Team-spirit wint het van
Hoogeschool-voetbal.
VLOKKIE'S INDRUKKEN VAN AJAXFEIJENOORD
OP ZONDAG 22 JANUARI 1939.
Vijf-nul!!
V ij f - n u 1
Daverende cijfers, die geen broodetende voetbalprofeet ooit zou
hebben durven voorspellen. Des morgens begon het met het berichtje
in het ochtendblad: „twee invallers" bij Ajax.en vele trouwe Ajax-
supporters zonk de moed tot aan de voetzolen! Doch bij Wim Ande-
riesen c.s. bleek, al direct na de eerste vijf minuten van dezen vol
bravour gespeelden kamp, dat er iets erg dik in orde was. Er moet
dan ook een luide of een stille afspraak geweest zijn tusschen de
rood-witte representanten van dezen dag: overwinnen! En geen
enkele onzer „dappere strijders fier en koen" zette den strijd in, dan
met dat overweldigende élan, waarop wij vroegere jaren geabon
neerd waren. Kort en goed: Feijenoord werd glad overdonderd en
overspeeld en het beroemde hoogeschool-voetbal van Puck van Heel
moest het afleggen tegen onze spirit plus onze eigen wetenschappe
lijke kennis van het spel, die o.a. bij Wijngaarden op een manier voor
den dag kwam, die voetbalkenners hebben doen genieten.
Het is een zeldzaam aantrekkelijke wedstrijd geworden, ondanks
de zware bespeelbaarheid van het veld. Ik heb den indruk, dat
Feijenoord behalve aan ons brio-spel ook bleef vastkleven in
den modder van Watergraafsmeer, die als oude getrouwe van Ajax
ook dezen dag niet wenschte te ontbreken. Doch de terreingesteld
heid is geenszins een excuus voor Puck en zijn mannen. Het zat
ergens anders: de machine ging bij Feijenoord niet soepel, kon dat
ook niet, omdat de olie der geestdrift mankeerde en stroefheid ver
oorzaakte, den heelen wedstrijd door.
Overigens moet mij van het hart, dat die enkele vleugjes van op
leving bij Feijenoord, die wij dan toch nog konden zien, even zooveel
bewijzen waren van het technisch-kunnen van deze ploeg. Wat een
genoegen voor mij, dat ik, vóór mijn vertrek naar het buitenland,
een zóó glorierijken dag dan toch nog heb kunnen meemaken. Het
was in alle opzichten ouderwetsch-daverend! Daar stonden weer die
popelende duizenden en wierpen hun scherts over eikaars hoofden,
totdat de grillen van het bruine monster ze vastklemden in gespan
nen aandacht. Arme Rotterdammers, arme schare supporters, die toe
ters, vlaggen en herrie-makende ingrediënten stilletjes opgeborgen
moesten houden.
Doch gelukkige Mokelingen, die dansen, stampen en brullen kon
den, omdat de eene goal na de andere achter van Male verdween.
Het was wél ongelijk verdeeld en wél gingen vrouwe Fortuna en
de Amsterdamsche Stedemaagd symbolisch gesproken arm in
arm!
Wat 'n gloriedag! Wim, je hebt je ploeg in dezen wedstrijd weer
een voorbeeld gegeven, waaraan we nog langen tijd zullen terug
denken en waarop ik lang zal kunnen teren. Indien je dit bezielende
spel zoudt kunnen volhouden, zal geen enkele zege je ploeg meer
ontgaan en dan.... hoor ik over enkele maanden misschien toch
nog, dat de kampioensvlag geheschen is! Maar ook zonder dat is
deze dag voor ons allemaal onvergetelijk. Ajax, het oude Ajax, kwam
weer eens duchtig voor den dag en het verheugende daarbij is, dat
123
