mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmi
PAG. 42 AJAX CLUBNIEUWS
UIT DE PROVINCIE»
Als Provinciaalheeft het clubblad nog véél
intensiever interesse als wanneer je „Mokummer"
bent. Wanneer je zoo'n eind van je club afzit, be?
kijk je „de spiegel van het clublevennu eenmaal
een beetje aandachtiger, en dit zal dan ook wel de
reden zijn waarom ik eigenlijk zonder het zelf te
willen m'n vulpen trek. En dan begin ik in de eerste
plaats „Mr. Turmac", die ik als een zeer goed Ajaxt
vriend ken en die o.m. altijd bereid was de toen*
malige clubavond?commissie gratis van mooie
prijzen te voorzien, waarvoor hij altijd op 'n warm
plaatsje in m'n Ajax?hart kan rekenen, te vragen of
het niet mogelijk is wat meer kleur liefst natuur?
lijk Rood Wit in den omslag te brengen. Maar
bovenal meer „Sport". Zeker de „knal?jongedame",
die thans het titelblad siert is een juweel, een
trophee om zoo in je armen te nemen, om in de
Kruislaan winkels mee te gaan kijken, een smoel om
den heelen trainingsavond vierkant in het honderd
te schoppen; maar we zijn nu eenmaal een voet?
bal club. Toe Mr. Turmac por den reclame?tee?
kenaar van U eens aan, een schutting met wat
leuke jongenskoppen, die blèren er is maar een
Ajax en een Turmac, of iets dergelijks. Of geef de
Veteranemstamtafel van groot?slambieders op
onzen clubavond. Het zou meer effect sorteeren en
tevens meer in het kader van Ajax vallen.
Het eerste bericht is min of meer verbijsterend...
Adé legt tijdelijk 't journalistieke bijltje er bij neer.
Tal van jaren verzorgde hij ons lijfblad met een
ausdauer, een internationale spil waardig. Wat het
beteekent om iedere veertien dagen precies op tijd
te verschijnen met een keur van artikelen en
actueele kieken, zóó uit het clubleven, alléén inge?
wijden kunnen dit beseffen. Het is een stuk arbeid
om diep respect voor te hebben.
Rest me slechts m'n veteranentcap eerbiedig
af te nemen, en Koomen en James kracht en sterkte
toe te wenschen zijn arbeid voort te zetten. Verder
trekt het mijn aandacht, dat het bestuur er toe is
overgegaan adverteerders in de gelegenheid te
stellen hun debiet belangrijk te vergrooten en zul?
len slogans als:
lederen werkdag Bols verplicht, want Zondags zijn de
Ons gerstenat, maakt ieder zatslijters dicht,
Presteer wat meer, dus inhaleer,
Blijf maar draven wij hegraven,
wel opgeld gaan doen.
Ja, die zilverlingen spelen nu eenmaal een zeer
groote rol in ons amateurswereldje, maar een nar,
die zich daaraan ergert. De twee wekelijkschet
periode werd waarschijnlijk om dezelfde punecu?
laire redenen in een maandelijksche uitgave ver?
anderd; 't is jammer, maar blijkbaar noodzakelijk.
Voor jaren heb ik eens voorgesteld de programmat
uitgave bij onze thuiswedstrijden die zéér weinig
pacht oplevert zélf ter hand te nemen. Diverse
aardige artikelen die voor het clubblad reeds ge?
zet zijn en voor het publiek ook interesse hebben,
zouden hierin kunnen worden opgenomen. Oók zou
het mogelijk zijn het clubblad eenigszins gewijzigd
als programma uit te geven. We slaan dan eenige
vliegen in een klap, de twee wekelijksche uitgave is
er weer. Jan Publiek gaat zich meer voor de club
interesseeren, de adverteerders zijn door een véél
grootere uitgave ook gebaat, en het clubblad kost
niets meer, ja, misschien levert het nog wel een
paar dollars op. Bestoer,denk er nog eens over.
De verrichtingen van de diverse elftallen stem?
men nu niet bepaald tot groote vreugde, de ter?
loopsche opmerking in het laatste clubblad, dat
eenige mindere goden zich niet hoog genoeg ge?
plaatst voelen, zal aan deze teleurstellende resul?
taten wel niet vreemd zijn. Jammer, dat er toch
altijd spelers zijn, die als een rem werken, en hun
eigen persoontje ver boven het clubbelang stellen.
Ze moesten maar eens in een of andere negorij ge?
zet worden, wat zouden ze Ajax missen. De weg
naar het eerste elftal ligt voor iederen jongen
speler open, maar met kankeren en stoken is Ajax
niet groot geworden.
Als allen een beetje méér meeleefden, vooral ook
met de lagere elftallen wat een kracht zouden
we dan kunnen ontwikkelen. Laat bij het betrekken
van ons nieuwe home de oude geest van samen?
werking, die ons groot heeft gemaakt weer vaardig
over ons worden, daar anders alle vreugde uit Ajax
verdwijnen gaat. Allen, die hun steentje hebben
bijgedragen tot den bloei van Rood Wit bezweer
ik hun eigen grieven te begraven en de handen int
een te slaan.
Daar is groote kracht, zelfbeheersching en goede
wil voor noodig, tóch heb ik de onverwoestbare
overtuiging, dat dit mogelijk is.
Den achttienden Maart a.s. bestaan wij vijf en
dertig jaar Ajacieden, wat schonk RoodtWit ons
toch onuitsprekelijk veel, zou dit misschien reden
kunnen zijn om b.v. bij de opening van ons prach?
tige Home de handen weer eens in?één te slaan, en
al die oude grieven en oud zeer naar de Oosterbet
graafplaats te brengen. We moeten er toch langs.
Helpt U mee??? JAN SCHOEVAART.
