CRITIEKE MOMENTEN FEUILLETON SPAARBANK VOOR DE STAD AMSTERDAM mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm A J A X CLUBNIEUWS PAG. 69 HET is of Amsterdam op dezen Zondagmiddag plotseling genoeg heeft gekregen van haar levenden inhoud en daarom de menschen in massa's wil spuien. Een ware exodus heeft plaats. In alle denkbare middelen van vervoer en te voet beweegt de menigte zich voort, rijk en arm, jong en oud, allen met één doel, het terrein van de grootste voetbalclub in de Meer, die een thuiswedstrijd heeft. Bij den overweg wordt het al een tikje benauwd, zoo- dat tante Tram, die ouwe dame, niet verder durft en knikkebollend een straatje omsukkelt. De bus, moderner en dus brutaler, trekt zich van verkeerspuzzles weinig aan en zal de trampassagiers tot vlak voor het sport veld brengen. Er staat een lange rij van menschen aan het begin punt Tugelaweg te wachten. Vóórop een meneer in het zwart met een somber en streng gezicht, die zich zoo'n beetje voelt als een aanvoerder van een legioen krijgers. Het is hem aan te zien, dat hij straks niet zonder eenig vertoon gebruik zal maken van zijn recht om het eerst in te stappen. Dan komt tot veler opluchting een groote leege bus aangereden. Ging tot dusver alles volkomen regelmatig, nu echter is een inbreuk op den gewonen gang van zaken aan leiding tot moeilijkheden en ook tot deze bijdrage on der „Critieke momenten". Wat is de kwestie? De bus stopt n.l. niet, zooals het hoort, met den ingang aan het hoofd van de file, maar precies voor de staart. En dan komt de ellende. Een dikke en gemoedelijk uitziende man, die er het laatst is bijgekomen, vindt het blijkbaar te gek om nu ...de krukken gaan voetballen, anno 1911. Is er nog iets overgebleven van de kantoorkruk? Van de beroemde etage-pupiter uit den tijd onzer voor vaderen? Kantoorkrukken, kortweg krukken, dat waren symbolisch ,,pennelikkers", armzaligen, die met boek houden en brievenschrijven (met de ganzenveer en later met de Kroontjespen) schamele, verschrompelde, ver droogde, verveelde en vergeelde levens leden" Dat werd in 1911 anders. Er stond een nieuw ge slacht krukken op. De voetbalkrukken. Het stof werd afgeblazen, van meubilair en geest. Groote mannen- krukken deden groote daden. De kantoorkruk werd ver wisseld met de voetbalschoen. Er was geen houden meer maar meteen naar binnen te gaan en blijft, verlegen met zijn figuur, den chauffeur schaapachtig lachend aan staan kijken. De bestuurder, meenend, dat er opgeschoten moet worden, wenkt ongeduldig naar den dikkerd en noodigt hem met een minzaam: „beleef ik ut nog?" tot instap pen. Hieraan wordt natuurlijk gevolg gegeven, tot be grijpelijke ontstemming van de kopgroep. Als alle zitplaatsen zijn bezet, komt eindelijk de nu nog zwarter kijkende meneer-van-vóór de wagen bin nen. Hij zoekt en vindt al gauw de zich van geen kwaad bewuste dikzak-van-achter, die zich in een hoekje be haaglijk heeft neergevlijd. ,,U moet niet denken, dat U alléén op de wereld bent, meneerr!" opent de verongelijkte het gesprek. „Jekanmenogmeerfurtelle", bromt de ander, denkend aan zijn vrouw en zeven bloedjes van kinderen thuis. ,,U moet U houden aan de voorschriften, begrijpt U dat?" vervolgt de meneer met klem. „O, bedoel U maan", antwoordt met gehuichelde ver- OPGERICHT IN 1848 Hoofdbureau SINGEL 544-546 Spaarbusjes gratis in bruikleen te verkrijgen. In 1935 werd door middel van deze busjes ruim f 211.000.— gespaard. BOB aan. Er kwamen clubs en er kwam een bond. De A.K. V.B. Een waschechte bond, met vergaderingen, bier en ruzie op zijn tijd. In mijn herinnering leeft die kantoorvoetbalkrukken- organisatiewoede als een hoogtij van durf, spierverrek- king en vooral verbroedering. Ik zie Pa Keijser (Ripo- lin) nog voetballen. Watten en zwachtels waren toen tertijd overal uitverkocht in Amsterdam. Bij Ripolin was Jan J. Grootmeijer. de voor-werker, de oefen- meester en de eeuwige grapjas q.q. De ledenvergaderingen van de voetbalvereeniging Ripolin vonden plaats in de Drie Fleschjes, Graven straat, hetgeen symboliek was, daar Ripolin drie schil- dertjes tot embleem heeft. Het waren slagvelden, als wij uitgespeeld waren tegen S.M.N. of de Fiscus... de belasting-droogstoppels •waren de fanatiekste kantoorkrukkenvoetballers des

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1936 | | pagina 13