'mmmmmmmm/mmmmw/mmm
TAFELTENNIS.
A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 123
er om durven wedden, dat het nooit of te nimmer goed
kan gaan".
,,Ik accepteer je weddenschap" antwoordde ik ge
durfd, ik wed om een fijn dinertje, dat wij een jaar lang
goede vrienden zullen blijven, zonder meer".
Even wachtte Nel, toen stak ze mij haar fijn ge
vormde handje toe.
..Accoord, om een fijn dinertje, doch dan een vriend
schap met alle vrijheden daaraan verbonden, hebben we
lust om samen uit te gaan, goed, maar denkt een van ons
zijn avond anders te moeten besteden, dan geen scheeve
gezichten".
U begrijpt, dat ik de weddenschap oogenblikkelijk
definitief afsloot, het gezelschap van het voor mij liefste
meisje op de wereld was in ieder geval voor een jaar ge
prolongeerd.
Nadat ik vijf maanden lang mijn liefde als vriendschap
was blijven kwalificeeren en iedere uiting van grootere
toegenegenheid als een held had weten te onderdruk
ken, werd ik plotseling door de Firma voor een paar
maanden naar Amerika gezonden. Dat ik veel en lang
aan Nel zou schrijven, is iets wat voor mij als een paal
boven water stond.
Alles ging verder goed, totdat ik juist een paar dagen
voordat ik weer naar Holland terug zou keeren, een brief
kreeg van mijn ouden vriend Jan, welke mij het volgende
mededeelde:
Beste Wim,
Zooals je misschien wel weet heeft het Bestuur van
onze tennisclub mij destijds verzocht, om tijdens je
verblijf in Amerika tijdelijk de opengevallen plaats te
komen innemen.
Na rijp beraad je weet de geschiedenis met Nel
heb ik dit gedaan, en moet ik je nu even mededeelen, dat
ik buiten eenige minder belangrijke sportsuccessen, een
ander en wel een veel mooier succes behaald heb, een
succes, dat je als goed vriend zeker naar waarde zal
weten te schatten.
Ik heb het namelijk eindelijk zoover, dat ik mij morgen
met Nel ga verloven, en dat mijn destijds door jou zoo
zeer gelaakt agressief optreden thans al in de praktijk
gebracht is. Ik wil besluiten met je ook de hartelijke
groeten van Nel te zenden, en rekent zij er vast en zeker
op de weddenschap van je te winnen, daar zij er van
overtuigd is, dat je ook in de toekomst als goed vriend
in ons gezelschap zal blijven vertoeven.
Hopende je spoedig in blakenden welstand te mogen
ontmoeten, als steeds je vriend, Jan.
JAMES.
P.S. Namen e.d. zijn gefingeerd, ik sta zelf volkomen
buiten deze affaire.
M. H.
De mij geboden gelegenheid om iets te schrijven over
Tafeltennis in het Ajax-clubblad, heb ik met beide
handen aangegrepen. Ik wil dan ook in de eerste plaats
namens den A.T.T.B. vooral de Heeren de Jongh en
J. Schoevaart danken voor de buitengewone mede
werking en verzorging van onzen demonstratiewed
strijd op den laatsten Ajax-clubavond. We hadden
werkelijk zoo'n groote belangstelling niet verwacht, en
is dit nogmaals een dubbele aansporing voor ons, veel
Propaganda te maken voor tafeltennis bij voetbalclubs.
Aan de spanning op de gezichten van de toeschouwers
was duidelijk te lezen dat het spel hen boeide. Ik geloof
dan ook wel dat diegenen, die vóór deze demonstratie
nog geen behoorlijken wedstrijd zagen, en alleen den
naam kenden van ping-pong en kinderspelletje, nu wel
tot een ander inzicht zijn gekomen.
Op de interessante vraag, gesteld op dezen avond
door een der Ajax-leden, of tafeltennis een goede
training zou zijn voor voetballers, kan ik hierop ant
woorden dat in Engeland bij diverse groote Prof Clubs
tafeltennis beoefend wordt als training. U heeft ook wel
duidelijk kunnen zien, als het spel gespeeld wordt zoo
als het behoort, dat alle spieren des lichaams gedurig
in beweging zijn. Natuurlijk vooral voeten, beenen,
armen en handen. Vooral een goed ontwikkelde pols
geeft een grooten doorslag. Deze is noodig bij het
varieeren van iedere back- en forehandslag. Duidelijk
demonstreerde deze goede eigenschap onze Neder-
landsche kampioen, de jonge 17 jarige Amsterdammer
Cor du Buij, die persoonlijk zoo'n aardig resultaat had
op de wereldkampioenschappen in Londen.
De meeste tafeltennissers in Nederland spelen beter
fore-hand, dan met hun back-hand. Een goed speler
heeft dan ook beide noodig. Interessant is dan ook nog
even te memoreeren, dat bij de wereldkampioenschappen
verleden maand bij de finale heeren, een bal terug
geslagen werd van 9 meter achter den tafel. U kunt
begrijpen wat een kracht daarachter gezet moet worden,
en hoeveel tactiek en training hiervoor noodig is om
zoo'n bal weer goed te retourneeren. Aardig is nog te
vermelden dat bij deze finale in het Wembley Stadion
20.000 toeschouwers aanwezig waren. Ik zou U nog
meer kunnen vertellen, doch de toegestane ruimte laat
dit niet toe. Echter hoop ik op de toezegging van de
Heeren Schoevaart en De Jongh nogmaals gelegenheid
tot demonstreer en te krijgen. Ajacieden voor ons tafel
tennissers was deze korte kennismaking met II een
prettige en onvergetelijk» Hope we meet us soon again
L. HORN Jr. Voorz. A.T.T.B.
