%l 15 steeds op h
B. S. A.
ASBEEK BRUSSE, Borneostraat 8-10 en 12
indien^Mee^i
ELKA,
PAG. 130 - A J A X CLUBNIEUWS
en voor hij zijn fout kon herstellen was de bal al in het
bezit van v. Kooyk, die met een sneltreinvaart op Kei
zer afstoof. Even een aarzeling in onze achterhoede,
een doffe knal, en onder den uitvallenden Keizer door
verdween de bal in het uiterste hoekje. Ik had een
plaatsje juist achter dit doel en niet spoedig zal ik de
verslagen gezichten van mijn clubgenooten op dat
moment vergeten. Maar gaf dit inderdaad mooie
doelpunt aan de P.S.V.-aanhang reden tot eindeloos
gejubel, onze mannen leek het uit een beklemming
wakker te schudden, want nu ontbrandde een strijd
zóó heftig en fel, en van zoo n achttienkaraats gehalte
als men maar zelden op de Hollandsche velden ziet.
Twee verschillende strijdmethoden, aan de Philips-
zijde vaart, tempo en durf, somwijlen bij het roeke-
looze af, aan de Ajax-zijde prachtig zuiver samenspel,
afwisselend kort en lang door prachtige centers van
Anderiesen, Van Reenen en Schubert. Dat Schubert
een groote aanwinst in onze voorhoede is, bleek nu
wel overduidelijk, z'n meesterlijk terugspelen op de
halfbacks, z'n fijne centers naar 'v. Wijngaarden en
dan zoo'n „over de heele-lel" naar de rechtsbuiten,
waren een lust voor het voetbal-oog, terwijl ook zijn
uitmuntend kopwerk steeds een gevaar voor de tegen
partij is. Stam had in Peters een half van groote klasse
tegen zich, die hem bijna niet aan den bal liet komen.
Toch zou de gelijkmaker van onze rechtervleugel
komen; Anderiesen gaf een van z'n lange afgepaste
centers naar onzen kleinen man, die direct het leder
doorgaf naar den pijlsnellen Van Reenen. Wel trachtte
Boumans Piet bij zijn shirt vast te houden, maar als
een zwaluw schoot onze centervoor gelijk met Van Run
door. Sjef trachtte met al z'n energie het leder terug
te knallen, maar via den aanstormenden Van Reenen
verdween de bal in het Philips-doel.
Nu volgde een waar pandamonium. Offside brulden
de Eindhovenaren en penalty en goal brulden de aan
wezige Amsterdammers. Scheidsrechter Boerée, blijk
baar niet geheel zeker van zijn zaak, confereerde nog
even met den neutralen grensrechter, die pertinent naar
het midden wees. Zelf was het me, daar ik achter de
andere goal zat, absoluut niet mogelijk de eventueele
buitenspelpositie van v. Reenen te constateeren, zoo
dat ik er mij wel van onthouden moet zelf een oordeel
te vellen, maar wel had ik gelegenheid mij weer eens
te ergeren aan de onfeilbare rechtspraak van „Jan
Publiek", die het geval alweer bekeken had. De diverse
Salomo's oordeelen vermeld ik maar niet, maar ook
in het Zuiden zitten blijkbaar de beste fluitisten aan
den kant. Even was P.S.V. uit haar evenwicht gesla
gen, maar dat duurde toch maar even. De onzen kwa
men weer onstuimig opzetten, Schubert kreeg den bal
keurig aangegeven, hij nam den half, een schijnbe
weging of hij naar het midden zou spelen, een mooie
center naar Van Wijngaarden, een hooge voorzet, v.
Reenen maakte een luchtsprong en hoog in het doel
verdween het bruine monster. Een pracht-goal.
Denk nu niet dat P.S.V. bij de pakken neer bleef
zitten, want juist dit doelpunt was olie op de laaiende
geestdrift van de Zuiderlingen. Visser, de linksbuiten
van P.S.V., loste weer een paar venijnige knoerten, die
Keizer zoo „ijskoud" verwerkte, dat mijn hart een
angstroffel sloeg en toen even daarna Diepenbeek een
vrijen bal te zacht op Keizer terugspeelde, was de
komeet Van Kooyk nog eerder bij den bal dan Gerrit,
maar de laatste kon nog net wegwerken. Maar de rust
stand was en bleef 2-1 voor Ajax en het was een ver
ademing toen de kranige geuniformde en marcheeren-
de Philips-harmonie het terrein in bezit nam en met
een daverende marsch de bijna ondragelijke spanning
even wegblies.
De tweede helft leek een getrouwe copie te worden
van de eerste. P.S.V. begon weer met een alles over
donderend roffelvuur, alleen een goed spelkenner be
gon een kentering te zien. Ajax ging er nu echt schik
in krijgen en we zagen een paar staaltjes van schitte
rend aanvalsspel. De bal vloog van voet tot voet en
Van Reenen en Van Wijngaarden lieten duidelijk hun
extra-klasse zien. Blomvliet kreeg een dot van een
kans; „Kledder" net naast. Wanhopig streek hij langs
z'n coiffure, maar toen hij; na ongeveer 10 minuten
spelen weer „zoo'n hondje van een bal" voor z'n pan
toffel kreeg, peerde hij het donkerbruine geval in de
uiterste hoek en gaf Boumans geen schijn van kans.
Zelf dacht ik nu het zaakje wel bekeken, maar de
eenigszins verflauwde energie laaide potdorie alweer
TOER-, EN RACERIJWIELEN, TANDEMS
EIGENBOUW RIJWIELEN
RUIME SORTEERING A GEMAKKELIJKE CONDITIES
TEVENS FERSTE KLAS REPARATIE-INRICHTING LASSCHERIJ MET VAKSCHOOL
