Onze jongste internationals.
Ian Schubert (links) en Henk Blomvliet, onze beide nieuwste internationals.
Wij wenschen hen nog vele interlandwedstrijden toe.
eenige Ajacied in het Nederlandsche elftal, nadat Jan Diepenbeek
zijn laatste „cap" veroverd had op 17 Februari 1935 (HollandDuitsch-
land: 23). Nog verder moeten we teruggaan, willen we drie Ajacie-
den tegelijk als international zien en wel tot 10 December 1933, naar
den prachtigen strijd te Amsterdam tegen Oostenrijk, waar Diepen
beek, Anderiesen en Mulders de eervolle 10 nederlaag tegen het
Wunderteam van Hugo Meisl meemaakten.
Zonder de andere eerste elftal-spelers ook maar iets te kort te
doen, willen wij hier toch even vastleggen, dat drie onzer beste
spelers door den strijd tegen de Hongaren een verdiende belooning
kregen voor hun niet geringe voetbal-capaciteiten. Ook Wim Ande
riesen, want onze aanvoerder werd in dezen strijd belast met de
captaincy van het Nederlandsch elftal, een onderscheiding, waarover
wij ons allen verheugden en die Wim, ook wat zijn mentaliteit betreft,
ten volle toekomt.
Over de keuze van Blomvliet en Schubert hebben wij ons na
tuurlijk allen verheugd en hoewel zij zeker niet meer tot de aller
jongsten behooren, de veteranen-leeftijd is toch ook nog zeer ver af,
zoodat de mogelijkheid bestaat, dat zij beiden op 26 Februari te
Rotterdam de eerste schrede hebben gezet op een langen interna
tionalen weg.
Het is anders wel merkwaardig, en het pleit zeker voor beider
voetbalgaven, dat zij als international debuteerden op een plaats,
waar zij pas in latere jaren op zijn terecht gekomen. Voor Blomvliet
verwondert dat eigenlijk nog het minste, want welke plaats in het
