Een Aj ax-Lady-friend vertelt wat zij
zag en wat zij er van denkt.
Een bewolkte hemel, af en toe een miezerig regentje en een flinke
wind, ziedaar eenige factoren, die het humeur van een doodgewone
sterveling, die de geheele week op een kantoorkruk of iets dergelijks
heeft gezeten, nu niet bepaald zonnig maken. Doch bij het vooruit
zicht straks naar Ajax te gaan, leeft een gedeelte van bovengenoemde
stervelingen weer wat op: n.l. de Ajax-familie. En ja, toen we daar
op de goed bezette gezellige overdekte zaten, voelden we ons direct
natuurlijk weer veel opgewekter. Weldra verschenen de beroemde
twee-en-twintig mannen met één bal, gevolgd door een scheids
rechter en twee grensrechters op het groene grastapijt, onder de
vroolijke tonen van de Ajax-marsch, die iedereen altijd zeer enthou
siast meezingt. Aardig klinkt dat, hè?
Direct na den aftrap blijkt al, dat er met 't Gooi niet te spotten
valt, want binnen tien minuten moet de trouwe bewaker van het
scoringsbord het cijfer 1 achter den naam van de bezoekers plaatsen,
een taak, waar hij zich al sinds jaren met eere van heeft gekweten
(niet alleen met een 1 achter den naam der gasten, maar gelukkig ook
met een hooger cijfer achter Ajax).
Onwillekeurig dachten wij, supporters, aan de match 14 dagen
terug, toen Ajax. enfin, U weet wel die 51. Zou het weer zoo
worden? L'histoire se répète. Laten we het, wat die 51 betreft,
niet hopen.
Doch onze vrees begint aanzienlijk te verminderen als Fischer met
een harde voltreffer het doel van keeper Cohen probeert te vinden
en. met succes. Zoo staan de kansen dus weer gelijk. Vermelding
dienen nog de twee prachtkansen, die Ajax kreeg, maar die allebei
jammerlijk om zeep werden gebracht, hetgeen aan één der toe
schouwers, heel terecht, de woorden ontlokte: „Hoe krijgen ze die er
in hemelsnaam naast?" Wel een bewijs, dat de Ajax-doelpuntenma-
chine nog niet op volle toeren werkte. Of waren het misschien de
zenuwtjes? Maar neen, de wakkere Ajax-voorhoede heeft wel voor
heetere vuren gestaan dan voor het doel van een eenigszins onzekere
indruk makenden Gooi-keeper.
Opmerkelijk was het, dat van Wijngaarden, die juist vele malen
ongedekt stond, in het eerste kwartier zoo weinig te doen kreeg.
Gelukkig veranderde dit spoedig, maar het parool voor den heelen
wedstrijd luidt nog steeds: het spel opengooien!
Zoo kwam de rust met gelijken stand een een beetje beklemd gin
gen we onze thee drinken. Wat zou de tweede helft ons brengen?
Hopelijk iets goeds!
En ziet, we werden nu eens niet teleurgesteld, want direct na den
aftrap begonnen Anderiessen en z'n mannen uit een vaatje te tappen,
dat blijkbaar onbekend was bij de Gooi-heeren. We zagen weer het
snelle overrompelende spel van het vorige seizoen (herinnert U zich
AjaxV.U.C. nog?) en het resultaat bleef dan ook niet uit. v. Reenen,
die er zoo echt zin in had, deed met een beauty van een doelpunt de
Ajax-aanhang juichen: 21. Nauwelijks was het spel hervat of nr. 3
werd in de touwen gejaagd, weldra gevolgd door nr. 4. We glunder
den! Eindelijk was dan toch de ommekeer gekomen! Blijvend? Laten
we het hopen! We zagen nu tenminste voetbal en er was slechts één
team: Ajax.
Wel zakte het spelpeil van den wedstrijd wat af, maar dit kon
toch niet verhinderen, dat de Ajax-doelpuntenfabrikanten, die blijk
baar nog niet uitverkocht waren, nog twee afleveringen konden ge
ven: 61. Ajax had zich gerehabiliteerd. Gelukkig!
108
