Van onzen Engelschen Correspondent.
Correspondentie.
Mijn sympathieke ,relatie-in-Ajax-kringen" is een kind van zijn tijd
dat „kind" niet al te letterlijk op te vatten, natuurlijk. Hij is een
overtuigd bewonderaar van de niet geheel nieuwe, maar de laatste
jaren weer bijzonder in zwang gekomen methode: „grijp wat je
grijpen kan" en past, om zoo gauw en effectief mogelijk zijn zin te
krijgen, het moderne middel: „de bliksemaanval" toe. Ook ik ben het
slachtoffer geworden van een plotseling agressie zijnerzijds, toen hij
mij, zonder gelegenheid tot onderhandelen te hebben geboden, par
does inlijfde bij de vaste medewerkers van het „Ajax-Clubnieuws"
als Londensch correspondent. En zooals het meestal gaat, als men
zich voor een voldongen feit ziet geplaatst: ik aanvaard gelaten mijn
lot en zal U dus van tijd tot tijd iets schrijven, wat U wellicht zal
interesseeren. Ik hoop nu maar, dat mijn „goede diensten" een wel
willend onthaal zullen vinden.
Sedert de instelling van een nood-competitie is het hier met de
belangstelling èn de prestaties mis gegaan. U weet misschien, dat
ook in Engeland de promotie- en degradatiewedstrijden zijn afge
schaft en dat de 66 clubs (le, 2e en 3e klasse tezamen) volgens geo
grafische ligging in 8 porties zijn verdeeld. Het gevolg hiervan is,
dat grootendeels door het verschil in krachten de animo bij de
spelers tot bijna 0 is gedaald en het publiek liever naar de bioscoop
gaat of gaat wandelen. Men moet het hebben gezien om te kunnen
gelooven, hoe onverschillig voetballievend Albion in dezen tijd staat
tegenover de verrichtingen op het groene veld, zelfs wanneer het
de meest prominente clubs betreft. Het is hier al net als overal
elders: men wil in de eerste plaats sensatie en pas daarna zuivere
sport. Hoe zou het anders te verklaren zijn, dat Chelsea, nog immer
de favoriet van de Londenaars, tegen Southampton, op eigen terrein,
nauwelijks 2000 kijkers boekte? Stelt U voor: de troostelooze aanblik
van een accommodatie voor 75.000 toeschouwers met niet meer dan
2000 menschen. Eenigen tijd geleden trokken de Ajax-veteranen op
een Zaterdagmiddag nog meer publiek. Had men een dergelijk ver
loop kunnen voorzien, dan zouden waarschijnlijk de profs voor den
duur van den oorlog geheel op non-activiteit zijn gesteld, want het
is evident, dat er nu dik geld bij moet.
Natuurlijk zint men op middelen om de gedaalde belangstelling weer
te doen toenemen. Zoo zijn de „pools", die op gezag van hoogerhand
hun werk moesten staken, met ingang van 18 November weer toe
gestaan. Zeer waarschijnlijk zal deze maatregel het gewenschte
resultaat hebben, want een Engelschman is altijd te porren voor een
gokje. Ook voor de spelers wordt naar een prikkel gezocht (een fi-
nancieele) om hun enthousiasme te stimuleeren.
Zoo ziet U, ook aan het voetbalfront valt niets te beleven en voelt
men, dat er „iets" moet gebeuren. Zoolang dat „iets" echter op zich
laat wachten, blijft er voor Uw gloednieuwen correspondent niets
anders over dan.- geduld oefenen.
Bye, bye!
VOORNE VAN PUTTEN.
„Donateur", stukken zonder volledigen naam en adres van den
schrijver, kunnen niet in ons blad worden opgenomen.
110
