heden.
We moeten misschien niet teveel in het oude rommelen,
maar het is met alles in het leven zoo, dat men van tijd tot
tijd vergelijkt tusschen „voorheen" en „thans" teneinde te
zien, of er vooruitgang is en zoo neen, dan te trachten het
daarheen te leiden, dat die vooruitgang wel komt.
Mag ik bij „onvergetelijke wedstrijden" thans niet eens
diepen uit „voetbal", maar uit onze helaas min of meer over
leden athletiekafdeeling, waarbij ik dan terug ga naar de
glorieperiode kort na de (her-)oprichting, een jaar of vijf ge
leden. Ja, inderdaad heroprichting, want „er was al eens"
een athletiekperiode met Frans Couton, Jan de Natris e.a.
Maar in 1942 onder de zoo bekwame leiding van Wil van
Beveren, kwamen we met. een enthousiaste en wilskrachtige
ploeg uit in de Baanestafette van de A.V. '23, vroeger meer
bekend onder Vondelparkestafette. In onze afdeeling had
den we als geduchte tegenstanders de sterke ploeg van de
schaatsenrijders met keien van de „Noren" als Siem van
Hoorn, Jaap Havekotte e.a.
Vrijdagsavonds vóór den wedstrijddag kwamen we nogeens
bij elkaar om onder leiding van Wil alles nogeens met elkaar
te bespreken. Een soort mental-training dus. De tegenstanders
werden onder de loupe genomen, onze taktiek besproken e.d
we waren geheel geconcentreerd op het groote gebeuren.
Zaterdagmiddag. De sintelbaan. Vlaggen. Muziek. Echt de
sfeer voor een wedstrijd. En voor ons geheel nieuw. Onze
eerste estafette. Er heerschte spanning, je voelt het. 't Is
prachtig zonnig weer. Goede temperatuur, alleen wat te veel
wind. We hadden onze ploeg (10 man) zoo ingedeeld, dat de
minst sterke loopers zouden beginnen, dat zou in het begin
