Van onzen Engelschen correspondent. De omstandigheden, waaronder ik mijn taak als amateur-sport- correspondent van het „Ajax"-orgaan moet vervullen, zijn niet bepaald gunstig. Daar hebt U, om maar eens wat te noemen, de algemeene malaise op sportgebied in dit land. De sensatie, waar een sport journalist nu eenmaal niet buiten kan en die hier in normale tijden voor het opscheppen ligt, is blijkbaar óók gemobiliseerd en opereert op ongeregelde tijden in de buurt van de „Firth of Forth" (dóórha)en wat niet verlangd wordt). Dit jaar: geen spannende kampen tusschen de voetbalgrootmachten om de eerste plaats en ook geen „struggles for life" tusschen de stakkerds van de onderste helft; geen beker wedstrijden, die een belangrijk deel van het toch zoo flegmatieke Engelsche volk maandenlang de zenuwen bezorgen en evenmin de „transfers", U weet wel, die jaarlijksche uitverkoopen van levend materiaal, waarbij de slecht-bij-kas-zittende-clubs opruiming houden en de beter gesitueerde dito's tegen elkaar opbieden om zwakke plekken te versterken a raison van bedragen, die in Nederland- sche munt omgerekend soms in de 5 of 6 cijfers per mannetje loopen, wat neerkomt op ongeveer 700 pop per vijf ons uitgewogen. Ook wat de andere takken van sport betreft is het een dood wichtje met een lam handje. De traditioneele OxfordCambridge-boat-races, bij voorbeeld, zijn door beperkende bepalingen deze keer tot een slecht surrogaat teruggebracht en de wereldberoemde cricket.wed strijden zullen het lot van alle andere sportgebeurtenissen moeten deelen. Het is jammer, maar onvermijdelijk, nu alles ondergeschikt moet worden gemaakt aan het doel waarvoor Engeland in oorlog is gegaan. Maar, geduldige Lezers, dit is nog niet alles. Ook de „censor" laat mij niet ongemoeid, zoodat mijn brieven niet op tijd aankomen en daardoor niet meer kunnen worden opgenomen in de clubbladen waarvoor ze bestemd zijn. En, om de maat te doen overloopen, ver schijnen die periodieken allesbehalve periodiek, wat tot gevolg heeft, dat het kleine beetje nieuws, dat ik met veel moeite bij elkaar schar rel, al eenige tijd historie is als het U bereikt. In plaats van de evenementen, hier boven genoemd, moeten we het nu stellen met heele series „internationale" ontmoetingen tus schen Engeland, Wales en Schotland ten bate van het Roode Kruis. Het zijn echter niet veel meer dan „liefdadigheids-voorstellingen", die, om het goede doel, met welwillendheid worden geaccepteerd en waarbij de critiek heeft te zwijgen. Natuurlijk ga ik zoo vaak moge lijk kijken, maar hoewel er dikwijls gaaf spel wordt vertoond de echte wedstrijdsfeer ontbreekt. Het is als een Vermouthje-zonder- tic, dat altijd zoo'n kinderachtige smaak nalaat. Moest ik er, op last van de redactie, tóch over schrijven, dan zou ik even somber kunnen zijn als de meneer, die de Fransche legerberichten „samenstelt" en kunnen volstaan met: „behalve eenige activiteit in de lucht (van wege de wind) niets bijzonders te vermelden". Voor de gewone competitie interesseert zich ook bijna niemand, wat niet te verwonderen is. Of zou U warm kunnen loopen voor „Bour nemouth and Boscombe"„Reading" of anders voor „Chelsea"„Brigh ton and Hove Albion?" Laat me niet lachen. Nu zijn ze aan een nieuwe competitie begonnen, die wel wat belangwekkender belooft te worden, omdat de tegenstanders ongeveer van gelijke kracht zijn. Laten we hopen, dat daar meer copy in zit. Wat ik uit de Nederlandsche bladen omtrent Ajax verneem is even eens weinig hoopgevend. Het schijnt, dat men zich in het vaderland, en ook in Ajax-kringen, al vertrouwd gemaakt heeft met de gedachte, 161

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1940 | | pagina 9