0 Nieuwste Erres Radio
Inventa Haarden en Haardkachels
GEMAKKELIJKE CONDITIES
J. F. H. ASBEEK BRUSSE, Borneostr. 8-12
AMSTERDAM-O. A TELEFOON 54251
BIJ DE VETERANEN
PAG. 48 - A J A X CLUBNIEUWS
mmmm/mmr/mmmmmm/mmmz
Een groot voetballer is Marius eigenlijk nooit
geweest, en laten wij ons daar gelukkig mee
prijzen, want hoeveel goede voetballers zijn tevens
uit het goede hout gesneden stoere werkers, ferme
leiders in onze beweging te zijn? Ook al gaat wat
dit laatste betreft Ajax misschien aan de spits!
En daarom, Koolhaas: proficiat! 25 jaar werkend
lid is een verdienste, 20 jaar bestuurslid is een ver?
dienste die slechts voor een enkeling weggelegd
is. Still going strong naar dat jubileum, tot heil
van de club!
In dit stukje heb ik al met een enkel woord het
geval Couton aangehaald. Als iedere toeschouwer
Couton's naam Zondag tijdens en na den match
10 maal heeft genoemd is de naam van dezen crack
uit Ajax gouden jaren 250.000 maal over de lippen
van de respectievelijke supporter gekomen. Zegt
U dit even wat!?
In Amerika betaalt men voor een dergelijke
reclame duizenden dollars, filmartisten laten zich
in de onmogelijkste standen fotograveeren, ze
laten zich desnoods vijf maal van hun vrouw
scheiden om in de courant te komen! Couton doet
het eenvoudiger: hij heft simpeltjes zijn vlaggetje
in de hoogte en 250.000, misschen 500.000 keer zegt
het menschdom niet Turmac, Blue Band, Palmolive,
Colgate, Wijbert of Akkertje: maar Couton. Ik
heb Couton altijd voor een vlotte kerel aange?
keken, maar dat hij 10 jaar na zijn feitelijke voet?
balcarriëre een wedstrijd AjaxBlauw?Wit zou
uitnutten om zijn naam onsterfelijk aan dit wereld?
gebeuren te verbinden, zóó uitgekookt leek Couton
mij toch weer niet. Over het feit zelf praat ik niet,
ook al omdat ik het niet precies heb kunnen zien.
Ik schaar mij liever niet onder de 20.000 kijkers,
die het ook niet gezien hebben, maar toch het
hunne er van zeggen. De een in meer welopge?
voede termen dan de ander: ieder vogeltje zingt
nu eenmaal zooals het gebekt is. En onder de voet?
balkijkers zijn lieve bekjes
Ik heb me jaren geleden een tijdje bezondigd
aan scheidsrechteren. Dat moet ik U beslist aan?
raden, U levert dan een ongekende vocabulaire
van buiten van alles wat in verband staat met om?
koopen zware ziektegevallen ongelukken
misdadigers en ander fraais meer! Nee, ik moet
U dat baantje speciaal aanbevelen. Met verbazing
hoorde ik Zondag menschen, nota bene groote
menschen, waarvan ik weet dat zij een bewijs in
hun zak hebben, dat ze de O.L.S. met goed gevolg
hebben doorloopen, hun oordeel over de kwestie
geven! Ze zaten er nog slechter voor dan ik ik
die het geval feitelijk al niet kon zien. En als U
dat gezwets dan hoort, dan spijt het mij dat ik
deze Meer?flits I helaas moet beëindigen met
misselijk! „POLI".
Onze veteranen zetten hun overwinningsreeks gestaag voort.
Vandaag werden de Amsterdamsche Jongemannen aan hun
zegekar gebonden in een over het algemeen niet erg mooien
wedstrijd. Voor goed spel leende echter het veld zich in geen
enkel opzicht, veel te klein en een grasmat als een spiegelei.
Men zag den bal dan ook de malste capriolen maken. Met 1
invaller voor Henk Mulders, die dienst had, werd begonnen.
Het begin was bepaald slecht, waarschijnlijk omdat de spelers
zich eerst moesten „aanpassen" aan het veld. Na een twintig
minuten ging het echter beter en toen „Huug" een dreum loste,
wist Rinus Brink den bal in het net te werken (10). Hiermede
ging de rust in.
Na de thee „bijna" het echter Ajax-spel. Tik-tik-tik-schot-goal.
Echter onze veteranen zijn zeer sportieve menschen tegenover
de tegenpartij en erg beleefd tegenover elkaar. Ze gunnen elkaar
de kans zoo graag dat ze soms wel eens vergeten doelpunten te
maken, wat tegenover de tegenpartij erg sportief is.
Met een schitterend en tactisch schot wist „Huug" Volkers
den stand op 20 te brengen. En daarna kreeg Jan Elzenga
loon voor zijn harde werken door met een keurigen schuiver
de 3 op het scoringbord te plaatsen!
Typeerend was, dat spoedig na de rust diverse „Jongeman
nen" uitgespeeld waren, terwijl onze veteranen nog een wed
strijd hadden kunnen spelen. Het bleef 30 en we waren te
vreden. En met recht, vooral ook, omdat de A.M.V.J.-ers zich
als echt prettige tegenstanders hadden doen kennen.
Hoe graag onze veteranen met elkaar spelen bewijst het
volgende: Arie de Wit was oorspronkelijk reserve, omdat het
niet zeker was, dat Henk Mulders niet zou komen, Nu telde
hij op z'n knoopen af: Hij komt wel hij komt niet. Reuze
gelukkig was hij, dat hij in z'n vestzak een knoop vond, zoo
dat het uitkwam op: Hij komt niet. Met het gevolg, dat hij
speelde, ondanks een blessure.
Een prettige gewoonte bij de veteranen is voorts, dat degeen
die in de afgeloopen week jarig is geweest, een rondje geeft.
Deze week was Wim Volkers „het sigaar"! En ik moet zeggen:
„Hij heeft zich schitterend van zijn plicht gekweten"!
Zoo kan het niet anders of we worden ongeslagen kampioen.
Wat dan ook de opzet is. LINES-MAN.
