'mmmmmmmmmmmmmamma
ZONDAG 20 FEBRUARI 19B8.
AJAX-VoUoCc 4-3„
WIM ANDEMESSEN.
A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 117
Ons elftal heeft op het nippertje revanche genomen
voor de in Den Haag geleden nederlaag door V.U.C.
met 43 te overwinnen. Deze overwinning is ons aller
minst cadeau gegeven en er is strijd van het begin tot de
laatste minuut geweest. Naast den strijd was er spanning
al zag het er in het begin in 't geheel niet naar uit, dat
er zoo hard gewerkt zou moeten worden. Wel waren
er eenige watervlugge aanvallen op ons doel geweest,
maar met een vrij vlug behaalde voorsprong van 20
leek de zege wel binnen.
Niets is echter minder waar geworden, want toen
begon de strijd eerst recht en het is een wedstrijd ge
worden, zoo snel en van zoo'n goed gehalte als wij, mis
schien D.W.S. uitgezonderd, dit seizoen nog niet
mochten beleven. Onze tegenstanders kunnen wij met de
vernieuwing van hun ploeg complimenteeren. Dit is
inderdaad een elftal, dat uitstekend voetbal speelt met
een technische en vaardige voorhoede, waaraan elke
tegenstander de handen vol heeft.
Onze ploeg heeft zich na de nederlaag tegen V.S.V.
weder goed gerehabiliteerd. De vier doelpunten der
voorhoede mogen er weer zijn, terwijl wij de drie tegen-
goals onze achterhoede niet zwaar kunnen aanrekenen,
al was het eerste doelpunt door actiever ingrijpen moge
lijk te voorkomen geweest. Dit tegenpunt is o.i. de
oorzaak geworden, dat de strijd zoo fel is geworden,
want onze gewijzigde voorhoede met Piet van Reenen
op de middenvoorplaats begon met goed opgezette aan
vallen, waarbij Bijl, Aukema en Blomvliet prachtig
gebruik maakten van het uitstekende spelverdeelen van
van Reenen. Twee prachtige doelpunten waren het
resultaat van goede combinaties en de wijze waarop die
voorsprong verkregen werd beloofde groote over
winningskansen. De bewegelijke V.U.C.-voorhoede
bracht echter door een afgemeten voorzet van van
Gelder het onzekere element in het Ajaxoptimisme
en toen een oogenblik later de Gebroeders de Harder
door de lijn LooisDiepenbeek sneden waren onze over
winningskansen tot nul gereduceerd. Twee minuten later
deed Aukema uit een voorzeti van Blomvliet de hoop
herleven. V.U.C. gaf geen krimp en zoowel ons doel,
als dat der tegenpartij beleefde hachelijke momenten,
doch gescoord werd er niet meer, zoodat de rust ons een
32 voorsprong gaf.
De rust had beide partijen zoo mogelijk nog meer
geïnspireerd want terstond ging er van alle spelers een
groote activiteit uit. Onze voorhoede zwoegde voor een
verqrooting van den voorsprong, maar door het spel
veel te kort te houden, mochten de gevaarlijke aanvallen
geen succes opleveren. Vele malen meende het publiek,
dat geheel opging in dezen strijd, voor een doelpunt te
kunnen juichen, maar evenzoovele malen bracht een ver
dediging redding. Het duurde nog 17 minuten alvorens
van Reenen door een tergend ,,rollertje" den stand op
4—2 bracht. Dit had tot gevolg, dat V.U.C. het tempo
nog wat verhoogde en den Ajax-aanhang meerdere
malen tot vertwijfeling bracht. Het kon niet uitblijven
en toen er nog 20 minuten te spelen waren maakte de
snelle linksbuiten van de Hagenaars er 43 van. De
strijd werd nu bepaald opwindend en noopte scheids
rechter Welzenes meermalen tot een waarschuwende
vingerwijzing. Jammer was het, dat die vinger ook wees
op onzen allroundspeler Henk Blomvliet, die naar wij
meenen veel meer kan bereiken door een tegenstander
te ontloopen, dan zijn weg te zoeken via een tegen
stander. De V.U.C.-ers, die zich aan een te zware speel
wijze schuldig maakten, mogen beseffen, dat hun ploeg
met deze speelsterkte die middelen niet noodig heeft.
Werd het spel door eenige free-kicks zoo nu en dan
onderbroken, de spanning werd er zeker niet minder
door, iedere duim gronds werd bestreden en beide
doelen, zelfs de doellijnen, kwamen in gevaar. Gedoel
punt werd er echter niet meer en bij het laatste fluit
signaal mochten wij ons eerst in het bezit van de beide
punten rekenen. Aan ons elftal komt groote lof toe voor
het winnen van dezen wedstrijd. Er is gespeeld met veel
élan en den wil om te winnen. Onze tegenstanders heb
ben ons verbluft door de frischheid en de techniek van
hun spel. Van dit elftal kan de vereeniging V.U.C. nog
veel pleizier beleven en voor het Nederlandsche voetbal
is deze hernieuwing een hoopvol teeken. d. J.
Het is alweer dat wij Wim Anderiessen in ons orgaan
kunnen memoreeren door zijn hernieuwde verkiezing
op de spilplaats in het Nederlandsch elftal, dat Zondag
a.s. onze nationale kleuren gaat verdedigen tegen België.
Een eigenaardige lijn teekent de voetballoopbaan van
dezen eminenten speler toch. Vóór zijn vaste opname
in het Nationale team geloofde Wim zelf dat hij niet de
aangewezen man voor de spilplaats was en werd hij
telkens verkozen boven een ander en thans, nu hijzelf
reeds ruim een jaar lang zijn plaats aan een ander
wenscht af te staan komt men nog steeds op hem terug.
Een bewijs, dat men zijn kwaliteiten als voetballer en
als sportman nog niet kan missen. Het moge hem tot
kracht zijn in den zwaarsten strijd, welke ons land op
voetbalgebied dit jaar wederom tegemoet gaat.
