mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
PAG. 120 - A J AX CLUBNIEUWS
AAN DEN VOORAVOND VAN ONZEN 35-STEN VERJAARDAG.
Wijze: de Gilde viert.
Heel Ajax fuift, Heel Ajax feest,
Nooit is er blijder méér geweest,
Laat luid ons feestlied schallen,
Want heden is het achttien Maart,
De Dag dat Rood en Wit verjaart,
Een feestdag voor ons allen,
Wij eeren Majesteit*den*Bal,
Dat doen ze trouwens overal,
Het blijft een donkerbruimgeval,
Hóóg het glas, Hóóg het hart, Hóóg het lied.
Nu er den laatsten tijd een strooming is, alles wat
los en vast is te verfilmen, zou ik de cineacers wel
eens den schuchteren raad willen geven, eenige
rollen filmband aan een goede voetbalfilm te ver
draaien. En daar onze Vereeniging 18 Maart a.s.
haar 35sten verjaardag viert, waarom geen paar
kilo's celluloid uit te trekken ter eere van ons jarige
troetelkind Ajax. Want wel niemand in de sport*
wereld zal het in twijfel trekken, dat de populaire
voetbalsport de laatste dertig jaar een geweldige
evolutie heeft doorgemaakt, en het verfilmen hier*
van zou zeker volle zalen trekken. Zeker, ik geef
gaarne toe, dat met een kwispelende penhouder
en goed photomateriaal hierover een aardig
boekske te schrijven was, maar het motto van deze
jachtende eeuw is nu eenmaal tempo*tempo, en
vooral... zeg het met plaatjes. Als we dus die
35 jaar Ajaxgeschiedenis in een prettige fauteuil
gezeten en van een goede sigaar of „Turmac" ge*
nietend voor onze oogen konden laten afrollen,
zou zooiets het beleven zeker waard zijn. Ja, het
samenstellen van een goed draaiboek moet dat
hebben ze me tenminste wel eens verteld geen
peuleschilletje zijn, maar na zorgvuldige bestu*
deering van eenige jaargangen clubnieuws en het
intervieuwen van de Oude Garde is er toch heusch
wel een interessant schema samen te stellen. Wist
u b.v., dat Ajax in de eerste dagen van zijn ge*
boorte geregeld in een gevangeniscel vergaderde.
Oud*scheidsrechter Groothof heeft het me met de
hand op z'n hart verzekerd. De vader van een toen
fungeerend Ajax*bestuurslid was n.l. directeur van
dat keurige en goedkoope hotel op de Wetering*
schans, en in die dagen ja, de tijden zijn wel ver*
anderd gebeurde het maar al te vaak, dat er
kamers klinkt het niet als een sprookje leeg
stonden. En daar er geen schijven waren voor het
huren van een vergaderlokaal, stond pa genadiglijk
toe, dat gewichtige besluiten konden vallen in
„Hotel de houten lepel". Is het geen prachtig begin
voor een film. De verhuizing naar den Overkant
v.h. IJ moet met groote plechtigheden gepaard zijn
gegaan, daar er o.a. ook een gecostumeerde voet*
balwedstrijd aan verbonden was. Erg precies weet
ik het niet meer, alleen meen ik me flauw te kunnen
herinneren dat een mijner zusters dagenlang
vruchteloos naar eenige niet nader te om*
schrijven kleedingstukken heeft gezocht die
door de broeders achterover waren gedrukt en die
vermoedelijk in den slag „Over het IJ" zijn ge*
vallen. Want veel kosten mocht het in die dagen
niet, maar hadden we er minder pret om. Als
entré*acte zou ook prachtig kunnen dienen de
Zondagmorgen*reiniging van veld en kleedkamer.
Een koebeest nietwaar heeft zelfs lak aan het
strafschopgebied, die deponeert z'n buitenspel ge*
vallen in bonte warreling doorheen, en ik verzeker
u, geachte lezer of lezeres, dat het ons vaak groen
en geel voor de oogen werd. En als we 's avonds
„after the game" onze scheiding gingen fatsoenee*
ren nou enfin, maar toch zongen we:
Al is de klei, één vette brij,
Al lieten koeien soms iets vallen,
Ik volg je als een poes in Maart,
En let niet op die niemendallen,
Al ziet m'n zwarte scheiding groen,
En zie jemodderpegels hangen,
Ik kus je vollemaans gezicht
En opgeblazen modderwangen.