BRIEVEN UIT WASSENAAR
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
A J AX CLUBNIEUWS - PAG. 71
MARIUS KOOLHAAS jubileert
De feestavond in Krasnapolsky op
Donderdag 12 November 1936.
FEESTVIEREN met duizend menschen is een
massaprobleem. Ieder komt feestwaarts met zijn
individueeele voorstelling van zaken en met zijn
persoonlijke verwachtingen. Allen komen voor hun ple
zier en daar heb je dan gelijk het probleem: het een
ieder naar den zin te maken.
Bij een avond als deze staat de feestcommissie voor
schier onoplosbare tegenstellingen: het kiezen tusschen
een uitvoerig amusementsprogramma met er tusschen
door een speech je op het feestvarken., dan wel 'n einde
loos huldigingsprogramma met een beetje pret als na-
disch.
De feestcommissie koos zeer terecht het eerste en
moest helaas, bij gebrek aan tijd voor voldoende voor
bereiding, den nog altijd gulden middenweg verzaken.
Want er had waarlijk vanavond iets meer verteld kun
nen worden uit het leven van Marius en Do, van dien
langen weg van 25 jaren door de Ajax-gebeurtenissen
heen. En er had wat minder gelevensliederd, buikge
sproken en. geclownd kunnen worden. De avond zou dan
meer een echte AJAX-avond geweest zijn, zooals op het
programma beloofd was. Enfin, we apprecieeren vol
komen den goeden wil van het klavertje-vier van Ege-
manSchoevaartElzengaVunderink, dat in ieder
geval een staaltje van hartelijk bedoeld werk heeft ge
toond en daarvoor, ieder op zijn manier, onzen dank
verdient.
Marius had overigens, buiten dezen avond, de volle
maat reeds geheel en al gekregen, want de belangstel
ling, die de Ajax-leden onzen voorzitter in den vorm
van cadeaux, bloemen, lekkernijen, enz., nog niet gespro
ken van bergen telegrammen en brieven, gedichten en
andere uitingen van respect, heeft aangedragen in deze
Novemberdagen, is kort en goed overweldigend geweest,
In de woning van Marius en Do vond ik deze tastbare
en verlokkelijke bewijzen van vriendschap torenhoog op
getast en het deed me goed te zien, hoe deze beide, in
hun hart eenvoudige en eerlijke menschen, deze goede
gaven ontvingen.
Het feest in Kras was dan het besluit van al deze
schoone dagen voor het echtpaar Koolhaas en een reeks
van artisten deed zijn best om ons bezig te houden.
De huldiging van Egeman viel wat onwennig tusschen
al deze clowneries en buikstemmerijtjes en achter zijn
prozaisch keukentafeltje stond Egeman voor 'n zware
taak. De sfeer had volop rood en wit moeten zijn met
veel dundoek en 'n toneel vol met Ajax-adspirantjes
blommen enzoovoort. Maar het ging alles zoo gauw en
voor we het wisten zaten we alweer voor Fantasio, die
bij elkaar een. uur lang leuk voor ons deed.
Het bal bracht vele momenten van sportief hollen in
polka's en buigingen uit den tijd van Maria Stuart of
daaromtrent.
Het ochtendgloren lag reeds over de stad toen de
laatste fuivelingen zich te bedde spoedden
Het zilver is gepasseerd.
Op naar het goud.
VLOKKIE.
Vijfentwintig jaren zijn dat al?
Kinderen, waar blijft de tijd? Ik had dat stelletje oud
jes, in feestviering bijeen, waarachtig eens graag be
keken. Het moet verheffend geweest zijn, deze keur der
veteranen-krukken om den zilveren jubileumskruik ver-
eenigd te zien. Saluut(zou mijn thans onuitgespro
ken tafelrede geklonken, hebben)saluut, edele
ouderlingen in de gemeenschap des kantoorvoetbals, laat
ons tezamen verheugd zijn en trotsch deze vijfentwintig
jarige, die wij gemeenschappelijk gepleegd hebben, aan
onze resp. hangbuikjes drukken. Geen mensch zou het
in 1911 geloofd hebben, dat deze 25-jarige een blijver
tje was, want edele tafelschuimers, gij allen, die ik thans
met lichtelijk gekromde ruggen en uitgedroogde velle
tjes over Uw glazen gebogen ziegij weet U te
herinneren, dat onze rozige baby aanvankelijk met zure
gezichten in haar luiertoestand aangekeken, werd
En nu? Onze zonen (als we die hebben tenminste)
zijn ons opgevolgd en wij, teruggrijpend in de duisternis
van onze zielen, voelen ons de pioniers, de bodemleg
gers, de grondvesters. Wij trotseerden kapotte brillen,
ruzies met gades en ploerterijen, wij voetbalden, voet
balden, voetbalden
Doch ik zou moeten ophouden, want door vermoeienis
overmand, zouden mijn geachte tafelridders, wier weer
stand na 25 jaren niet meer zoo je dat is, wel reeds
over en. in hunne glazen zijn ingedutSaluut, oude
getrouwen, saluut en gaat voort. Op naar de gouden
tooiselen van een vijftigjarig kantoorkrukkenvoetbal
leve de oprichters, leve de bond, leve de A.K.V.B.
D. K.