PAG. 68 - A J AX CLUBNIEUWS
IN MEMORIAM KEES COK f
INDRUKKEN.
lieverik zit versteld, want het wonderbaarlijke
er van is, dat, wat jij 10 jaren geleden in je fantasie
zag, nu voor een zeer groot gedeelte naakte werke?
lijkheid is geworden.
Toevallig ben ik er kort geleden voor de zoo*
veelste maal geweest, heb met eigen oogen aan?
schouwd, bekeken, gecontroleerden tenslotte
in bewondering mijn „cap" afgelichten nu doe
ik het uit bewondering voor jou. In vertrouwen
Jan!ik geloof niet aan spoken maar dit
dit is ontstellend juist en als hetgeen je over den
bouwer van ons stadion schreef, ook geen utopie
geweest is, dan ja dan Architect Rooden?
burgh man in bonus.
Trictrac, Groote Geest, veel heb je als Ajax?
reporter geschreven, over de zwarte kip, het stin?
kende ei en de koffiediknu ik dit gelezen heb,
begin ik te geloovenneen sterkerverstout
ik mij, als prutserig krabbelaar in het Ajax?blad,
hier op deze plaats te durven beweren, dat je, je
carrière als „Clairvoyance" bent misgeloopen. Als
je er misschien nog eens toe komt, je kantoorkruk
en de inktlap, welke wij met een deftig woord
kantoorjas noemen, vaarwel te zeggen, om je in den
betaalden magnetischen slaap te begeven dan
ben ik je eerste cliëntdan laat ik mij voor het
eerst van mijn leven de toekomst voorspellen.
Klong! BROWN.
Tot onze groote ontsteltenis namen wij
kennis van het overlijden van den heer K. Cok,
bekend lid en oprichter van de Voetbal?Ver?
eeniging „Wilh. Vooruit", en populair jour?
nalist in Amsterdamsche sportkringen.
Wij, die hem van zeer nabij kenden, hebben
hem als een eerlijk en prettig mensch leeren
kennen. Iemand, die zonder zijn onpartijdig?
heid ook maar een oogenblik los te laten,
steeds warme belangstelling voor onze club
heeft getoond.
Een stukje voor het Ajax Clubnieuws.
Och, lieve deugd, hoeveel jaren is dat nu al weer
geleden, dat je, als jongmensch naar het veertien?
daagsche Clubblad greep om vlug te kijken of er
plaats was geweest, de eigen pennevrucht op te
nemen? Vond je, wat je zélf neerkalkte niet altijd
het allerbelangrijkste?
Wat lijkt dat lang, lang geleden!
Hoe is dat toen zoo plotseling uit geraakt?
Hoe was dat eigenlijk mogelijk? Was het het
meisje nu al jaren de vrouw, die weinig om
voe tballen gaf? Waren het andere ambities
zorgen misschien? Waren het later de kleine
kinderen?
Menschenlief! Die goede, oude tijd die tijd,
dat je zélf voetbaldeeen doodgewoon snert?
partijtje voor een der lagere elftallen. Die tijd, dat
je goede moeder eiken Zondag maar weer lappen?
met?water?en?azijn klaar hield om zoonlief dadelijk
onder de windsels te kunnen zetten, omdat er nu
eenmaal geen wedstrijd voorbij ging, zónder dat
de stumperd heelemaal gaaf thuiskwam
Genade! schrijf eens indrukken neer, als ze vlug?
ger dan een kanonskogel van Theo Broekman op
je afstormen!
Wat hebben de jongens gelachen, toen kort ge?
leden een oude voetbalkiek toevallig op de proppen
kwam!
„Bent dat? Dien jongen met dien bril?
Heeft in Ajax gevoetbald?
Ja! Er klonk toch even iets van bewondering in
den toon, waarop de oudste zoon dit vroeg. Zijn
vader had in Ajax gespeeld!
Zoo is het: vader speelde in Ajax. En de heer?
lijkste tijd van zijn leven was die Ajax?voetbaltijd...
Toen vader zwoegde en achter het bruine monster
sjouwdetoen hij als een razende duivel vocht
voor een goaltje in Ajax?zooveeltoen hij,
vooral in het begin van het seizoen na z'n ochtend?
wedstrijd eigenlijk te lammenadig en te moe was
om des middags nog naar het eerste te gaan kijken...
Verdraaid, vader zou niet meer kunnen voet?
ballen. En toch.
Je maakt er geen kouwe drukte van, dat je
jongens voetballen met alles wat los en soms!
vast is dat de schoenmakersrekening misschien
hooger is dan, voor een ordentelijk huishouden wel
gewenscht zou zijn.
Kost het je zélf soms geen moeite, je beenen
thuis te houden als er zoo'n verleidelijk blikje op
straat ligt?
Te vroeg werd hij uit zijn huisgezin weg?
gerukt, te vroeg moesten wij hem als kameraad
missen.
Zijn nagedachtenis zal echter bij Ajax
steeds in dankbare herinnering blijven voort?
leven.
Rust zacht, beste Vriend.
DeRedactie.
