Ajax - 'i Gooi Impressies.
Zooals men in het vorige nummer van ons clubblad heeft kunnen
lezen, heeft captain Anderiessen appèl gehouden. Hij heeft zijn disci
pelen, via de Ajax-krant toegesproken enWim zijn stem is niet
die eens verlorenen in de Wildernis geweest. Zijn enthousiaste op
wekking om de zaken weer eens energiek aan te pakken heeft een
willig oor gevonden en het antwoord was een klaterende overwin
ning. Hiermede is de leerstelling, dat een juist woord op den juisten
tijd gesproken, wonderen kan doen, weer eens bewezen. Weliswaar
zijn wij nog lang niet, waar wij naar toe willenstaat ons spel
nog lang niet op het oude niveau maar wij zijn onmiskenbaar op
den goeden weg. Dat zeggen ons niet alléén de cijfers van de 61
zege op 't Gooi, maar de manier waarop hier de overwinning werd
behaald, was voor ons het bewijs, dat Anderiessen en zijn mannen
weer „in" zijn.
Geen anderhalf aan te pas kwam.
uur voetbal maar Dat was weer
een klein voetbal van de
kwartier Ajax- 1 O bovenste plank,
voetbal echt mannen!... voet-
ouderwetsch Ajax- bal waar geen
voetbal..., bracht IVTrrrïTt heerlijk vurig en-
ons hier de vic- XUVXll thousiasme, voet-
torie. bal met 3 backs
In die periode IQ 4fl °P een r*j*ie» stop-
ging de bal van perspil - systeem
man tot man, van en weet-ik-veel
voet tot voet, zon- hoe al dat fraais
der dat één der mag heeten, te-
't Gooi-spelers er genop kan. Dat
was weer voetbal van de Reynoldsschoolvoetbal met op maat
gesneden passes en positie-spel om van te smullen. Vijf forwards op
één lijn en niet hier en daar een eenzaam paaltje (pardon, speler) of
ergens in de achterhoede een paar forwards, als zwervers (leelijk
woord is dat). In dit woud van voetbalweelde liep ,,'t Gooi" als een
verdoolde en vond geen uitweg meer Drie „kanjers" van doelpunten
van Piet van Reenen dat was weer oude glorie Pieter! nagelden
de Ajax-zege vast en beteekenden tevens het einde van alle Hilver-
sumsche illusies. Dat het publiek zulk voetbal nog weet te waardeeren,
ja!, er feitelijk op staat of zit te wachten, kwam in dit kwartier sterk
tot uiting. De wedstrijd, die voor dien tijd zonder smaak of kraak
was geweest, met heel weinig staaltjes goed voetbal en als eenige
lichtpunten het 't Gooi-doelpunt en de goal van Fischer geboren
uit solo-spel, besloten met een hard schotkreeg ineens kleur en
leven en de staan- en zittribunisten leefden mee. Het handjevol toe
schouwers O, Benzine tekort!kreeg nu tenminste waar voor
zijn geld en wist dit dan ook te apprecieeren. Het werd, in zijn toe
juichingen een levende reclame voor voetbal zooals het behoort
gespeeld te worden en systeem noemt U maar op! werd hier
pro deo veroordeeld. Dit sprak vooral sterk tot ons, toen Fischer met
een prachtigen kopbal het vijfde Ajax-doelpunt had gescoord en enkele
't Gooi-spelers minder leuk in hun optreden werden. Vanaf dat moment
was het met goed spel gedaan en kreeg Jan Publiek weder het bekende
enthousiaste voetbalmet wat daaraan vast zitgeserveerd en
het reageerde er amper op. Als kijkspel was het afgeloopen en bleef
alleen nog de vraag, wie het beste kon incasseeren of weggeven.
Van Wijngaarden nam voor een „foul" wraak, door met een prachtig
92
