VAN EEN PAASGHTOURNOOI EN NOG WAT.
NUMMER 9
19e JAARGANG 1936
verschijnt maandelijks
Onder Redactie van: CH. H. GEUDEKER, J. KOOMEN en J. L. MELCHERS
It I
Afd. Advertentiën B. WESSEL, Mauvestraat 32, 's-Gravenhage.
Telefoon 110978 Postrekening 113258.
Ons gecombineerde Paaschtournooi ligt weer eenige
weken achter ons, en als we nu eens even rustig op
deze dagen terugblikken, dan kunnen we nu niet zeg
gen, dat de door onze spelers behaalde resultaten erg
rooskleurig waren.
Twee nederlagen en niet van die kinderachtige;
vooral de groote overwinning van de Blauw-Witters
op onze spelers, is ons een beetje erg tegen gevallen.
Dat Blauw-Wit heel wat mans is, wisten we vooruit,
maar van onze jongens hadden we toch wel een groo
teren tegenstand verwacht. Het ontbreken van Wim
Anderiessen zal hieraan wel niet vreemd geweest zijn.
In een enerveerende finale wist First Vienna van
Ujpest te winnen, waardoor de Marathon-toren naar
Weenen verdween.
Schitterende voetballers en prachtige comedianten
toch, die Oostenrijkers. Op ons veld deed de comedie
van enkele Weeners nog opgeld, maar op het Stadion
tegen de onstuimige Hongaren kon men de brokken
bij voorbaat wel voorzien.
Door tactvol optreden van sommige personen is alles
gelukkig nog met een sisser afgeloopen.
Meer dan ooit hebben wij in dit tournooi weer kun
nen zien, dat de aard en gewoonten van een volk in
hun spel toch wel sterk naar voren komen.
Men heeft mij eens verteld, dat de Schotten door hun
aangeboren zuinigheid, zoo prachtig kunnen koppen, en
zoo zuiver „short passing" spelen. Om het leder niet
te beschadigen zullen ze namelijk zelden of nooit hard
tegen den bal trappen.
Of het zoo is durf ik niet te zeggen hoewel je er
bijna aan zoudt gelooven, als je de spelers van andere
landen eens gade slaat.
Neem bijv. de Oostenrijkers, sierlijk en snel gaat het
leder van man tot man, vol fantasie en comedie wordt
er gespeeld.
De Hongaren doen het anders, hun zigeunerbloed
speelt hun ook bij voetbal parten, het eene moment
bijna weemoedig, weten ze hun spel in enkele seconden
tot een ongekenden hartstocht op te zwepen. Een soort
czardas voetbal.
Engelsch voetbal, degelijk en logisch, zooals bijna
alles, wat uit dit land voortkomt.
En zoo zou ik door kunnen gaan, ik denk hierbij even
aan den wedstrijd EngelandItalië in Londen; Addis
Abeba had ik nog nooit uitgesproken en toch zat toen
reeds de echte vechtstemming in de Italiaansche voet
ballers.
Neemt U zelf verder maar eens de proef, alleen...
en hier ben ik eigenlijk voor begonnen. Wij Hollanders,
hoe gaat het hier, is hier eigenlijk alles, boter, melk en
kaas. Nee, waarachtig niet, maar het is bij ons voetbal
als bij zooveel andere dingen, het kan vriezen en het
kan dooien.
Blauw-Wit bijv. vocht en ploeterde voor het best
te bereiken resultaat, en onze jongens speelden zoo echt
in een Paasch-vacantie-stemming.
Ik wil hiermede niets scherps beweren, maar toch,
als er bij ons werkelijk eens gevochten wordt, dan zijn
de resultaten zoo heel anders dan met dat spelletje
van ,,kom ik er vandaag niet dan kom ik er morgen
wel."
Jongens, we hebben in de kampioenscompetitie nog
een zwaar programma voor de boeg, toon jullie nu, dat
er in de Ajax-mentaliteit heusch nog wel iets van ,,als
het moet, dan kan het" schuilt. JAMES.