Supporters bij Ajax.
Als men zoo gedurende de wedstrijden behalve het spel ook eens
het publiek om zich heen bekijkt, dan zal de aandachtige toeschouwer
zich onwillekeurig afvragen: „Wie zijn al die menschen? Zijn het
leden, donateurs, verloofden, vaders en moeders, of andere familie
leden van de spelers? Of zijn het misschien menschen, die zonder tot
deze categorie te behooren, bij Ajax komen kijken, omdat ze zich
nu eenmaal tot Ajax voelen aangetrokken? Meestal moet men het
antwoord op deze vraag schuldig blijven, maar al die menschen zijn
toch bijna zonder uitzondering samen te vatten in die ééne groep,
nl. die der supporters.
Gaat men in Koenen eens na, wat dat woord support eigenlijk be-
teekent, dan vindt men daar o.a. de woorden: hulp, steun. En met
recht. Want.... iedere supporter komt toch bij Ajax om de spelers
aan te moedigen en te steunen: ieder op z'n eigen manier. En zoo
komt men allicht tot de vraag: „Zijn alle supporters gelijk?" Men
zal antwoorden: „Natuurlijk niet!"
Er zijn supporters, die heel nuchter en kalm blijven, wanneer Ajax
een doelpunt maakt of een achterstand van één of meer doelpunten
inhaalt. Ze zitten doodstil en niets verraadt de emotie, die hen van
binnen misschien doortrilt. Wat een verschil met diegenen, die op
springen, elkaar omhelzen, kortom op alle mogelijke manieren aan
hun vreugde uiting geven! Wat beter is? Men kan het niet zeggen.
Vraagt men dan dien „schijnbaar" onverschilligen supporter eens,
hoe hij zoo kalm kan blijven, dan zal hij waarschijnlijk antwoorden:
„Waarom zou ik mij eigenlijk zoo druk maken?" (Maar in zijn hart
vindt hij het natuurlijk even prettig als de meer luidruchtige sup
porter, daar is hij immers Ajax-supporter voor?)
Het doelpunt is gemaakt. Het spel wordt voortgezet en het publiek
schreeuwt, gilt, klapt, praat met elkaar of houdt zijn mond en zit
stil. Ziehier de supporters op de tribune.
Den volgenden dag op school of werkkring. Ajax heeft gewonnen
en natuurlijk steekt de enthousiaste supporter dat niet onder stoelen
en banken. Alle deugden van Ajax betreffende het spel, spelers (ja,
wat nu eigenlijk niet?) worden voor de zooveelste maal geroemd,
totdat eindelijk leeraar of chef er een einde aan maakt.
Het is vanzelfsprekend, dat de medeleerlingen of collega's, die
geen supporter van Ajax zijn, alle mogelijke moeite doen om den
betreffenden enthousiasteling „boven op de kast" te krijgen, hetgeen
ze maar ai te vaak lukt.
Maar ieder diertje z'n pleziertje, niet waar?
En als Ajax eens een keer verliest? (hetgeen natuurlijk ook wel
eens gebeurt) Ja, dan heeft die enthousiaste supporter het heel wat
zwaarder te verduren, want de plagerijen plus de verloren wedstrijd
dragen er het hunne toe bij het humeur van dat „slachtoffer" nu
niet bepaald zonnig te maken. Na een poosje echter verandert dit,
want Ajax toont zich immers een goed verliezer ook? Den volgenden
keer beter!
Dan de supporter, die op de tribune in alle talen zwijgt. In de
meeste gevallen houdt dat persoon ook buiten de muren van het
stadion zijn mond, maar het is heusch geen zeldzaamheid, dat hij
juist daarbuiten zijn hart eens wil luchten. Alles wat hij al dien tijd
verzwegen heeft, wordt in een paar minuten verteld. De toehoorders
worden bijna tot schreiens toe bewogen door al die emotievolle ver
halen en zij staan er versteld van, dat iemand zóó in vuur kan raken
over een doodgewonen voetbalwedstrijd. Ze tikken veelbeteekenend
op hun voorhoofd: Je reinste waanzin!
294
