Feyenoord's zege op Ajax.
In de reeks van wedstrijden, waarin Ajax en Feyenoord elkaar fel
bekampten, viel er voor den echten voetballiefhebber altijd véél te
genieten. Tusschen de vele wedstrijden door, waarin de spelers het
nu eenmaal méér van hun lichaamskracht, dan van hun technische
capaciteiten moeten hebben, was een wedstrijd van het puikje van
Rotterdam en Mokum steeds een lichtpunt, dat de maniakken van het
Zóó stormachtig ging het af en toe voor het Fe Yenoord-doel toe: Bijl ligt
op den grond tusschen v. d. Heide en v. Heel in; rechts v. Wijngaarden.
(Cliché De Telegraaf).
trap-maar-raak-voetbal duidelijk aantoonde, dat ons mooie voetbal
spel toch ook wel anders gespeeld kon worden.
Helaas, deze wedstrijd is een groote dissonant geworden, en zon
der de schuldvraag aan te roeren, wil ik enkel maar hopen, dat de
eerstvolgende ontmoeting in Amsterdam weer in het teeken van de
techniek, snelheid, schotvaardigheid etc., maar bovenal „Fair play"
zal staan. Clubs als Ajax en Feyenoord hebben nu eenmaal hun
„standing" op te houden.
En nu de wedstrijd.
Het waren wel twee opmerkelijk verschillende speelhelften. Voor
de rust was alles koek en ei, een echt lauw partijtje, zoodat iedereen
zich verbaasd afvroeg of hier nu wel de meest technisch spelende
ploegen tegenover elkaar stonden. Al was Feyenoord dan ook meestal
aan het woord, en viel b.v. het spel van den Feyenoord-linksbuiten
zéér te loven, er zat toch geen cadans in de ploegen en het geheel
hing min of meer als droog zand aan elkaar. Na tien minuten spelen
maakte onze verdediging een ernstige fout, een vrij onschuldig
lijkende combinatie tusschen Linssen en Kantebeen werd besloten
door een voorzet van Kantebeen. Vente kreeg den bal in zijn bezit,
onze achterhoede vergat blijkbaar aan te vallen, een tam schot volgde
en over de handen van doelman Keizer heen, verdween de bal in
4
