Van één onzer gemobiliseerden ergens in Nederland.
Aan de Kust.
In Memoriam.
Het was de eerste zomersche dag in April. We hadden den wacht
gehad van 6 tot 12 en waren vrij tot 3 uur. Nadat we heerlijk gekop-
meeuwd hadden, onze wachtploeg heeft de naam van „kopmeeuw-
bak", vanwege de enorme hoeveelheden vette kap, dit is de marine
term voor diner, die wij dag in dag uit naar binnen werken. Het
zonnetje scheen heerlijk in de duinen en de zee lag rimpelloos. De
kok had de borden gewasschen en wij lagen lui en vadsig in het
verblijf. Rolf opperde het plan de zwempakken aan te trekken en
naar het strand te gaan. Nee, niet om te zwemmen, Oeds, alleen
maar om te sporten. Oh, zei Oeds, die al stond te rillen in z'n werk-
pakkie. Met z'n drieën gingen we echter maar in zwempak, de rest
maat plumpudding, onze kok, Knor en Oeds bleven maar liever
gezond, zooals ze dat uitdrukten. Het was ideaal aan 't strand. We
voetbalden, ramden met een stok tegen een tennisbal en eikaars
teenen. Knor, in 't burgerlijk leven een schoolfrik, was met een trui
aan op 't strand gekomen en de toch reeds dertigjarige liep te dar
telen als een lammetje, met roode koontjes en glinsterende oogjes.
En weldra liep hij in z'n vrokkie en niet veel later in half Adams-
costuum.
Eindelijk was het uitpuffen. We zaten heerlijk in 't zand en tuurden
naar onze zee. Zij lokte en wenkte en wij in badpak bezweken. We
renden naar 't water en koppie onder. Oh, juffrouw, wat was dat
koud. 't Leek wel of je met je beenen in een ijscowagentje stond.
We waren er gauw weer uit. Rillend en bibberend. Toen maar bakken
in 't zonnetje. Het onderwerp werd „durven en niet durven". En
plots zei Oeds, onze kalme Oeds, „voor een gulden, loop ik gekleed
in zee. De man 15 spie, jongens, schreeuwde Rolf, en de kok betaalt
een kwartje, die verdient toch genoeg. En wat niemand kon gelooven
gebeurde. Oeds rees op, schreed voorwaarts met de gang van Boris
Karlof. Eerst werden de schoenen nat, zijn magere beenen en dan
plomp, daar ging ie, koppie onder. Hij kwam boven met glazige
oogen, keek versuft in 't rond en rende met een geweldige snelheid
het water uit. Hij klapperde van kou, maar Oeds was een held. Met
doornatte kleeren werd hij in triomf door het zand naar de post
aesleept. Oeds had z'n piek verdiend en kon weer bieden op 3 pond.
Ei, ei. AJAX MOBILISANT.
Het bestuur der A.F.C. „Ajax" geeft met groot leedwezen
kennis van het overlijden van den Heer
BOUDEWIJN LETTINGA.
Wijlen de Heer Lettinga was één van de steunpilaren
uit de moeilijke beginjaren onzer vereeniging en in dien
tijd een enthousiast werker voor de club. Omstreeks 1908/09
behoorde de ontslapene tot het college, dat in die jaren
de Ajax-belangen behartigde en waaraan onze vereeni
ging nog steeds veel dank verschuldigd is. Door zijn over
lijden is wederom één van de oude garde heengegaan.
Zijn nagedachtenis zal bij ons steeds in eere blijven.
233
