VETER ANIAo PAG. 112 A AX CLUBNIEUWS ,,'t Binne geeneens echte veterane," zeurde een circa vijfjarig manspersoon tot z'n vader, en met 'n zucht liet hij er op volgen: ,,'t binne gewone manne." Onze boy betreurde het klaarblijkelijk, z'n tien cents entrée niet in kauwgummi belegd te hebben. Ook vader's blik gleed onwelwillend langs de lenige in fleurig rood-wit gestoken gestalten, die zich over het malsche jonge gras voortbewogen, waarin en waarop slechts boterbloempjes en lammetjes ontbraken om de illusie van ontluikend leven te vervolmaken. Laten we eerlijk zijn: onze veteranen van vandaag-de-dag zijn geen echte veteranen. Kale koppen en overbloesende buiken, de twee voor naamste uitwendige onderscheidingsteekenen van de veteranenkaste, ze ontbraken. En was het nu maar beperkt gebleven tot de afwezig heid van de uiterlijkheden, dat was nog te dragen ge weest, maar ook geestelijk waren ze nog niet „Veteraan- Eahig". Zegt u nu zelf: Welke echte veteraan loopt nu hard naar een bal, insteê van te wachten tot de bal bij hem komt? Wat te zeggen van een veteranigen buiten speler, die zich uit de naad loopt om een te scherp ge speelden bal nog binnen te houden? Welke echte vete ranen-keeper laat zich nu, om een schot in den hoek te keeren, languit op z'n buik die eigenlijk nog niet eens een buik is vallen? We zullen maar stoppen met het vermelden van al die excenterariteiten, die onze veteranen zich veroor loven, en als we ze toch nog in ons verdere verhaal Veteranen" noemen, dan is dat dwars tegen ons gevoel van eerlijkheid in en alleen uit aangeboren gevoel voor hoffelijkheid te verklaren, het feit, dat er eenige vete- ranenbroeders verscheidene kilo's zwaarder gebouwd zijn dan schrijver dezes, die bovendien de A.Z.A. niet onnoodig op onkosten wil jagen. Verwondert het u als we vertellen, dat tegen deze „Veteranen" zelfs de Amsterdamsche Maatschappij Voor Jongemannen het onderspit moest delven. Neen, immers? Natuurlijk wilden ze de tegenpartij en publiek, dat 3 rijen dik om en op het veld stond, de illusie van een spannenden wedstrijd niet ontnemen. Ze stonden de tegenpartij zelfs toe de leiding te nemen. Om ze echter daarna spoedig met een tegenpunt weer op den beganen voetbalgrond te brengen. Na de rust leek het er op, of onze veteranen zouden vergeten te winnen en kampioen te worden. Doch plots brak het besef baan, dat er dan geen grondige reden zou zijn aan te voeren voor den extra borrel, dien ze elkaar beloofd hadden. En dat is 'n prikkel, waar zelfs pseudo-veteranen heftig op rea- geeren. Alle krachten werden even ingespannen en 'n... nou ja, laten we zeggen een goal op een gezelschapsbiljet was er het gevolg van. Behalve de keeper en misschien een der backs hadden allen meegeholpen en dat, be halve de bal, ook nog een stuk of drie spelers van de tegenpartij het net in zeulden, kon de vreugde slechts vergrooten. Na afloop werd het kampioenschap gevierd en zag de eene Oud z'n voorraad vloeistoffen verminderen en 'n andere Oud de opbrengst der accijnzen stijgen. En tot slot „Hulde aan de „veterane-die-geen-vete- rane-binne". Wat zou U er van zeggen als ons eerste... ADÉ. THEO BROCKMANN op z'n best Polygoon, Haarlem en de Vereenigde Foto- bureaux stonden ons belangeloos de films en eenige foto's, die in dit nummer voorkomen, af. Wij stellen deze bereidwilligheid op hoogen prijs.

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1936 | | pagina 12