HET DRAMA EN DE DAMES-VOETBALVEHEENIGING AJAX CLUBNIEUWS - PAG. 113 Het was tot op dien gedenkwaardigen dag, altijd rozegeur en maneschijn geweest in het betrekkelijk nog korte bestaan van de Dames Voetbal Vereeni? ging S(lankheid) O(nze) F(ort). En waarom ook eigenlijk niet, de Clubgeest in S.O.F. liet niets te wenschen over, het Bestuur deed het weinige werk met liefde en toewijding, en het spelpeil was ook zoo beroerd nog niet, als U weet dat de paar gespeelde wedstrijden evenveel over* winningen waren geworden. Sinds veertien dagen waren zij ook in het bezit van een trainer, een knap jongmensch, dat vroeger weieens hockey gespeeld had, maar van voetballen weinig afwist. Op zich zelf is dit laatste niet zoo ernstig, want het was toch per slot van rekening zijn schuld ook niet, dat juist hij uit de 250 collici? tanten op de annonce „gevraagd nette trainer voor damesvoetbalploeg" de uitverkorene was geworden. Hoe dan ook het geheele sportleventje van de hollende en trappende schare jongedames was er dan ook op gebaseerd om dit ondermaansche tot een klein paradijsje om te werken. Laat ik U nu even vertellen, dat dit bovenstaan? de alles maar inleiding is, en slechts geschreven is om U even op de hoogte te brengen met het be? staan van genoemde sympathieke Dames Sport Vereeniging. Dat wat nu op de proppen komt en degeen zooals U zal blijken de schuld is van het geheele drama zal ik kortweg „hij" of „hem" noemen al naar gelang onze mooie taal mij hier vrijheid in geeft. „Hij" was de afgod van de geheele Vereeniging, en met rede want eigenlijk was het geheele ge? doetje, uit liefde voor „hem" ter wereld gebracht. Er waren meisjes bij die gewoon weg van „hem" waren, en die bij het hooren van zijn naam, een diepe zucht niet konden onderdrukken, en onder deze was het voornamelijk Kitty, die zeker zijn trouwste aanbidster genoemd mag worden. Kitty speelde middenvoor in den ploeg, beschikte over onmiskenbare voetbalcapaciteiten, en wat eigenlijk meer zegt was in alle opzichten een schat je. Om verder uit te weiden hoe ik tot de laatste conclusie gekomen ben, lijkt mij tamelijk overbodig, Kitty was lief, Kitty was mooi, en juist zij zou het zijn die in dit drama een hoofdrol gaat spelen. Op een zekeren dag speelde S.O.F. een groote wedstrijd tegen een bevriende Dames Vereeniging. Alles ging goed, of laat ik liever zeggen, alles ging slecht tot een kwartier voor het einde, want ons S.O.F. stond om dien tijd nog steeds met 01 achter, ondanks een duidelijke zichtbare veldmeerderheid. Vrouwe Fortuna of is het bij damesvoetbal Heer Fortuna scharrelde op 'n in 't oog loopende wijze met de tegenpartij, en alles ging er op wijzen, dat S.O.F. haar eerste nederlaag zou incasseeren. Het ergste van alles was echter, dat „hij" op een ergerlijke wijze dingen deed, die heelemaal niet in het belang van S.O.F. waren, het leek wel of ,,hij" zijn privé aanbidsters gewoon in het gezicht uit? lachte, en plotseling veel meer voor die wichten van de tegenpartij ging voelen. Vooral voor Kitty was het verschrikkelijk, het lieve kind had 's nachts niet kunnen slapen van spanning voor de big match, en het is volkomen begrijpelijk, dat zij in dien zenuwsloopenden nacht geregeld aan „hem" heeft moeten denken. Aan ,,'hem" dien zij zoo innig lief had. Daarom was het ook absoluut te rechtvaardigen, dat zij in dat laat? ste kwartier plotseling bezeten werd met een ver? schrikkelijke wraakgedachte, zij moest „hem" heb? ben, nu of nooit, zij zou die schapen van de tegen? partij eens even laten zien, hoe ze dat deed. „Waar is „hij", ah daar gaat „hij", als een furie vloog Kitty naar de uitlijn, nog slechts tien meter was zij van „hem" gescheiden, nog negen meter, nog acht, nog zeven, toen gebeurde het verschrikkelijke. Een luide knal weerklonk, en zonder zijn plaats te ver? laten, zakte „hij" zieltogend in elkaar, terwijl zijn goed gevormd lichaam zichtbaar slapper werd. Even aarzelde Kitty, even slechts, maar toen als door het dolle heen stormde zij op „hem" af, en terwijl tusschen haar droge lippen het woord „ellendeling" siste, gaf zij „hem" nog een schop in zijn slappe lende, waarbij „hem" eenigszins fluitend zijn laatste lucht ontsnapte. De Scheidsrechter kwam toegeloopen, en ver? wijderde Kitty met lichten drang van het ontzielde omhulsel, toen beurde hij het voorzichtig van den grond en monsterde het met kennersblik, terwijl de meisjes in spanning om hem heen drongen. Even duurde het, en toen sprak de Arbiter met een snik in zijn stem, „Dames het spijt mij ont? zettend, maar ik zal den wedstrijd moeten af? lasschen, het ventieltje is namelijk gebroken". U ziet hieruit alweer geachte lezende schare, dat dit stukje ook een moraal heeft, en wel, de vol? gende' „U moet niet zoo gauw het slechte denken, want de „hij" of „hem", hoe „hij" dan ook in den spraak te pas kwam, was niets anders dan de bal, de gewone voetbal waarvan bovengenoemde jonge dames zoo innig veel hielden. JAMES.

AJAX ARCHIEF

Clubnieuws Ajax (vanaf 1916) | 1935 | | pagina 9