J eugd voeibal-f litsen.
Zondag 29 September 1.1., des morgens 10 uur, snerpten de eerste arbi
trale fluitsignalen over de voetbalvelden en nam de jeugdvoetbal
competitie 1940/41 een aanvang. Dit aanvangsignaal beteekende voor
honderden jongens en idem zooveel jeugdleiders en toeschouwers weer
de inleiding van weken en maanden van voetbalvreugde en soms ook.
een beetje voetballeed. Wij, die al zoovele jaren in het jeugdvoetbal mee-
loopen, die al zooveel ervaring op dit gebied hebben opgedaan en dus
feitelijk eenigszins „volgegeten aan jeugdvoetbal" moesten zijn, worden
altijd weer getroffen door het enthousiasme en de laaiende geestdrift
waarmede de „spes patriae" zich bij den aanvang van de competitie op
den bal stort. Juist dit enthousiasme en die uitingen van levensvreugde
maken de taak, die wij vrijwillig op ons hebben genomen, lichter en doen
ons de opofferingen, die wij ons soms moéten getroosten, door een zon-
nigen bril bezien. Hadden wij het talent, om onze belevenissen op het
papier vast te leggen, dan ware er over jeugdvoetbal een boekdeel te
vullen, doch aangezien wij ons moeten scharen in de rijen der amateur
reporters zullen wij ons hieraan niet bezondigen en zullen slechts trachten
ook dit seizoen weer een beeld te geven van de belevenissen en de pres
taties der Ajax-jeugdelftallen.
Om dan te beginnen, zooals te doen gebruikelijk, met de crème de
la crème van onze jeugdvoetballers, dus ons eerste juniores-elftal,
kunnen wij wat dit team betreft, gewagen van drie overwiningen in suc
cessie. Op den openings-dag trokken onze jongens naar de Volewijckers
en klopten in een meer dan pootige partij het eerste junioresteam van
deze vereeniging, met 40. De tweede match, n.l. tegen D.W.V., leverde
een magere zege op en het heeft Meyer en zijn wapenbroeders heel wat
moeite gekost om uiteindelijk met 21 te zegevieren. Het derde slacht
offer, A.F.C., moest genoegen nemen met een 30 nederlaag en hierover
schrijft ons commissielid, de Heer van Os, als volgt:
Niettegenstaande de wedstrijd A.F.C. Juniores IAjax Juniores I een
30 overwinning opleverde, ben ik over het, vooral vóór de rust, ver
toonde spel niet bijster te spreken. Bakker, als linksback, was bepaald
slecht, Focken, de linkshalf, die met blijkbaar tegenzin op deze plaats
figureerde, geloofde het af en toe wel, terwijl de voorwaartsen elkaar
meestal in den weg liepen; de gelegenheden om te scoren, die wij on
danks dat toch nog kregen, werden alle jammerlijk om zeep gebracht.
Slechts een paar zuivere voorzetten van Zwaan, eenige goede schoten van
v. Eyk en één dito van v. Dijk en Meekers, mogen hier genoemd worden.
Laatstgenoemde had echter met een heel klein weinigje meer overleg zeer
zeker 2 goals voor zijn rekening kunnen nemen; die twee kopballen
hadden moeten „zitten" jongeling! In deze periode was alleen het spel
van Karei Meyer en van Heusden te roemen. Karei verzette enorm veel
werk, waarbij vooral zijn uitstekend koppen opviel; keeper van Heusden
redde eenige malen op sublieme wijze.
Zoo zag het er naar uit, dat met blanco stand gedraaid zou worden,
toen één der A.F.C. backs den bal binnen het strafschopgebied met de
59
