PAG. 64 AAX CLUBNIEUWS
de sweepstake*uitslag op 32 hadden geraden. Bij
het eindsignaal vielen wij van zuiver enthousiasme
om eikaars hals, een tactische fout overigens tus*
schen de warmgeloopen Italianen, hetgeen gelukkig
zonder incidenten is afgeloopen.
Onder Jan Schubert's veilige vleugels in de om
dergrondsche gemangeld, waarna gezamenlijk in
het hotel gedineerd.
's Avonds naar een revue geweest in het „Palla*
dium" en hebben wij ons voor zoover het niet
boven ons petje ging, buitengewoon geamuseerd
over de droge Engelsche humor trouwens de
revue*girls zijn daar ook niet onaardig.
Na afloop nog even een schiettent bezocht,
waarbij twee onzer dachten, dat op de prijzen ge*
schoten moest worden. Achtereenvolgens be*
zweken Greta Garbo, Mariene Dietrich en een
keurige vaas. De schietbaas heeft van dit expe*
riment geen schade gehad, hetgeen ik van mezelf
jammer genoeg niet kan zeggen, daar ik mijn
eerlijk verdienden eersten prijs nooit gekregen heb,
aangezien de prijzen tot moes geschoten waren.
Op bevel van hoogerhand moesten de spelers
vroeg onder de wol, waarbij wij ons uit solidariteit
maar hebben aangesloten.
Donderdag: 's Morgens een beetje door de stad
geslenterd en daarna op eigen gelegenheid naar
TufnelbPark getogen voor den grooten match
Ajax*Islington. In den underground rondom een
lieftallige jongedame gezeten, welke onze opmer*
kingen eensklaps onderbrak met een: „maar nu
vergist u zich toch deerlijk". Groote consternatie
natuurlijk, maar de dame welke uit den Haag af*
komstig bleek te zijn, nam de zaak nog al aardig op.
In ieder geval blijkt hieruit weer overduidelijk, dat
men nooit voorzichtig genoeg kan zijn, zelfs al is
men in het buitenland. Verbeel u eens, dat één
van ons een liefdesverklaring had afgestoken, niet
om aan te denken, men procedeert toch al zoo
gaarne in Engeland.
Voor den wedstrijd een receptie voor de „niet*
spelers" en bleek ons, dat whiskey voor Hol*
landsche keelen ook wel te verdragen is, hetgeen
van den Engelschen kost, in het algemeen jammer
genoeg niet gezegd kan worden.
De wedstrijd zelf werd op een slecht veld te*
midden van oude sombere huizen gespeeld. Publiek
was er bijna niet, wel echter verschillende officieele
personen, waaronder eenige „keien" uit de En*
gelsche sportwereld, en verder akelig veel journa*
listen en fotografen.
Uit de verschillende krantenberichten heeft u
reeds gelezen, dat onze jongens een keurig par*
tijtje voetbal hebben gedemonstreerd en door hun
buitengewoon sportief optreden den naam van
Holland en bovenal den Ajaxnaam met 100 naar
boven hebben gebracht. Een gunstig verschijnsel,
waarbij de ruwe vertooning van Highburry ons niet
weinig heeft meegeholpen. Met 60 bleven de
Ajacieden meester van het veld, en dat ook hun
voetbalcapaciteiten gewaardeerd werden, blijkt wel
uit het feit, dat de heer Oudheusden al direct een
aanbieding kreeg om met de Kerstdagen terug te
komen voor een anderen wedstrijd. En dat wil nog
altijd iets zeggen in Engeland.
Met onze tegenstanders op Tufnell Park een
buitengewoon dinertje gebruikt, waarbij verschil*
lende hartelijke woorden zijn gesproken, en waarbij
eenige geschenken van eigenaar verwisselden.
Onder elkaar hebben wij verschillende lieve Hol*
landsche liedjes gezongen, welke door de En*
gelsche spelers luide zijn toegejuicht, hoewel zij
zelf verklaarden, dat de woorden even duidelijk
voor hun waren alsof het Chineesche waren. Ik
denk, dat ze meer op onzen symphatieken tongval
gelet hebben. Wim Volkers met zijn racketaf*
stekerij en zijn prachtig geslaagde rede wat die
man praten kan was natuurlijk weer de primus
inter paris.
Van Tufnell Park naar Wembley. Vlak om den
hoek zeggen ze in Engeland, maar in werkelijkheid
zaten we vijf kwartier in de bus. De heer Oud*
heusden ging niet met ons mee, daar hij een uit*
noodiging had om in een particuliere auto mee te
rijden. Tot zijn grooten schrik was het een open
brik en bij aankomst in Wembley namen wij een
lichtblauw getinte penningmeester in ontvangst,
welke reeds geheel ingesteld was op het ijsfeest,
dat wij hier gingen bijwonen.
De ijshockeywedstrijd Wembley Lions tegen de
Stade Francais was voor ons iets onbeschrijfelijk
moois. Het is een zeldzaam genot om die kerels
als bliksemstralen over de baan te zien schieten en
ik zou werkelijk geen sport op kunnen noemen, die
in moed, gratie en spanning hiermede ook maar
eenigszins kan wedijveren. Alleen lijkt het mij wel
noodzakelijk, dat het dan ook door werkelijk first
class*spelers wordt beoefend.
's Avonds met onzen nieuwen Engelschen vriend
„Bobby" hier en daar naar toe geweest, een be*
schrijving van de vele bezienswaardigheden zullen
wij u besparen, hoewel we natuurlijk stuk voor stuk
gaarne genegen zijn om u alle mondelingen inlich*
