Langzaam vulde zich de tribune. "Naast hem kwam een gezellige dikkerd zitten,
die gaarne tot een praatje bereid bleek. ,,Zoo", knorde de mollige buurman, het
,,A) AS-Nieuws" inkijkend, ,,ze hebben het 11-tal weer door elkaar gegooid. De
11-tal-commissie lijkt wel gek." Jansen, die nu een ongezochte gelegenheid kreeg
om met zijn relatie te geuren, loog-. ,,Ja, meneer van Waardenburg zei een paar
dagen geleden nog tegen me-, ,,We zullen Zondag Bromvlieg weer eens vóór zet
ten." De dikke deed ineens geinteresseerd. "Heeft TAarinus dat gezegdDe vent
is getikt". Jansen kreeg een schok. TAarinus" zei de kerel of 't zijn broertje
was. Daar kon hij niet tegen op,- hij zweeg verder maar. Plotseling kreeg hij den
Heer van Waardenburg in de gaten, die naar zijn plaats ging. Jansen greep drie
maal naar zijn hoed en zette z'n gezicht even zoovele malen in de plooi, maar, tot
z'n groote teleurstelling zag de Heer van Waardenburg, die links en rechts beken
den groette, hem niet. Lenige rijen vóór hem ging hij zitten. Even later begon de
wedstrijd.
Het spel viel tegen, zooals zoo vaak voorkomt als de verwachtingen hoog ge
spannen zijn. Zonder eenige emotie verliep de eerste helft en toen de pauze aan
brak stond het nog OO. 7n de rust gingen de meesten wat gebruiken. Jansen vroeg
voorzichtig aan zijn vrouw of ze een koppie koffie wilde. Mevrouw, die in haar
huwelijk met den kappersbediende geleerd had zuinig te zijn, bedankte min of meer
snibbig. Ze vroeg of het nog lang duurde, want dat kinderachtig gesul van groote
mannen met een balletje verveelde haar al lang. Jansen beduidde haar zachter te
spreken/ niet iedereen behoefde te weten, dat ze van voetbal geen kaas gegeten had.
De wedstrijd werd hervat Weer had Jansen gepoogd om de aandacht van den
Heer van Waardenburg te trekken, maar weer was het tevergeefs. Het spel had
weer niet veel om het lijf en het publiek hield zich ongewoon rustig, zoodat het
geheel een saaie vertooning werd. Alleen tegen het einde leefde de strijd eenigszins
op. Beide n-tallen vonden het blijkbaar beneden hun stand om zonder één goaltje
naar huis te gaan. Er kwam wat meer spanning en er werd door de toeschouwers
weer meegeleefd. 7n de laatste minuten werd de thuisclub echter geheel op eigen
helft teruggedrongen en de Al AS"-aanhang zat 'm hevig te knijpen. Ook Jansen
volgde met een bang hart iedere wenteling van den bal. Zóó was hij door het
hachelijke van de situatie ingepakt, dat hij niet bemerkte hoe vreemd zijn vrouw
deed. Ze was ineens met de grootste belangstelling bij den strijd en gesticuleerde
als een bezetene. Poen kwam eenige seconden vóór het einde het door iederen
,,AJASS1AAN" gevreesde moment: na herhaalde succeslooze aanvallen gelukte het
den midvoor van de bezoekende club te scoren en was ,,AJAS" geslagen. En op
dit oogenblik, toen heel ,,AJAS" even verpletterd terneer zat, sprong Mevrouw
Jansen op en gilde met een stem, die niets menschelijks meer had, maar door ieder
een kon worden verstaan, uit: ,,Man, dat heeft die aardige blonde mellekboer van
het hoekie gedaan,- ik had 'm al een heele tijd in de gate. Hoera!" Jansen schrok
zich dood en trok met geweld zijn vrouw naar benee. Verscheidene honderden paren
oogen keken het echtpaar Jansen allesbehalve vriendelijk aan. Een Heer, eenige
rijen naar voren, had zich staande omgewend en zag door zijn dikke brilleglazen
hevig vertoornd naar de veroorzakers van deze rel. Het was de Heer van Waar
denburg,- de joviale groet met het ouwe-kennissen-gezicht bleef nu achterwege.
VOORNE VAN PV77EN.
Den Heer Voorne van Putten, wiens artikelen wij al eenigen tijd misten, zeggen
wij voor deze nieuwe bijdrage hartelijk dank enwij houden ons aanbevolen
voor verdere pennevruchten van zijn hand! (Red.)
102
