Ajax2-Zeeburgia2 5-0 (en nog iets)
Zondag 1.1. heb ik dan eindelijk de voetbal ik wist eerlijk gezegd
niet meer of zoo'n ding rond dan wel vierkant was weer eens zien
rollen. Ons tweede elftal moest n.l. in het krijt treden tegen Zeeburgia
2, en daar ik gaarne wilde zien hoe onze reserves hadden overwin
terd, ben ik eens een kijkje gaan nemen.
Ons groote veld was aan Watergraafsmeer verhuurd, hoorde ik.
Verhuurd is wel wat héél groot woord, want ik geloof dat er negen
man en een paardekop als betalende toeschouwers fungeerden, en
die paar enkelingen moeten zich na afloop nog wel bekocht gevoeld
hebben ook. Véél woorden zal ik aan deze malle verhuurderij maar
niet verspillen; laten we echter vertrouwen dat het volgende seizoen
deze krankzinnigheid afgeloopen zal zijn. Want twee feiten willen
we vóór alles toch even vaststellen; deze wedstrijden leveren onze
club geen dollar op, en wat nog véél erger is.... ze verpesten onze
clubgeest. Het heeft geen zin om waarheden te verdoezelen, maar
daar er zéér velen zijn die over deze zaak precies zoo denken als
ik, kan het wellicht zijn nut hebben als we dit eens zwart op wit in
onze krant kunnen lezen.
Ajax kwam met de volgende opstelling in het veld:
Ons tweede veld was daar er 's morgens al door onze Junioren
op gespeeld was ontzettend zwaar, zoodat de bal min of meer in
de vette prut smoorde (arme grasmat). Toch ging het meeste initiatief
direct van Ajax-zijde uit, en toen ter Horst een kansje kreeg, omspeelde
hij prachtig den vijandelijken keeper en deponeerde het donkerbruine
geval in de touwen. Een beauty, Karei. Nog geen vijf minuten later een
pass van Aukema naar Karei, een schijnbewegingen Bleeker
kreeg de bal op een presenteer-blaadje, in dit geval op zijn linker
slof. een doffe dreun en het was twee nul. Uit den aard der zaak
is zoo'n tweede goal een prachtgelegenheid om een poosje van je
renten te gaan leven, maar ditmaal was de doelpuntenhonger zóó
groot, dat we alweer een bevlieging kregen, en uit een magnifieke
kopbal scoorde Karei zoowaar nummer drie. Maar nu was het dan
blijkbaar ook welletjes, nu eerst een kwartiertje uitblazen hoor, en
daar Zeeburgia zich van dezen achterstand geen syllable aantrok,
integendeel juist hun allerbeste beentje voor gingen zetten, kreeg
onze achterhoede het zéér hard te verantwoorden. Maar Wepner ver
tikte het eenvoudig zich zoomaar te laten passeeren, we zagen hem
eenige pracht-safes verrichten, en als hij „los" riep, had hij dat vette
ding „klemvast" in zijn veilige handen, en transporteerde hij de
knikker de andere kant op. Ook Klijn vertolkte een groote Full Back
partij, zijn opstellen en wegwerken was eerste klasse. Stroker liet
als linkshalf zien, dat hij het voetballen nog niet was verleerd, als
een nijdig stuk prikkeldraad slingerde hij zich overal op en over,
en speelde den bal telkens keurig naar zijn medespelers. Ondanks de
veldmeerderheid van Zeeburgia, wist onze achterhoede zich staande
te houden, en uit een grandioos samenspelletje wisten wij zelfs de
score tot vier nul op te voeren. Uit den aard der zaak is Leemhuis
geen back, toch maakte hij er ook nu weer het allerbeste van, waar
voor we hem hier gaarne een pluim geven. Na de rust was er niet
zoo heel veel meer aan, wel werd er nog eens door ons gedoelpunt,
Wepner
Leemhuis
Kluf Veen
Stam Bleeker K. ter Horst
Klijn
Stroker
Aukema
Haan
165
