- naa
V
e
ANNO 1916.
(nieuwe serie)
No. 7.
Om de gouden plak.
NOORD.
Friezinnen stellen wij ons voor als welgedane, geposeerde draag
sters van folklore, met gouden hoofdkappen, dure oorknoppen, lange
rokken en ingetogen blik. Dat zijn de historische Friezinnen. Doch
rond de krijtlijnen, binnen dewelke het „bruine geval" en daarachter
aanstormende manskerels van Friesche makelij, bevindt zich een
andere editie Friezinnen, loslokkig maar vooral loslippig. Deze lieve
schepseltjes donderdaveren haar gillen en schreeuwen uit over het
grasveld en nog een eind verder. Men zou bijna de O van „histo
rische" Friezinnen door een andere letter willen vervangen.
Ook ieder Friesch vogeltje krijscht zooals het gesnaveld is, doch
bij een volgende match tegen Heerenveen hopen we toch buiten de
golflengte van deze schoonen te blijven. Het was al te daverend.
Dezen thuiswedstrijd tegen Heerenveen op Zaterdag 22 Juni 1946
moeten we als volgt anlyseeren:
Techniek in voetbal is geweldig.
Doch spirit en 100°/o overwinningswil is nóg geweldiger.
Daarmede is het heele spul bekeken. Daarbij worde dan vrouwe
Fortuna uitgeschakeld, want deze onberekenbare fee, die vlak achter
Keyzer stond en gewoonweg door diens lokken aaide, heeft van
middag een heerlijk woordje meegesproken.
'n Moord-wedstrijd!
Er moet me overigens nog iets van het hart:
Gaan we werkelijk naar verwildering van ons aloude „association"-
voetbal? Moet dit kei-harde spel straks voor de meesterklasse
karakteristiek worden? Aan wien dan de schuld? Aan den indivi-
dueelen speler, die er mede begint op een bepaald oogenblik en die
dan de bel luidt voor een algeheel smijt-systeem? Hier kan alléén het
scheidsrechtersgilde ingrijpen. En niemand of niets anders. Het is
tijd, dat er ingegrepen wordt.
Het is al aardig „zuid-amerikaansch" zooals we nu voetballen!! En
dit is helaas maar een half compliment, want de Uruquay-helden etc.
zijn profs en wij zijn amateurs.
Laten onze voetbal-seniores, alle zonder uitzondering, dit voor oogen
houden, want hun voorbeeld moet het goede voorbeeld zijn.
WEST.
Ik heb den verkeerden wedstrijd gezien; dien in het Olympisch
Stadion op Zaterdagavond 29 Juni 1946!
De verslaggever van het Algemeen Handelsblad heeft het op de
juiste wijze gezegd:
Het Ajax-spel-stierf in schoonheid
Het was schoon.
Van dezen wedstrijd heb ik genoten, hoe droevig ook de uitslag
voor ons. Deze 20 was de verdiende straf voor ons mooi-wetenschap-
peïijk voetbal, waarmede je een stopper-spil-gedoe niet de baas kunt,
naar is gebleken. Alle respect voor de roodbroeken, doch ze moeten
geweten hebben, dat het iets te veel was van de koek!
Hebben ze daaraan getwijfeld, dan zal de 8—0 hen genezen hebben!!
Hulde, Rood en Wit!
Dat was een antwoord.
Dat ik 't juist moest missen!!
ZUID (zuidelijkst!)
Dankbaar doch niet voldaan! Limburgia op 3 Juli 1946 in het
Ajax-huis met 31 (op ons gemak) geklopt. Ik neem aan, dat deze
ploeg uit het zuidelijkst Zuiden, de zwakste is. Er is weinig voor
noodig om te zien, dat dit geen team is, dat technisch tippen kan
aan Ajax. Deze 31 is veel te sober. Zeven tot acht goals tegen
nul ware een betere verhouding. Met hun goeden doelverdediger,
den besten speler van het elftal en met een behoorlijke verdediging,
doch slechts één werkelijk prima man in de voorhoede, kon Lim
burgia geen groote kans maken.
Het zou dan ook een aanfluiting zijn, wanneer Ajax straks den
uitwedstrijd niet a son aise zou winnen. Doch voetbal is verraderlijk!
Elke wedstrijd is een vraagteeken; zeker in een kampioenscompetitie.
Een ouderwetsch gezellige sfeer op de gereserveerde tribune. De
geheele familie, jong en „jong-Jjlijvend" („oud" is een verboden
woord, nietwaar Frans?) weer- present zelfs de oud-gardisten uit
Indië tronen nu geregeld op onze tribune.
Pret hebben we ook gehad. Onze gemoedelijke heer Coole zorgde
voor de note gaie.
Over scheids- en grensrechters gesproken: Het is onjuist om on
juiste beslissingen te geven, doch ook een scheidsrechter is maar
een gewoon mensch, ondanks de macht, waarmede hij 2 x 45 minuten
is bekleed.
