PAG. 162 - A J A X CLUBNIEUWS
HET TOURNOOI AAN DEN WILGENPLAS.
Ons elftal heeft in het XerxesTournooi een rol
van beteekenis gespeeld.
Den eersten dag klopten onze menschen Beer;
schot;Antwerpen met 31, doch vooral de presta;
tie op den tweeden dag in de finale geleverd, mag
met eere genoemd worden.
Met 12 werd verloren van Bockay, op een
wijze, die ieder respect afdwong en waarbij niet
vergeten mag worden, dat onze voorhoede zwaar
gehandicapt was door de afwezigheid van v. Ree;
nen en Mulders, vooral omdat de invallers er op
die plaatsen weinig van terecht brachten. Indien
onze aanval op volle sterkte ware geweest, dan
zou Bockay niet ongeslagen ons land verlaten
hebben.
Het gunstige resultaat is voor ruim 90% te
danken aan onze verdediging, die sloot op een
wijze als we in dit seizoen nog niet gezien hebben.
Het was 'n ideale defensie, zonder één zwakke
plek, die bovendien op het gebied van onderlinge
samenwerking voorbeeldig werk te zien gaf. Het
goede verband tusschen alle linies viel ieder op en
in dit verband mag ook het spel van onze binnen;
spelers Schubert en Volkers geroemd worden, die
een uitstekenden schakel vormden tusschen ver;
dediging en aanval en, nogmaals gezegd, ware ook
de rest van onzen aanval op peil geweest, dan zou
Bockay even gedecideerd geklopt zijn als Keruleti
in ons Paaschtournooi.
In onze voorhoede was echter alle verband en
„Durchschlags Kraft" zoek. Onze binnenspelers, de
eenigen die gevaarlijker konden zijn, hadden er
meer dan voldoende aan, de aanvallen op te
bouwen en moesten de afwerking overlaten aan
centervoor en vleugelspelers. Ten Have kon, zoo;
als dat wel eens meer gebeurd, niet „loskomen" en
Wijngaarden schoot technisch en tactisch te veel te
kort tegenover de Hongaarsche profs om gevaarlijk
te worden. Volkomen faalde echter Blomvliet,
waarvan we ons niet kunnen herinneren ook maar
iets goeds gezien te hebben. Voor een keer is 'n
dergelijke ervaring, dat men tekortschiet, echter
niet erg, en als men er de consequenties op de juiste
manier van trekt, kan het zelfs leerzaam zijn.
De groote figuur uit dezen wedstrijd de elf
Hongaarsche profs, w.o. de internationals Markos
en Teleki ten spijt was Wim Anderiesen, wiens
spel in het middenveld overheerschend was. Het
was overigens 'n prestatie op zich zelf, in dit milieu
uit te blinken, want de geheele verdediging was
voor haar taak ten volle berekend en herhaaldelijk
kregen de profs 'n lesje in defensief positiespel en
stuurden onze menschen hun van 't kastje naar
den muur.
Kregen de Hongaren in het middenveld tegen
Anderiesen geen kans hun spel te ontwikkelen, hun
vleugels waren er niet beter aan toe, de duo's
Diepenbeek;v. Deyck en Puttelaar;Jurriaans lieten
ook weinig passeeren en vulden elkaar zoodanig
aan, dat van vrij spel voor de Hongaren geen
moment sprake was. Zelfs Markos, de gevreesde
rechtsbuiten, kon slechts bij uitzondering gevaarlijk
worden.
Werkelijke scoringskansen hebben onze men;
schen evenveel gehad als de Hongaren. Bij de eerste
de beste een vrije schop van v. Wijngaarden
had het reeds den schijn raak te zijn, doch de formi;
dabele kopbal van Wim Anderiessen suisde juist
langs den verkeerden kant van den paal.
Typeerend was, dat het Rotterdamsche publiek
gedecideerd pro;Ajax was, wat ons zonderling
aandeed!
Het hoogtepunt der strijd kwam in de tweede
helft.
Nadat onze menschen als echte Hollanders de
kat uit den boom gekeken hadden, of de Hongaren
direct na de hervatting een overrompeling van zins
waren, ging rood;wit tot een formeel offensief over.
Ten Have kreeg den bal in mooie positie vrij,
doch Molnar de Hongaarsche trainer van
Xerxes, die als grensrechter fungeerde ont;
dekte plotseling een buitenspebgeval. Het Hon;
gaarsche bloed kruipt toch waar het niet gaan kan!
Uitstel was echter geen afstel, de Ajax;goal
kwam enkele minuten later uit een keurig doorge;
speelden bal van v. Deyck, dien door Schubert
tusschen de palen geschoten werd.
De Hongaren raakten zichtbaar uit hun spel en
een periode volgde, waarin men elk oogenblik een
tweede Ajax;doelpunt kon verwachten.
Toen kwam het incident. Een der Hongaren
herinnerde zich plotseling, dat hij gewond was en
ging het veld uit. Dat laatste werd echter in ge;
strekte draf, inplaats van hinkende uitgevoerd.
