Wordt Cricketer 11
Cricket is een mooi spel, dat de experts in clubblaadjes reeds in
alle toonaarden bezongen hebben. In lyrische bewoordingen, die ons
vaak tot tranen roerden, kweelden onze cricket-technici hun lofzangen
op.... hoe heet het ook weer.... o ja, the King of Games!
Dat snapte ik al lang, voor ik op het idee kwam, óók eens „konink
lijk" te gaan doen. als je een mondje vol Engelsch kende, kwam je
bij cricket al een heel end. En dus verslond ik verslagen, ik kwam er
achter, wat long stop was, ik las over boundary, silly-mid-on, leg-
break, wicketkeeper, pitch, leg-before-wicket, tot het me duizelde.
Maar ik wist helaas niet wat „leg-theory" was, en dat kwam me al
vlug op een blauwe scheen te staan, toen één van m'n eigen partij-
genooten een vriendelijk balletje op me „bowlde", zonder dat ik leg-
guards voor had gedaan.
Enfin, na één oefenavond was ik blijkbaar al zoover gevorderd,
dat ik goedgekeurd werd voor een „officieelen" wedstrijd. Dat wil
zeggen: het tweede gedeelte ervan, want de wedstrijd was over twee
Zaterdagmiddagen verdeeld. Ik stelde me er buitengewoon veel van
voor, en ik moet zeggen, dat ik niet heelemaal teleurgesteld werd.
Het was mooi weertje, en ik kreeg een veilig plaatsje in het veld. De
tegenpartij sloeg er lustig op los; die lui hadden er zóó'n zin in,
dat ze dat den heelen middag maar volhielden. Wat buitengewoon
vriendelijk van hen was, want nu konden wij op ons gemakje van
het lekker-brandende zonnetje genieten, zoo nu en dan van het ééne
eind van het veld naar het andere tippelen, en tusschen de bedrijven
door op een Meibloempje kauwen.
Wat het spel zélf betreft: de bal kwam meestal daar terecht, waar
je dat ding het minst verwachtte, en dan moest je je beenen onder
je armen nemen, om het zoo vlug mogelijk op te halen. Daar heb ik
me dapper op geoefend! En ik heb het een heelen middag volge
houden. Het was het eenige, waaruit mijn taak bestond. Eerlijk ge
zegd wist ik niet, dat cricket zóó gemakkelijk was. Zeker, het ging
wel eens wat minder snel, dan de bowler wenschte. En er waren ook
menschen bij, die de zenuwen op hun lijf kregen, als er een bal uit
de lucht op hen kwam afgesuisd. Dan keek de bowler ook weer
minder vriendelijk, want daar had hij nu al uren lang z'n arm bijna
voor uit het lid geslingerd, en daar verprutste zoo'n uilskuiken zoo'n
prachtige vangkans.... maar ja, dat zijn van die dingen des levens,
die voorkomen. Als je cricket speelt, moet je daarop zijn voorbereid.
Om kwart over zes was het spul afgeloopen, en met een prachtig
roodgebruind velletje zonk ik. in de kleedkamer neer. Het was m'n
eerste cricketmiddag. Werkelijk, cricket lijkt me een mooi spel toe.
Maar onze experts hebben ons toch niet voldoende ingelicht. Ik kan,
evenals zij, ieder aanraken te gaan cricketen. Maar geef hun tege
lijker tijd de volgende wenken:
1. Tracht op slinksche wijze bij de één of andere maatschappij een
verzekering tegen zoekraken van ledematen af te sluiten!
2. Verwonder je er niet over, als je na den wedstrijd een stuk of
wat vingerkootjes mist. Het is je eigen schuld. Een flink geslagen
bal moet je nooit met een paar vingerkootjes trachten tegen te hou
den. Laat het ding liever gaan!
3. Als je fielden moet, zorg dan, dat er een paar aardige ken
nisjes van je aan de lijn liggen. Dat geeft je wat afleiding, en ze
kunnen je athletische slankheid en capaciteiten in volle ontplooiing
bewonderen.
N.B. Over het batten kan ik geen inlichtingen verstrekken. Dat
deed alleen de tegenpartij
(Overgenomen uit „Cricket").
205
