Onze laatste Clubavond.
Jk houd niet van promotie- en degradatie-wedstrijden. Dit systeem hadden we al
lang moeten afschaffen. Automatische wisseling van de nummers laatst uit de
eerste klasse met de nummers één van de tweede klasse, en idem in de lagere
regionen, zou m.i. een stap in de goede richting zijn. Er zijn veel motieven om deze
theorie te stijven. Een club, die onder aan staat, heeft in haar omgeving, waarin ze
speelde, meer of minder een minderwaardigheidscomplexopgeloopen. Aan den anderen
kant voelt zich de top-club in een ,,boven-Jan-stemming Vlet onderbewustzijn in
beide clubs, de instelling van beide op promotie- en degradatiewedstrijden is in den
grond verschillend en kan niet tot normale krachtsmetingen leiden. De meest
averechtsche uitslagen in zulke competities zijn dan ook schering en inslag.
Qoede wedstrijden kunnen alléén de competities opleveren, waarin beiderzijds een
streven is naar hooger. Dat is gezond. Elk ander systeem is mis, daarom deugt het
systeem van promotie- en degradatiewedstrijden niet.
Inmiddels: Qo Ahead heeft haar kans gehad en zooals de papieren vandaag
staan verspeeld. Laten we als goede, oude bekenden van de Deventer club haar
toewenschen: zorg voor een spoedige come back!
Vlokkie.
Was de kienavond met Xerstmis reeds een succes, nu kon men gevoegelijk spre
ken van een daverend succes.
President Xoolhaas kon dan ook den avond openen voor, zooals hij opmerkte,
,,een uitverkocht huis", het was knus bij Suisse", allemaal eigen volk.
Als ik nog aan die prijzen denk, het was om van te watertanden. Laat ik V even
rondleiden. Links een tafel bedekt met levensmiddelen, enz. Vloe bestaat het, hoor
ik V al zeggen. Inderdaad hoe is het mogelijk. Menige dame slaakte de verzuchting
„Waarom houden ze niet elke week een kienavond."
Wij gaan verder met de rondleiding. Recht voor V, die tafel daar tegen den
muur. Dit zijn de prijzen voor de biljart-uitblinkers. CNu ik moet zeggen, de Com
missie heeft iets bijzonders uitgezocht.
Op vlotte wijze reikte Xoolhaas de prijzen uit en het bleek, dat twee Vleeren
van de Clubavond-commissie n.l. Oomes en R. de Wit, een prijs hadden behaald,
waarmede zij dus een goed voorbeeld gaven aan de andere léden.
Als Elzenga dan de nummers voor den kienwedstrijd gaat oplezen, is het doodstil.
Xoolhaas blijkt zoowaar de eerste „kienroeper" en het wordt hem van harte gegund.
Vlij is later van den door hem gewonnen prijs, een flesch Bolslikeur, niet weg te
slaan en met Argusoogen bewaakt hij den gewonnen schat. Ongetwijfeld zal deze
veilig het buffet van zijn vrouw hebben bereikt.
Successievelijk komen de verdere prijswinnaars binnen en het is somtijds een
ware race naar de tafel van de kiencommissie. Alles verloopt echter in de beste
verstandhouding.
Elzenga kondigt dan het einde van den wedstrijd aan en scharen de prijswinnaars
zich om de verleidelijke tafels en menigeen staat nu nog in twijfel, wat hij of zij zal
kiezen, het is alles ook zoo heerlijk.
Doch aan alles komt een einde, zoo ook aan dezen avond. In zijn slotwoord
huldigt Xoolhaas de clubavond-commissie voor hare prestaties, niet alleen wat be
treft dezen avond, maar ook voor de prettige wijze, waarop zij de clubavonden ge
durende het afgeloopen seizoenheeft verzorgd. Ook Mevr. Oomes wordt terecht
in de huldiging betrokken.
Wij gaan dan naar huis met de herinnering aan een echte Ajax-clubavond. Tiet
volgende seizoen hopen wij elkaar weer in goede gezondheid te ontmoeten.
Voordien rekenen wij echter op Uw bezoek, hetzij aan het cricket- of honkbal-
veld, of aan athletiekbaan. Op deze wijze houden wij dan het contact tusschen
de leden gedurende den zomer levendig.
JJRREV.
285
