Van een Kampioensfeest.
Zooals bekend, behaalde ons vierde adspiranten elftal het kampioenschap van
zijn afdeeling. De Heer Losekoot, wiens zoon, lom, in dit elftal één der hoofd
figuren is, volgde uit den aard der zaak met veel belangstelling de verrichtingen
van deze Ajax-boys. Het feit, dat het kampioenschap werd behaald, was voor
JMevrouw en den Heer Losekoot aanleiding, om onze jongens een intiem feestje aan
te bieden en dat het hier gezellig is toegegaan, bewijst onderstaand verslag van
ons adspirantlid Michels.
Het was niet in een rijkelijk versierde feestzaal temidden van gesoig
neerd uitgedoschte dames en heeren, dat de jongens van Ajax-adspi-
ranten IV hun kampioenschap vierden. Ook zijn er geen Jazz-Band van
dure namen en een lange rij van officieele sprekers in rok-costuum aan te
pas gekomen. Maar het feest was er voor de jongens niet minder om,
daarvoor hadden hun ouders wel gezorgd.
De kamer-en-suite van de familie Losekoot was op dien Zondagmiddag
in een feestzaal annex bioscoop gemetamorfoseerd en reeds ver voor den
aanvang van de plechtigheid stroomden de jonge kampioenen de poorten
van den huize Losekoot binnen, vergezeld van hun „paters familias". Het
verkeer ondervond eenige vertraging doordat de fietsen waarmede de
feestgangers voorgereden waren het Archimedesplantsoen radicaal dreig
den te blokkeeren. De gastheer zag dit gevaar onmiddellijk en wist ook
hier alles in de juiste banen te leiden.
Nadat ongeveer kwart over twee de geïmproviseerde voorzitter onder
adembenemende stilte zijn openingsspeech had afgestoken, waarin spre
ker hulde bracht aan het jonge kampioenselftal en de jeugdige spelers
had gewaarschuwd om met het oog op hun fraaie prestaties niet al te
spoedig tot het professionalisme over te gaan, volgde er een treffend
moment. Een der jeugdige gladiatoren tooverde geheel onverwachts een
harmonica te voorschijn en zette in jubelende klanken de Ajax-marsch in,
die door groot en klein spontaan werd medegezongen. Het kan niet anders
of alle buurtbewoners moeten, voor zoover ze dat nog niet waren, door
deze spontane demonstratie overtuigde Ajax-aanhangers zijn geworden.
Als herinnering werd den jongens een vergroote foto van het elftal aan
geboden in rood omslag met witte letters erop geteekend. Toen ook de
Ajax-afgevaardigde nog enkele woorden tot de „feestbiggetjes" had
gericht, volgde de clou van het festijn: de filml Daarin zijn door den heer
Losekoot verschillende gebeurtenissen en spelmomenten van het afge-
loopen seizoen aan de vergetelheid ontrukt en voor het nageslacht vast
gelegd. Het verschijnen van bekende gezichten en gestalten op het witte
doek, vooral van de jongens zelf, wekte sensatie onder de aanwezigen
en enkelen kregen zelfs filmster-allures, die echter snel onderdrukt wer
den. Het is een interessant filmpje geworden, waarin ook fraaie beelden
van het Ajax-stadion en zijn omgeving worden geprojecteerd.
Het verdere gedeelte van het goedverzorgde programma werd gevuld
met het meten der krachten door middel van werp-, knikker- en voetbal
spel. Hiervoor waren fraaie prijzen ingezet, die allen hun bestemming
vonden in de gretige handen der jongens.
Het behoeft wel niet veel woorden om duidelijk te maken, dat het
gastronomische gedeelte bij mevrouw Losekoot in goede handen was,
terwijl ook het natte element rijkelijk heeft gevloeid.
En dat in dezen tijdl Jammer, dat onze jongens maar éénmaal in het
jaar kampioen kunnen worden.
Het was een feest waarop we allen met genoegen terug kunnen blikken.
Behalve misschien de naaste buren van de familie Losekoot. Maar ik ben
er zeker van, dat men op deze familie misschien wel eens boos kan wor
den, maar zeker niet blijven. Vraag dat maar aan de jongens en ook
aan de ouders. We zijn deze familie veel dank verschuldigd.
P. W. MICHELS.
299
