mmmmmmmmmmmmmmmtm
P. S.V.-AJAX 2=3.
ZONDAG 21 MAART 1937.
NAAR DB LICHTSTAD
IN HET DONKERE ZUIDEN.
A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 133
Onze achterhoede heeft het in dezen kamp niet al
te zwaar gehad. Diepenbeek stond op grandioze wijze
te maaien en het is heel zelden, dat deze speler iets
verkeerds doet. Vandaag was hij er goed in.
Van Go-Ahead niets dan goeds, wat de half-linie en
verdediging aangaat. Het is de vraag of de eerste bal
voor Leo Halle te houden was. 'n Kluit modder is nog
geen bal. Zoo'n glibberprop vliegt langs uit je toppen.
Het schot was hard en het kwam uit een spelpositie,
om te likkebaarden. Een mooi doelpunt, dat oud en
jong, ook in den Ajax-staat vergrijsden, deed hoede-
zwaaien en% cancanneeren. Wat blijven we jong, bij
wedstrijden als Ajax-Go Ahead!!
Spijtig, dat Eekhuis natrapte en uit het veld moest.
Heel jammer, want al viel hier en daar 'n free kick,
zoo hard was het spel toch niet. Maar v. Moorsel is
een rechtvaardig mensch en het moest. Jammer!
Op de eivolle tribune (ik weet niet meer op wiens
schoot ik zoo ongeveer zat), zagen we een eerste helft
van een spelgehalte, dat een mensch goed deed. Waar-
achtig, dat was voetbal van de bovenste plank. Keurig
en technisch ,,af" was onze aanval, doch even safe
stond het achtertrio van geel-rood klaar om het gevaar
af te wenden. Toch was er een gedecideerde Ajax-
superioriteit en er moesten goals komen. Er zaten er
veel meer in de lucht, dan er uitgevallen zijn, doch ten
slotte is Halle spil er ook nog, om van Leo (een fijnen
keeper, dat moet toch iedereen toegeven) niet te spre
ken. Deze reus heeft het ons niet gemakkelijk
gemaakt.
Met 1—0 rust waren we safe als de bank, dachten
we. Maar jawel, daar kwam een paar minuten na de
rust, de eeuwige ontgoocheling en wie nu schuld heeft,
willen we maar niet weten, doch, het leek op een
cadeau (1 1).
Ik kan niet zeggen, dat het na de rust mooier spel
geweest is, doch de spanning droop van de tribune
af. Het Ajax-legioen zag blauw, evenals de spelers
blauw waren, doch Schubert zorgde met zijn kop voor
de emotie. Toen het 21 was, verwachtte ik 4—1.
Vooral van Stam, die langs de linker-verdediging tip
pelde als 'n hazewind, had ik 2 goals verwacht, maar
het was telkens een paar centimeters mis. Geluk had
den we niet, in die periode en daarom is het geen
éclatante overwinning geworden, alhoewel geen mensch
zich daarover verwonderd zou hebben.
En het vreugdige is, dat ik onze ploeg een beste
kans geef op de kroning, straks in Mei. Natuurlijk, we
zullen er nog wel eens van langs krijgen, doch Wim
Anderiesen heeft 'n moreele plus door zijn eerste
victorie, waarvoor ,,alle elf" mede een pluim ver
dienen.
Monotoon ratelen de wielen van den Diesel. Wij
zijn op weg naar de lichtstad in het donkere Zuiden...
Wij gaan den strijd om den gouden plak continuee-
ren. Vandaag zijn de mannen van Sjefke van Run aan
de beurt... „The big match of the season"... P.S.V.—
Ajax... „that's a thrill". Wat zal het worden?
Utrecht... en Piet van Reenen zijn synoniem. De
trein stopt. Op het perron staat een klein manneke.
Piet van Reenen. De trein stopt voor hem, maar dan
ook voor hem alléén. Zegt U iets?
Monotoon ratelen de wielen. Voort raast de blik
ken doos. P.S.V.-Ajax... P.S.V.-Ajax... zingen de
wielen van den deftigen Diesel. Voorheen zongen de
onderdanen van het ijzeren boemeltje „naar Mokum
toe". De tijden veranderen.
In den trein is het rustig en warm... zoo warm, dat
dokter Terwen, zorgzaam als altijd, de temperatuur
gaat opnemen en laat ventileeren. Je beroep laat je
toch nooit los...!
De spelers zijn schijnbaar doordrongen van de taak,
die hen wacht en zijn opmerkelijk kalm. Hier en daar
speelt men bridge. Ik zie aan diverse geïmproviseerde
tafeltjes klaveren spelen. Klaveren is de kleur van de
„mazzel". Een gunstig voorteeken...
Eindhoven... Het machtige gebouw van Philips kijkt
op ons neer, als het booze oog. Wacht maar bi-arlita...
we zullen je wel klein krijgen...
Wij zitten op de tribune en kijken naar een heer in
geel-zwart shirt, dewelke op allerlei mogelijke- en on
mogelijke manieren probeert zijn nek te breken, hetgeen
hem niet gelukt. De Philips-Harmonie speelt fanfares.
De heer van daarnet gaat met z'n pet rond. We lappen.
Zoo slaan wij den tijd dood.
2 uur 30... Eindelijk wordt afgetrapt. P.S.V. valt
aan. Van Kooyk kegelt Dik Been omver en en passant
den bal in het Ajax-net. 1-0 voor P.S.V. Dit is sensatie
van den eersten rang. Maar v. Kooyk bewijst hiermede
zijn club een zeer slechten dienst. Ajax weet nu meteen
uit welken hoek de wind waait en stelt zich hierop in.
De strijd wordt buitengewoon hard. In de dagbladen
noemt men dat „enthousiast spel"... Kwestie van smaak
en bekijken... en je zit zoo lekker veilig aan den kant...
