SOME SENSES AND SOME
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm,
PAG. 156 - A J A X CLUBNIEUWS
Daar zijn we weer.
Het is anders dunnetjes met de voetballerij. Kom
kommertijd noemen ze dat, geloof ik, in de goede jour
nalistiek.
Nu zult u natuurlijk wel zeggen: ,,Kom, kom, met je
komkommertijd, er zijn toch prachtige zomersporten
ook". Gelijk heeft u, maar welke sporten moet je nu
eigenlijk in deze zachte wintermaanden beoefenen?
Jammer genoeg hangt mijn winterjas motvrij bij ons
aller uncle Jan", anders zou ik misschien nog eens
gaan tennissen of roeien, maar nu... of eigenlijk be
oefen ik momenteel toch een sport, welke voor mij nog
volkomen nieuw was.
Welke sport?" vraagt u. All-right, ik zal het u ver
raden, maar niet lachen hoor... ik visch.
Verleden week ben ik met Piet v. Reenen op stap
geweest om een paar grove jongens" te verschalken.
Nu heb ik altijd voor Piet zijn voetbalcapaciteiten bui
tengewoon veel respect gehad, maar visschen, neen,
daar heeft hij geen kaas van gegeten.
Nadat ik hem eerst belet heb zijn worm om zijn haak
te knoopen, heeft hij verder uren lang tusschen water
en wind op baars zitten wachten. ,,Geen bewijs, mijn
heer!"; logisch, zóó krijg je ook nooit hobbel.
Roeien kan hij trouwens ook niet en zonder opsnij
den, durf ik hier verklaren, dat het aan mij te danken
is, als Piet dit seizoen weer middenvoor staat. Brrr, die
tweede noodlanding was lang niet mooi meer.
Al spoedig krijgen we een paar friendly games, en
dan half September gelukkig weer de competitie.
Dat kan van 't jaar wat worden; we hebben een
gezond stelletje in onze afdeeling, en het zal dit sei
zoen zeker geen ,,walk over" worden.
De hit of the Year zal natuurlijk de derby tegen
Blauw-Wit worden, (heb je al vrijkaartjes, Jan?). Heel
voetbal-Mokum zal dezen winter gezenuwsloopt wor
den en van de spelers zal wel het noodige gevergd
worden.
Alleen de penningmeesters zullen hopelijk „smilen",
hetgeen ook zoo gek niet is, want ik wil per slot van
rekening volgend jaar na 5 bekers en een veteranen-
kampioenschap ook wel eens wat anders hebben dan
een (overigens keurig) vulpotlood. (Ik dweep met Bu-
gatti! geachte bestuurderen.)
Het vuur is in Berlijn, en alle Menschen werden
Briider.
Zoo juist vernomen, dat Osendarp onze eerste me
daille in de wacht gesleept heeft. Goed zoo, Tinus (zoo
heet je toch) en dat er meerde mogen volgen.
Die Amerikanen vind ik lollige menschen; in hun
vrije tijden lynchen ze negers, en zoo om en nabij de
Spelen komen ze plotseling tot de ontdekking, dat onder
het zwarte ras toch eigenlijk prachtige U.S.A.-boys
zitten. Enfin, het is maar beter zoo, per slot van reke
ning, alle Menschen, enz.
Die champagnedrinkende zwemjuffrouw, pardon ik
bedoel mevrouw, vind ik ook niet gek, ik mag die type's
wel. Wat zijn wij toch conservatief met onze ranja-
drinkende Rie, en onze Willy met een icecream.
Foei, foei, mevrouw Braun, klare met een klont is
toch ook niet te versmaden.
Sunny Boy"-Kiefer zwemt records op verzoek,
schrijft een bekend dagblad. Zoo een lieve Sunnv
Boy" toch, als hij 20 bezoekers gehad heeft, is hij zoo
snel, dat hij eerder aankomt, dan de start.
Je zou haast zeggen, dat er jokkenbrokkerij achter
steekt, maar dat kan toch niet, want jokken is leeïijk...
zeggen de kranten.
Uit verveling naar de Laarder kermis geweest en
daar een schiettent aan een goed jaar geholpen.
Een prachtuitvinding. Als je een heel klein roosje
raakt, kom je automatisch op de gevoelige plaat. Ieder
schot kost een dubbeltje, het is gewoonweg te geef, en
na vijf gulden en dertig cent, had ik dan ook een aar
dige foto verworven.
(Lijkt me geweldig voor onze technische commissie;
elk doelpunt, automatisch een foto van den schutter.)
Een beetje arrogante voorhoede en het loopt in de
honderden. Denk er eens over na, Theo, ik ga trouwens
weer in training. (Dit laatste bij voorbaat, men kletst
'zoo gauw, weet je.)
Dolf Desmit uit ons actief gedoetje. Het zal even
moeten wennen, want het zal vreemd zijn.
Als junior kreeg ik aanschrijvingen van hem, en later
had ik het genoegen met hem samen te werken in de
clubblad-redactie. Het ziet er naar uit, dat dit alles nu
voorbij is.
Verdwijn echter niet geheel uit ons midden, Desmit,
laat ik hier tolk zijn van al onze lezers, en laat in ieder
geval den naam ,,Adé" weer geregeld onder onze oogen
komen.
Over foto's wil ik nog maar niet eens spreken; wij
hebben maar één fotograaf, Dolf, en heusch, die kan
Ajax onmogelijk missen.
Onze „oude herinneringen" hebben wij voor zulk een
groot gedeelte aan jou te danken, dat je ons in de toe
komst toch zeker niet in den steek zal laten.
Bij voorbaat ons aller dank. JAMES.