PAG. 18 - A J AX CLUBNIEUWS
PUBLIEK EN NOG WAT,
Er was eens in het oude Athene een heer, die
luisterde naar den naam van Aristides. Als bijzon?
derheid wordt er van hem verteld, dat hij door en
door eerlijk was. Een verschijnsel, dat dus blijkbaar
ook in dien tijd vrij zeldzaam voorkwam.
Die mijnheer Aristides kreeg den bijnaam van:
„De Rechtvaardige".
Eens, toen de bevolking door middel van een
schervengericht den een of den ander kon doen
verbannen, ondervond Aristides, dat ook goede
eigenschappen het misnoegen van de massa kunnen
opwekken. Een onbekende vroeg hem n.l. te helpen
bij het stemmen, daar de Grieksche schrijfkunst
hem te machtig was. Toen Aristides hem vroeg
welken naam hij als adspirant?banneling moest
noteeren, kreeg hij ten antwoord: „Aristides."
Onze rechtvaardige vriend was ietwat onthutst
en vroeg: Waarom wil je dien man wegsturen?
Heeft hij iets verkeerds gedaan?
Och, dat niet! was het antwoord, maar het ver?
veelt me, hem altijd als den rechtvaardige te
hooren noemen.
Die eigenaardige mentaliteit der massa, dat ook
het goede haar tenslotte gaat vervelen, is nu zoo'n
slordige 4000 jaar na Aristides, niet uitgestorven.
Wij hebben van de onsterfelijkheid van die ge?
moedsgesteldheid een aardige show meegemaakt
op den eersten dag van het Arol?tournooi. Van die
show zijn eenigen onzer blijkbaar zóó geschrokken,
dat ze met bleeke gezichten en trillende Parkers er
lange kolommen over gevuld hebben in ons vorig
clubblad?nummer.
Deze regelen dienen om onze collega's clubblad?
vullers gerust te stellen.
Wat er aan de hand is met de publieke opinie
ten opzichte van ons? Niets.
Alléén dit, dat een club, die jarenlang niets
anders te doen schijnt te hebben dan kampioen te
worden, de massa gaat vervelen, vooral als die
massa grootendeels bestaat uit supporters van
andere clubs, gelijk bij het Arol?tournooi het
geval was.
Daar komt nog bij, dat gedeeld leed altijd nog
half leed is. D.W.S. verloor van een tweede klasser,
Bl.?Wit speelde gelijk tegen het tóch ook niet
sterke Z.A.C. En toen daarna bleek, dat niet alleen
hun club een sof sloeg, doch dat ook dat vervelende,
haast altijd winnende Ajax, nu eens ook niet won,
kende de vreugde van de Blauw?Wit en ?Zwarte
supporters geen grenzen meer.
Niet ten onrechte spreekt men in de Neder?
landsche taal van zuster? en niet van broederclubs.
Als u ooit zusters gehad heeft zal het u opgevallen
zijn, dat die óók altijd mot hadden.
„Wij zullen bij ons zelf te rade moeten gaan of
er wellicht in ons spel en in ops optreden aanleiding
is geweest tot deze onheusche bejegeningen"
schreef „Seat."
Stel u gerust, waarde heer, de duizenden die
sprongen en dansten na afloop van Ajax?N.A.C.,
zouden het óók gedaan hebben als er door geen der
Ajacieden maar ook één freekick gemaakt, of ook
maar één bal ontijdig buiten de lijnen gedeponeerd
was. Die duizenden hadden alléén lol omdat niet
alleen hun club 'n sof gehaald had.
De anti?Ajaxstemming was er al vanaf den af?
trap en dat ze lol hadden in het Ajax?échec en dat
ze dat zoo onbeheerscht lieten blijken deed alleen
gek aan, omdat diezelfde onbeheerschte massa en
ongelimiteerde zelfbeheersching van onze spelers,
als iets vanzelfsprekends eischte.
Meen intusschen niet, waarde lezer, dat het feit
mij ontgaan is, dat meer charching toegepast werd
dan bij Ajax gebruikelijk is en dat er wel eens een
bal onnoodig uitgetrapt is. Doch was dat een nieuw
verschijnsel op de Nederlandsche voetbalvelden?
Had het publiek zoo iets nog niet gezien? Hier gold
het spreekwoord, dat de één een koe mag stelen
en de ander zelfs niet over het hek kijken. En voor
een anti?Ajaxstemming lag daarin geen reden, de
wedstrijd stond en qualitatief en sportief zeker niet
onder het peil van de overige wedstrijden op dien
dag gespeeld.
Het eenige bijzondere was, dat Ajax niet won en
daarom had men lol.
Het kan niet anders of de prestaties van Ajax in
de laatste jaren moet eenerzijds de bewondering
en anderzijds nijd opwekken, welke nijd dan wel
eens leidt tot den wensch, dat Ajax als groote
„voetbalmogendheid" zal verdwijnen. En daar
meende een massa Ajax?onwelgezinden eenige
weken geleden den dageraad van te zien.
Helaas voor hun schijnt het, gezien de 91 op
Ado, met Ajax te gaan als met Lagardère, die vaak
als dood werd geannonceerd en dan later tot
schrik van zijn vijanden bleek springlevend
te zijn! ADE.