Het is daarom nog onjuister den man uit te fluiten. Doet hij erg
gek, laat hem! Doch laten we onze waardigheid behouden.
VLOKKIE.
HAARLEM KAMPIOEN VAN NEDERLAND.
Door een 20 overwinning op Heerenveen haalde Haarlem
de twee punten binnen, die noodig waren om zich kampioen
van Nederland te mogen noemen. Er zullen weinig, heel
weinig voetballiefhebbers in den lande zijn enkele club
chauvinisten daargelaten die de sympathieke voetbalver-
eeniging Haarlemde club van voorzitter, den heer Van
Balen Blanken, dit wel verdiende kampioenschap misgunnen.
Men hoorde zoo nu en dan wel beweren, ook enkele sport
journalisten deelden deze meening dat Haarlem èn in de
gewone competitie èn in den strijd om het nationale kam
pioenschap veel geluk heeft gehad en daardoor zoo hoog ge
noteerd stond. Wij voor ons kunnen deze meening niet onder
strepen, daar met geluk alléén, geen afdeelings-, laat staan
een kampioenschap van Nederland, wordt veroverd. Daar
komt meer voor kijken. Uit eigen ervaring weten wij, dat er
ontzaglijk veel voor noodig is, een team op te bouwen, dat
over technische-, tactische- en moreele kwaliteiten beschikt,
dat er van Bestuur en Technische Commissie enorm veel op
offering wordt verlangd en dat het voor de clubleiding heel,
heel moeilijk is om steeds het juiste woord en den juisten
koers te vinden, het voetbalschip zonder averij de kampioens
haven binnen te loodsen. Dat Haarlem hierin is geslaagd,
beteekent dus een groot compliment voor Bestuur en Tech
nische Commissie, doch de grootste eer blijft toch immer en
altijd voor de spelers gereserveerd. Je kunt het prachtig orga-
niseeren, heel mooi schrijven en gloedvol zeggen, doch één
ding staat onomstootélijk vast, op het groene veld, bij koude,
regen, mist of zonneschijn zullen de elf uitverkorenen het
kampioenschap in kannen en kruiken moeten brengen. Dat
Kluit, Van Gooi, Verhulst, Koning en. hoe al deze rood
broeken of blauw-hemden ook mogen heeten, dit kunststuk
hebben uitgehaald is meer dan een doodgewone felicitatie
waard. Zij hebben buiten hun technische- en tactische kwali
teiten een voetbalmoreel aan den dag gelegd, waar vriend en
vijand versteld van heeft gestaan. Zij deden dat niet alleen
in de gewone competitie, doch ook in den strijd om de gouden
plak hebben zij op frapante wijze hiervan blijk gegeven. Na
het voor Kick Smit en zijn mannen zoo teleurstellende resul
taat in ons stadion, na het uitvallen van Roozen, waardoor
hun systeem op zijn grondvesten wankelde, vonden zij toch
den moed en kracht, verbeten door te zettenmet als zeer
verdiende belooning, den eere-palm vo.or zich en voor hun
club het voetbalkampioenschap van Nederland
Haarlemmers, al hebt gij ons dan de kans ontnomen, het
record van H.V.V. te egaliseeren, als goede verliezers, onze
warme- en oprechte hulde met, en een stevige hand voor dit
zoo wel verdiende kampioenschap.
Van deze plaats namens de Ajax-familie „three cheers"
voor Rood-Blauw en daarbij den wensch, dat in of bij de stad
Haarlem spoedig een voetbalstadion zal mogen staan, de
kampioensclub van Nederland waardig. Haarlemmersprofi
ciat entot het volgende jaar.
BROWN.
HET DINER DER 25-ers.
De bond van „Oer-Ajacieden" wordt opgericht,
het diner der 25-ers gaat door!
Heeren met „bordjes" opgelet!
Zaterdag 27 Juli, des namiddags 5 uur, wordt in het
Minerva Paviljoen, Albert Hahnplantsoen, onder het nuttigen
van een gezellig Apéritif, gevolgd door een gezamenlijk
dinertje, een bond van „Oer-Ajacieden" opgericht. Onder
„Oer-Ajacieden" wordt verstaan, de leden, die minstens
25 jaren werkend lid zijn en hiermede het recht hebben tot
„den bond" toe te treden. Het ligt in de bedoeling ieder jaar
een bijeenkomst te houden, waarvoor vanzelfsprekend de
„Ajax-verjaardag" (18 Maart) het juiste tijdstip zou zijn.
Het comité verzoekt den deelnemers op tijd aanwezig te
zijn, een uitstekend humeur mede te brengen en geen kilo
meterslange redevoeringen te houden.
Tot Zaterdag 27 Juli, 5 uur n.m. dan, lui!
Het Comité:
J. DE BOER Jr.
F. H. W. DE BRUYN.
Tj. DE MUNNIK.
