A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 185
niet kennen. Wij hadden de wensch te kennen gegeven
een krans te leggen op het graf van den Onbekenden
Soldaat. Dit is in de historie van Letland de eerste maal
dat een dergelijk verzoek door een Buitenlandsche ver-
eeniging was gedaan. En het werd daarom op buiten
gewoon hoogen prijs gesteld. Het is dan ook een zeer
aangrijpende plechtigheid geworden. We werden daar
ontvangen door een Majoor van het Letlandsche leger,
welke ons verzocht onze namen te schrijven in een boek.
Een klok werd geluid en gedragen door Jan Elzenga en
Piet van Reenen, werd de krans naar de bestemde plaats
gebracht. Marius Koolhaas bracht den krans aan den
voet van het standbeeld en 1 minuut stilte werd in acht
genomen. Met deze daad hebben we de harten der
Letlanders gestolen.
Des middags begaf een ieder zich ter ruste om zoo
fit mogelijk voor den wedstrijd van Vrijdagavond te
zijn. Des avonds bezochten we de Olympiade-film en
we kunnen niet anders zeggen, dan wat Leni Riefen-
stahl hiermede gepresteerd heeft, buitengewoon is.
's Nachts om half 1 hebben Jan Elzenga, Marius
Koolhaas, Arie de Wit en Jac. Reynolds, Dick Been
van den trein gehaald, welke pas een paar dagen later
kon vertrekken. Hij zag er goed uit, zoodat ook hij van
de reis geen nadeel heeft ondervonden. Een paar
jongens, zooals Van Wijngaarden, Steunenberg en
Steenhagen sukkelen wel een beetje met de maag. Doch
over het algemeen mogen we niet ontevreden zijn, zoo
dat we vol goeden moed zijn voor de komende wed
strijden.
Riga, een stad van 450.000 inwoners is net als een
groote stad bij ons. Er zijn natuurlijk verschillen, doch
die vinden we overal. Slagers-, grutters- en delicatessen-
winkels vindt men er haast niet, doch alles wordt ver
kocht in vier heele groote Markthallen. Daar ziet men
heele varkens naast erwten en boonen verkoopen. Het
valt op hoe goedkoop het eten daar is. Een kilo prima
roomboter kost slechts 0.90 en een groote flesch melk
0.05. Voor onze huisvrouwen om van te watertanden.
Een vuilnisman is daar ook niet. Alle arbeid, wat de
straat betreft, wordt door vrouwen verricht, die echter
doorloopend werk hebben, want het is bar zooveel
paarden als hier nog zijn. Alle tractie is dan ook bijna
uitsluitend die van paarden. Het verkeer is geluidloos,
d.w.z., wat bij ons na 10 uur geldt, is hier voor den
geheelen dag van kracht. Alleen signaal in geval van
nood.
Het voetbal in Letland is ingedeeld in een hoofd
klasse en 5 1 e klassen. De onderste van de hoofdklasse
degradeert automatisch naar de le klasse, terwijl de
5 nummers 1 van de eerste klasse, spelen om 1 plaats
in de Hoofdklasse. De stand in deze Hoofdklasse is
momenteel:
1. Olympia Libau met 21 punten en 3 verl. punten.
2. Rigas Futbola Klubs (RFK) 14 6
3. Armyas Sporta Kluba (ASK) 12 8
4. Rigas Wanderers 11 11
5. Hakoah 11 13
6. Univerzitates Sports 8 16
7. Jelgavas Aizanger 0 22
Kampioen is dus Olympia Libau welke met Jelgavas
Aizanger de eenige club is, welke niet uit Riga komt.
Onze eerste tegenstander staat dus op de 3e plaats,
doch moet nog twee wedstrijden spelen, n.l. tegen R.F.K.
en Riga Wanderers, zoodat als ze beiden zou verliezen,
ze nog één plaats zou zakken. Wat echter niet waar
schijnlijk is. Het seizoen begint hier 1 Augustus tot
15 September, waarna de 2e helft, in verband met de
strenge winters, 1 Mei aanvangt.
We hebben gisteren aapje gereden. Het aapje is het
vervoermiddel van Riga. Aldus, ik zou haast zeggen,
heele verhuizingen, verricht men per aapje. Toen we ons
dan een uur hadden laten rondrijden, moesten we
afrekenen. No. 1 vroeg 2 lats (70 ct.), no. 2 vroeg 3 lats
en no. 3 en 4 ieder 4 lats. Toen we hen echter ieder 2y2
lats gaven vielen ze haast van den bok van beleefdheid
en dankbaarheid. Wel een bewijs dat ze niet zoo erg
goed in rekenen zijn. Nog een eigenaardigheid van Riga.
Als men op straat b.v. een klein snippertje papier gooit
en het wordt gezien, dan krijgt men onmiddellijk een
boete van 1 Lat. Het voetgangersverkeer is goed ge
regeld. Men heeft overal tusschen 2 rijen spijkerkoppen,
overgangen, waar men niet mag oversteken vóór de
verkeersagent het teeken geeft.
U zult opmerken dat ik alles zoo'n beetje doorelkaar
werk wat deze reisbeschrijving betreft. Dit baantje,
wat ik geheel vrijwillig op mij heb genomen, is echter
buitengewoon moeilijk, doch naar ik hoop, dankbaar
tevens. Ik maak mijn notities en werk die 's avonds uit.
Bovendien ben ik geen Dolf Desmit, die dat werk zoo
uit zijn mouw schudt. Dit ter verontschuldiging als het
geheel U soms tegenvalt. De jongens hebben getracht
souvenirs te koopen. Deze zijn hier echter schrikbarend
duur. Dus achterblijvende verloofden en moeders, als
Uw jongens soms niets hebben meegebracht, dan weet
U nu de reden. Wat te zeggen b.v. van een zeer een
voudig koektrommeltje waarvoor men bij ons misschien
18,5 ct. betaalt en hier 3 Lats. Dat is heel erg duur,
nietwaar. Daarom weet ik zeker dat U zelfs de kleinste
kleinigheid zult weten te waardeeren.
