IETS VOOR DE JEUGD EN DE OUDEREN.
A J A X CLUBNIEUWS - PAG. 83
De redactie vraagt, dus wij draaien... even een bij
drage voor het clubblad in elkaar. Het is Zondagavond
en verschillende phases van de big match Ajax-Sparta
warrelen nog door m'n brein. De rasechte clubsupporter
in me houdt zich krampachtig vast aan de vele geheide
en helaas gemiste kansen, de oud-voetballer in me giet
echter balsem op de nu helaas vervlogen kampioens
illusies, en toont me zuiver en zakelijk aan, dat het aan
tal zwakke plekken in onze eere-ploeg te groot is, om
een beter resultaat te mogen verlangen. Ach ja, ik weet
het wel... als Vrouwe Fortuna een beetje meer op onze
hand ware geweest, hadden we in deze match wellicht
wel beslag kunnen leggen op beide punten; dit neemt
echter niet weg, dat de Sparta-ploeg toch wel een gaver
geheel vormde dan de onze. En had Sparta na den wel of
met-verdienden 20^ voorsprong niet verstard in haar
defensieve spel, en wat meer op den aanval gespeeld,
had ook dat ééne punt ons niet ten deel gevallen. Het
zit Ajax dit seizoen niet mee, dat is zeker. Diepenbeek
heeft z'n knie leelijk ontwricht en is nog lang niet de
oude, Schubert is ook al door een blessure sinds ge-
ruimen tijd op non-actief en in de voorhoede wil het hee-
lemaal niet boteren. Van Reenen en Mulders moeten hier
al het zware werk doen, en al geven zij zich heelemaal, er
is toch een grens. Toen ik vóór den wedstrijd vernam, dat
Van Reenen vrij zeker niet kon spelen, omdat hij een
leelijke tuimeling met z'n fiets had gemaakt, was ik van
dit bericht méér in de war, dan van de mededeeling in het
ochtendblad, dat er 3000 Italianen waren gesneuveld,
zes auto's tegen elkaar waren gebotst, er weer heibel
was in het Fransche Parlement, en oud-Minister Steen-
berghe weer eens een balletje had opgegooid voor deva
luatie van den Nederlandschen gulden. Gode zij dank,
was Pieter er toch, en hij speelde ondanks z n ge
deukte ribbenkast toch maar weer een gaaf spelletje.
HuldePieter. De spreuk, welen zijn geroepenmaar
weinig uitverkorenzou zeker in onze kleedkamers een
eereplaats verdienen, en misschien als leering kunnen
dienen van de vele reserves, die nu, helaas tot heden
tevergeefs pogen ons de oude sterren te doen ver
geten. De toekomst behoort aan de jeugden wéé de
club, die niet tijdig maatregelen neemt tegen oaalworm
en motWij moeten het dus prijzen, dat de elftal
commissie alles in het werk stelt nieuwe loten op den
ouden Ajax-stam te enten. Maar, o Wim Volkers, wat
laat je een leegte achter. Er is natuurlijk een tijd van
komen en er is een tijd van gaan, maarwat missen
we je.
Ach, die fijne snelle rennen
En dien afgemeten pas,
Die perfecte schijnbeweging
Waar je professeur in was,
Die beheerschte bal-controle,
Dat de bal betooverd scheen,
Links of rechts't was je hetzelfde.
Kerel, dat kon jij alleen.
